Από την/τον Christina Politi | 28 Μαΐου 2019
Όλα ξεκίνησαν από την αγάπη μου για την Αθήνα και καταλήγουν σε αυτήν. Επίσης με ένα “Πού πας να μπλέξεις”. Η προεκλογική “περιπέτεια” ήταν ένα αριστούργημα. Έχω πει πολλές φορές γιατί αποφάσισα να διεκδικήσω μία θέση στο δήμο της Αθήνας και γιατί επέλεξα τον συνδυασμό του Παύλου Γερουλάνου. Με το που πρωτομπήκα στα γραφεία του “Αθήνα Είσαι Εσύ” ένιωσα πως μπήκα σε ένα παράρτημα του Τiffanys χωρίς τα κοσμήματα. Θες το υπέροχο τιρκουάζ χρώμα, θες τα έπιπλα… τα πάντα καλαίσθητα. Όπως ο “αρχηγός” τους. Στον Παύλο Γερουλάνο θα εμπιστευόμουν τη διακόσμηση του σπιτιού μου, την γκαρνταρόμπα μου και θα του έδινα και τα κλειδιά του σπιτιού μου να μείνει όσο θέλει, να προσέχει τα παιδιά μου και άλλα πολλά. Grand chic, ευγένεια, καλοσύνη και ικανότητες σε ένα πακέτο.
Το ότι ανακάλυψα έστω και στο τέλος ότι είναι παντρεμένος με μία θεά Αιγοκερίνα, την Λάρα, είναι το κερασάκι στην τούρτα. Όταν με ρώτησε αν θέλω να κατέβω και τι προτιμάω δημοτική ή διαμερισματική, είπα ας κατέβω δημοτική και έχει ο Θεός.
Ποτέ δεν πίστεψα ούτε στηρίχτηκα στους followers στα likes κλπ. Άλλο να σε “μπανίζουν” και άλλο να σε στηρίζουν. Επίσης το “είσαι γνωστή” εδώ δεν παίζει, γιατί μπορεί να είμαι σε ένα κοινό από τα περιοδικά, ή που βλέπει τηλεόραση όπου δεν υπήρξα ποτέ πρωταγωνίστρια ή που νομίζει πως κάνω ακόμα “κοσμικά” ενώ δεν κάνω πάνω από δέκα χρόνια τώρα. Αλλά κοσμικογράφος ήταν κι ο Ζάχος Χατζηφωτίου οπότε μπαίνει στα θετικά κι αυτό.. και γράφω και για τα δρώμενα της πόλης! Ξεκίνησα την “προεκλογική καμπάνια” με social media – προσέχοντας μην καταντήσω γραφική και κάπου στη μέση του τελευταίου μήνα που μπήκα στο παιχνίδι άρχισα να καταλαβαίνω τι συμβαίνει.” Έχεις τυπώσει κάρτες, φυλλάδια, ψηφοδέλτια; Να τα υπογράφεις και να τα πετάς κάτω από τις πόρτες; Πήγες λαϊκή;”…
“Να βγαίνεις στην τηλεόραση κάθε μέρα, αλλιώς θα σε φάνε οι Πασόκοι! Κάθε μέρα!” μου είπε φίλη μου σε αντίθετο συνδυασμό με μεγάλη πολιτική εμπειρία την ώρα που τρώγαμε χοτ ντογκ. Δηλαδή να παίρνω να παρακαλάω – δεν το έχω με το παρακαλετό- και να με τρώνε στη μάπα να μιλάω για την Αθήνα διαμέσου της σχέσης μου με τον Κώστα. (Αχ, Κώστα μου πόσο σε ευχαριστώ που μίλησες για μένα και μετά τα παιδιά στο πάνελ της “Ελένης” μάλλον δεν είχαν δει το βίντεο και ξεχώρισαν πως τσακωνόμασταν και αφού μίλησε η μητέρα μου για μένα έπιασαν ένα θέμα για πεθερές – που εδώ σπίτι μας δεν παίζει το θέμα της πεθεράς ούτε με σφαίρες και μιλάμε για ΤΗΝ Υακίνθη, κάτω στη φωτό με τον Παύλο). Και εκεί που το είδα αυτό λέω. Στοπ. Και δώστου πάλι μέσα μου σκέφτομαι.. “πόσο πολύ το θες αυτό;”.
Στα μέσα μαζικής ενημέρωσης λοιπόν να ευχαριστήσω από καρδιάς τον Άρη Καβατζίκη – τον έχει λατρεία όλος ο συνδυασμός- και τον Πέτρο Κωστόπουλο που με παρουσίασαν με καμάρι. Την Ειρήνη Αρβανίτη που είναι μία άξια δημοσιγράφος και δυστυχώς δεν ήταν εκεί να παρουσιάσει το βίντεο της συνέντευξης (όπου οι παρουσιαστές δεν ήξεραν με ποιο κόμμα κατεβαίνω ή αν είμαι Ευρωβουλευτής.) Την Φαίη Σκορδά για τα καλά της λόγια. Τον Κωσταντίνο Αρκά που είναι το πιο γλυκό παιδί. Επίσης τη σταθερή αξία του ραδιοφώνου Μαρία Λεμονιά που με κάλεσε στην εκπομπή “Κακά Κορίτσια” και πέρασα υπέροχα.
Εκεί λοιπόν στο “πόσο πολύ το θες αυτό” είπα όχι, να πέσω με το κεφάλι ψηλά.. ούτε λαϊκή, ούτε ψευτιές, ούτε υπερέκθεση με πίεση. Κε σερά σερά. Ο κόσμος στον οποίο απευθύνομαι έχει και τα όριά του. Παράλληλα γνώριζα καλύτερα και δενόμουν ιδιαίτερα με τα παιδιά στην ομάδα. Ξεχώρισα τους άφθαρτους και κάναμε παρέα. Οι πιο παλιοί μου πρότειναν “Θες σε βγάλω; Πάμε να κάνουμε μία φωτογράφιση κλπ κλπ” .. “Πόσο πολύ το θες;”. Το θέλω πολύ αλλά με αξιοπρέπεια. Όπως ο Παύλος που δεν δέχτηκε να κάνει παπαρατσικό εξώφυλλο με την γυναίκα του σε γνωστό περιοδικό. “Η πολιτική δεν έχει ντροπές!” μου έλεγαν. “Μα αυτό δεν είναι πολιτική!” απαντούσα.. “θέλω απλά να μπω στο δημοτικό συμβούλιο να ασχοληθώ με την Αθήνα.” Ο Κώστας μου, όλον αυτόν τον καιρό από το “που πας να μπλέξεις” κατέληξε να μου πλέκει το εγκώμιο και να συμπαραστέκεται στα πάντα. Γνώρισα υπέροχους ανθρώπους, γίναμε ομάδα και μπορώ να πω πως και αγαπηθήκαμε. Ο ένας έλεγε πως θα κάνουμε ανατροπή, ο άλλος μιλούσε για τη ΧΑ, ο παράλλος με φώναζε αντιδήμαρχο.. Εγώ κρατούσα πάντα μικρό καλάθι.
Μία μέρα πριν τις εκλογές με είχε πιάσει ένα μίνι άγχος με το διπολισμό και πως κανείς δεν μετρούσε σωστά τον Νάσο Ηλιόπουλο που είναι και συμπαθητικό παιδί. Όταν ήθελα να περάσει το άγχος περνούσα από το περίπτερο και τα λέγαμε με το Γιώργο – κάτω στη φωτό- τον υπέρτατο εθελοντή μας. Το ένστικτό μου αποδείχτηκε σωστό.
Υπέρ ευχαριστώ τους 1200 περίπου Αθηναίους που με εμπιστεύτηκαν και ψήφισαν, με όλη μου την καρδιά , τα γλυκά μηνύματα και τη συμπαράσταση! Στο τσακ και θα τα καταφέρναμε! Όσο ψηλά και να πέταξε ο Κώστας Μπακογιάννης τόσο δύσκολα μπόρεσε να αποχωριστεί μία παλιά έμπειρη (στα πάντα) φρουρά που πέρασε μπροστά σε όλους τους συνδυασμούς. Εμείς στο ΑΘΗΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ,χωρίς ουσιαστικά κομματική στήριξη κάναμε ένα αγώνα υψηλής αισθητικής – όπως ήταν και το περίπτερό μας. Όποιος είχε προιστορία και κομματική στήριξη από παλιά στο δήμο βγήκε. Πρώτες στα ψηφοδέλτια ήταν σε μας η Ρωξάνη Μπέη, κόρη του δημάρχου Μπέη και σαρωτικά πρώτη στο Μπακογιάννη η αγαπημένη φίλη Αλεξία Έβερτ, κόρη του επίσης δημάρχου Έβερτ. Η Κατερίνα Γκαγκάκη που έκανε μία πολύ δυναμική προεκλογική καμπάνια έσκισε και ήταν το success story του ψηφοδελτίου το Μπακογιάννη που συνεχίζει κατά τα άλλα με το προηγούμενο δημοτικό συμβούλιο. ( Θα νιώσει μοναξιά; Tης προτείνω να γνωρίσει καλύτερα τη Ρωξάνη)
Απόλλωνος και Θουκυδίδου
Τα κορίτσια, τα αγόρια, οι εκλεπτισμένοι μορφωμένοι άνθρωποι που γνώρισα, οι παρέες, οι κεφάτοι που έδωσαν λάμψη στην καμπάνια έμειναν απέξω. Πόσο πολύ το ήθελαν; Και μέχρι που μπορούσαν να φτάσουν; Όταν βοήθησα έναν υπέροχο κύριο να κατεβάσει 7.000 ψηφοδέλτια με καρέκλα με ροδάκια στο αυτοκίνητο άρχισα να ψιλιάζομαι τη δουλειά.. Μετά άκουσα για 40.000 ψηφοδέλτια..100.000 ψηφοδέλτια.. Και στο φινάλε είδα τους ψηφοφόρους κατάκοπους να σέρνονται πέρα δώθε με τα δεκάδες χαρτιά στα παραβάν και να προσπαθούν να ξεχωρίσουν τα χαρτιά. ( Ας μην γκρινιάζουμε για τη μικρή συμμετοχή λοιπόν..)
Μετά τα αποτελέσματα στο γραφείο με τα παιδιά
Στην ερώτηση “πόσο πολύ το θες” μπορεί αν γύριζα το χρόνο πίσω να έκανα τα ίδια. Ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό να βρωμίσω σπίτια και δρόμους με φυλλάδια και σταυρωμένα ψηφοδέλτια. Ίσως να είχα πιέσει τον Παύλο για κανένα οικογενειακό εξωφυλλο σε εβδομαδιαίο περιοδικό..φοβήθηκα τα “παράθυρα” δίπλα. Αλλά αν δεν ταιριάζαμε δεν θα συμπεθεριάζαμε. Ελπίζω ο Κώστας να καταφέρει να φέρει τη νέα πνοή μέσα από ένα παλιό σύστημα και να πάει την Αθήνα Ψηλά. Έχει και τσαμπουκά, ικανότητες και βρίσκει μία εγκαταλελειμένη πόλη με ένα ταμείο όμως γεμάτο. Καλή τύχη. Είμαστε όλοι εδώ και τώρα έχω και τα “κονέ” με τους δικούς μας μέσα να τους κάνω το βίο αβίωτο. Γιατί θα είμαστε δίπλα τους σε ότι χρειαστούν.
Απόλλωνος και Αγίας Φιλοθέης γωνία
Υ.Γ. Και εδώ να ευχαριστήσω θερμά το Βασίλη Καλλίδη για τη συγκλονιστική καμπάνια που μου έκανε στα insta stories, τον Νίκο Μουρατίδη, τον Σταμάτη Κραουνάκη που με συμπεριέλαβε στους άξιους, τη δαιμόνια Βίβιαν Ευθυμιοπούλου , την Δέσποινα Μοιραράκη για το μοναδικό της βίντεο, την Σάσα Σταμάτη, τον Αντρέα Κουρή που με έστειλε σε πάνελ με πολιτικούς στο Κόντρα, την Ντόρα Βυζοβίτου, την Εύη Φέτση, τον Μάκη Γαζή, τον Χρήστο Νέζο, την Athens Voice, τον Παύρη, την Ειρήνη Νικολοπούλου, την Διονυσία Ζαπατίνα και όλους τους φίλους που με προμοτάρησαν με στόρις – last but not least: την Άννα Βίσση που δεν χρειάζεται να περιγράψω τι νιώθω για εκείνη και τον Μάρκο Σεφερλή που απέδειξε για άλλη μία φορά τι άνθρωπος είναι με το κείμενο που έγραψε για μένα κάτω από φωτογραφία μας με την Έλενα Τσαβάλια. Πάντα τον ξεχώριζα. Την Μιμή Ντενίση που ήρθε στο πάρτι μας κατάκοπη μετά την πρόβα για να με στηρίξει. Στο πάρτι που ήρθαν μόνο αληθινοί φίλοι. Επιθετική καμπάνια δεν ξέρω να κάνω, έμαθα όμως πολλά. Και επιβεβαιώθηκε το ένστικτό μου για τους πραγματικούς φίλους. Και εδώ όπως μου είπε και ο ειδικός μας από την καμπάνια “ Θα έχεις και την ευκαιρία να τεστάρεις φιλίες”.
){kind=link}