ΤΩΡΑ |
Ο Σόλων Τσούνης ξεχώρισε αμέσως μόλις βγήκε από τη Δραματική Σχολή. Με τις επιλογές του, έχει καταφέρει να αποκτήσει την καλλιτεχνική του ταυτότητα, να γίνει αγαπητός σε ανθρώπους κάθε ηλικίας ώστε να θες να τον έχεις… στο σόι σου, όπως συμβαίνει στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά που θα μας κρατάει συντροφιά για πέμπτη σεζόν κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στον Alpha. Είναι σπιτόγατος, του αρέσει πολύ η φύση, ανακάλυψε πολλές ομορφιές της Αθήνας από τότε που ήρθε να μείνει στην πρωτεύουσα και έχει βάλει στόχο να επιβεβαιώσει το εαυτό του που έκοψε το κάπνισμα και ελπίζει να μην το ξαναρχίσει με το άγχος της καθημερινής πρόβας μέχρι να ανεβεί η Λωξάντρα από το ομώνυμο βιβλίο της Μαρίας Ιορδανίδου σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη στο ανακαινισμένο θέατρο Βεάκη. Ο Σόλων Τσούνης είναι πολύ προσγειωμένος, πατάει γερά στη γη και ξέρει τι θέλει, επαγγελματικά και προσωπικά. Θα το διαπιστώσετε στη συνέντευξη που ακολουθεί…
-Η σχέση σου με την Λωξάντρα ποια είναι;
Θυμάμαι το σίριαλ στην τηλεόραση που μου άρεσε πολύ και διάβασα πρόσφατα και το βιβλίο. Σαν παιδί το σίριαλ με είχε εντυπωσιάσει και τώρα με εντυπωσίασε και το βιβλίο.
-Ποιος είναι ο ρόλος σου στη θεατρική μεταφορά;
Υποδύομαι τον Θόδωρο, τον έναν από τους γιους της Λωξάντρας, τον διευθυντή ναυτιλιακής εταιρίας. Είναι ο πιο εύπορος, αυτός που χρηματοδοτεί όλη την οικογένεια.
-Με τον σκηνοθέτη Σωτήρη Χατζάκη έχεις συνεργαστεί ξανά;
Είναι η πρώτη φορά, μου αρέσουν πολύ οι δουλειές του και τον πέτυχα και ως Διευθυντή του Εθνικού, με το Λάκκο της αμαρτίας, το 2015.
-Ποια είδη έργων σου αρέσουν;
Μ΄αρέσουν όλα, και η κωμωδία, και το δράμα, και το κλασσικό και το σύγχρονο και το αρχαίο. Πιστεύω ότι ένας ηθοποιός πρέπει να τα κάνει όλα, να μην καθησυχάζεται σε ένα στιλ. Πάρα πολύ μου αρέσουν τα έργα εποχής, όπως είναι η Λωξάντρα. Και κάτι άλλο που σκέφτομαι γι’ αργότερα, εποχής θα είναι επίσης.
-Μιούζικαλ και επιθεώρηση έχεις παίξει;
Το μιούζικαλ δεν με τρελαίνει ως είδος, έχω όμως παίξει σε έργα που είχαν τραγούδι και χορό. Επιθέωρηση καθαρή, δεν έχω κάνει, αλλά ο Βιοπαλαιστής στη στέγη είχε επιθεωρησιακά στοιχεία.
-Η Επίδαυρος είναι όνειρο;
Για όλους τους ηθοποιούς είναι. Εγώ έχω περάσει από την Επίδαυρο με την Μήδεια του Γιάννη Κόκκου, το 2007. Ήμουν στο χορό και ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία, μόλις είχα τελειώσει τη σχολή του Τέχνης. Είχαμε την ασφάλεια του χορού και απολαύσαμε την ύπαρξή μας στην Επίδαυρο χωρίς άγχος.
-Πώς επέλεξες τη σχολή του Τέχνης;
Έδωσα σε τρεις σχολές, πέρασα και επέλεξα το Τέχνης. Αμέσως με ξεχώρισε ο Διαγόρας Χρονόπουλος, με πήρε σαν φροντιστή και ηθοποιό και δούλευα μαζί του στο θέατρο.
-Τελειώνοντας τη Σχολή, πέτυχες καλά χρόνια στη δουλειά;
Πέτυχα τα τρία τελευταία καλά χρόνια προ κρίσης. Σ ‘αυτά τα χρόνια έχτισα αυτό που μου συμβαίνει τώρα. Έκανα αμέσως θεάτρο, σίριαλ και ταινία.
-Είναι κλισέ η ερώτηση αλλά θέλω να μου απαντήσεις: τι σ΄αρέσει περισσότερο; Θέατρο, κινηματογράφος ή τηλεόραση;
Μ΄αρέσουν όλα, δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω. Καταρχάς είναι διαφοερετικά μεταξύ τους. Η τηλεόραση θέλει άλλη γρηγοράδα κι άλλη αμεσότητα. Κάνοντας πολύ τηλεόραση, πρέπει να προσέξει να μην χάσεις αυτό το άνοιγμα που θέλει το θέατρο. Όμως η εξάσκηση να μαθαίνεις λόγια και να είσαι γρήγορος στην τηλεόραση, σε βοηθάει στο θέατρο να είσαι δυνατός στον αυτοσχεδιασμό. Το ένα βοηθάει το άλλο. Η τηλεόραση επίσης είναι μεγάλο μάθημα για τους Έλληνες ηθοποιούς, γιατί δεν έχουμε ειδική σχολή. Το τηλεοπτικό γύρισμα είναι μεγάλη εμπειρία, όπως και το κινηματογραφικό που είναι πιο μεγάλο πράγμα και πιο οργανωμένο και μένει στην ιστορία.
-Ποια ήταν η πιο ωραία συνεργασία σου μέχρι τώρα; Που να μην θες να τελειώσει…
Το Σόι είναι μια υπέροχη συνεργασία και είναι αυτό που λες, δεν θέλεις να τελειώσει. Και δεν τελειώνει. Πάμε στον πέμπτο χρόνο και δεν νιώθουμε κουρασμένοι. Δεν νιώθουμε ότι πέρασαν από πάνω μας τέσσερα χρόνια
-Τώρα είστε σαν σόι! Και αυτό είναι και το σόι που θες να έχεις σαν θεατής… τουλάχιστον οι περισσότεροι..
Ταυτίζεσαι, μπορεί να μην είναι τόσο “τρελό” το σόι σου και να΄χει τόση πλάκα, αλλά βρίσκεις αναγνωρίσιμα πρόσωπα. Γι΄αυτό έχουν τόσο μεγάλη επιτυχία όλοι οι ρόλοι κι αγγίζουν όλες τις ηλικίες.
-Εσένα πώς σε αποκαλούν στο δρόμο;
Με φωνάζουν και χορτοφάγο, και Διονύση, Μα, Μπα… Ωραία πράγματα.
-Το μα και το μπα, πώς προέκυψαν;
Θα σου πω. Το έχω κλέψει από τον αδελφό μου που ήταν λίγο τεμπελάκος και βαριόταν να πει μαμά και μπαμπά…
-Γι΄αυτό ακούγεται τόσο οικείο από εσένα…
Είναι μέσα στα ακούσματά μου. Το έλεγε ο αδελφός μου, τώρα όμως έχω πιάσει τον εαυτό μου να φωνάζω μα την μητέρα μου όταν πάω στο Αγρίνιο.
-Η μαμά σου τώρα είναι χαρούμενη για την επιτυχία σου. Όταν ήσουν μικρός είχαν άλλα όνειρα;
Δεν νομίζω. Δεν περίμεναν να γίνω ηθοποιός, αλλά ήξεραν ότι θα ήταν γύρω από τα καλλιτεχνικά το επάγγελμά μου. Ήμουν ζωγράφος από μικρό παιδί, σπούδασα φωτογραφία, ήταν σαν μια φυσική ροή να δοκιμάσω και το θέατρο. Είχαν καταλάβει ότι ήμουν ο καλλιτέχνης της οικογένειας και ήταν ανεκτικοί μαζί μου, ενώ τα αδέλφια μου τα είχαν περισσότερο στην πίεση.
-Δεν έχουν αλλάξει οι γενιές για τα νέα παιδιά που θέλουν να γίνουν ηθοποιοί;
Νομίζω όχι, είναι το ίδιο αυστηροί. Έχω παραδείγματα που γονείς με έχουν πιάσει και με έχουν ρωτήσει για τα παιδιά τους. Και παιδιά που θέλουν να γίνουν ηθοποιοί και έχουν αντιδράσεις από τους γονείς τους.
-Τι απαντάς;
Ότι είναι δύσκολα, πρέπει να έχουν γερό στομάχι, υπάρχουν περισσότερες από τις μισές πιθανότητες να μείνουν άνεργοι, αλλά πρέπει να νιώσουν μόνοι τους ότι ταιριάζουν γι΄αυτό το επάγγελμα. Να ξέρουν τις δυσκολίες και να κάνουν αυτοκριτική αν μπορούν να απορροφηθούν στη δουλειά.
-Αυτοκριτική κάνεις;
Πάντα. Είμαι πάρα πολύ αυστηρός. Σε σημείο δύσκολο… δεν περνάω καλά κι εύκολα στη δουλειά αυτή γιατί είμαι λίγο τελειομανής και εμμονικός. Θέλω ότι κάνω να το κάνω όσο καλύτερα μπορώ. Το ψειρίζω πολύ και πολλές φορές στενοχωριέμαι. Αναφέρομαι στο κομμάτι της μελέτης, στο δικό μου κομμάτι.
-Η οικογένειά σου είχε σχέση με τα καλλιτεχνικά;
Καμμία, εκτός από την καλλιτεχνική φλέβα του παππού Σόλωνα που ήταν ανάπηρος πολέμου και είχε χόμπι την φωτογραφία και κάποια χρόνια είχε και δικό του σινεμά.
-Πήρες το όνομα και την καλλιτεχνική του φλέβα τελικά. Όταν ήσουν μικρός είχες είδωλα;
Είχα. Έβλεπα πολύ ξένο κινηματογράφο. Τζόνι Ντεπ, Τομ Κρουζ, Μπρατ Πιτ… Πολλές ταινίες στο βίντεο.
-Από Έλληνες;
Μου άρεσε πολύ ο Θανάσης Βέγγος. Και ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, που μου θύμιζε τον παππού Σόλωνα.
-Η αγαπημένη σου ταινία ποια είναι;
Με αυτή την ερώτηση, πάντα μπλοκάρεις και δεν μπορείς να απαντήσεις. Τώρα όμως που μου την έκανες, μου ήρθε κατευθείαν ποια έχω δει πολλές φορές: My Own Private Idaho (Το Δικό μου Αϊντάχο).
-Θυμάσαι ποια παράσταση είδες για πρώτη φορά;
Θέατρο φυσικά δεν είχα δει πολύ μέχρι που ήρθα στην Αθήνα. Είχα δει και το θυμάμαι πολύ καθαρά, τα Τρία Γουρουνάκια στο Δημοτικό Θέατρο Αγρινίου, παιδικό. Ήμουν έξι χρονών.
-Τι θα ήθελες να έχεις δει από αυτά που δεν έχουμε δει, λόγω συνθηκών ή ηλικίας;
Θα ήθελα να έχω δει την Λαμπέτη και τον Χορν. Και την Αλίκη Βουγιουκλάκη θα ήθελα να δω που δεν την έχω δει. Όσοι ζουν στην Αθήνα, έχουν πιο μεγάλη πρόσβαση να δουν θέατρο.
– Δίνεις πολύ βάση, επειδή σε ξέρω, στα καλλιτεχνικά σου βήματα και στην καλλιτεχνική σου ταυτότητα.
Συνήθως όταν είσαι νέος στη δουλειά προσπαθείς να βρεις την καλλιτεχνική σου ταυτότητα. Όταν πρωτοβγήκα εγώ, μπερδεύτηκα λίγο. Τώρα πλέον έχω κατασταλάξει στο τι θέλω να κάνω στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο και στο θέατρο. Και λέω και όχι, γιατί δεν θέλω να πιέζομαι πια -μόνο σε ένα υγιές επίπεδο- και θέλω να κάνω πράγματα που να με αντιπροσωπεύουν και να είμαι περήφανος. Οι δικές μας οι συνεργασίες έχουν να κάνουν με επαφές προσωπικοτήτων. Διαφορετικές ιδιοσυγκρασίες συγκρούονται, επικοινωνούν, οπότε δεν ξέρεις μια συνεργασία πώς μπορεί να καταλήξει. Την παρομοιάζω πάντα σαν μία σχέση, που μπορεί να κυλήσει ωραία και να τελειώσει ή να συνεχιστεί πολύ επεισοδιακά. Μου έχουν τύχει δύσκολες συνεργασίες, αλλά λίγες.
-Πώς συνδυάζεις όλη αυτή τη δουλειά και να πρέπει να ζήσεις κιόλας;
Φέτος έζησα! (γέλια) Και για του χρόνου έζησα! Κοίτα, λες τι πρέπει να κάνω σε αυτή τη φάση που είμαι, τι με παίρνει να κάνω, να χαλαρώσω, να δουλέψω; Κάνοντας αυτή τη δουλειά που σε πάει ή φουλ δουλειά χωρίς ρεπό ή χαλαρά, χωρίς δουλειά, επιλέγεις κάποιες περιόδους της ζωής σου τι θα κάνεις. Σίγουρα στη ζωή σου πρέπει να έχεις ανθρώπους -φίλους, συγγενείς, σχέσεις- στο κομμάτι μετά τη δουλειά για να αποφορτίζεσαι, κι ευτυχώς τους έχω. Όταν δουλεύω πολύ, οι πιθανότητες για να δημιουργήσω μια σχέση είναι λιγότερες, αλλά δεν είναι η προτεραιότητά μου αυτή τη στιγμή.
Ευχαριστούμε το Corfu Palma Boutique Hotel για τη φιλοξενία και τη φωτογράφηση
Σχόλια για αυτό το άρθρο