ΤΩΡΑ |
Είναι ένας από τους πιο αγαπημένους ηθοποιούς του κοινού και ένας από τους πιο σημαντικούς του θεάτρου! Είμαστε υπερήφανοι για τον αδιαμφισβήτητης καλλιτεχνικής αξίας Σταύρο Ζαλμά και κάθε φορά που τον βλέπουμε επί σκηνής ή στις οθόνες μας, απολαμβάνουμε λαμπρές ερμηνείες. Το ταλέντο του ακτινοβολεί χιλιόμετρα μακριά! Αν και έγινε γνωστός, και το κοινό τον αγάπησε και τον αγκάλιασε ζεστά μέσα από τα πολλά επιτυχημένα σίριαλ στα οποία πρωταγωνίστησε – πολλά από αυτά γράφτηκαν επάνω του- έχει παίξει ρεπερτόριο επί ρεπερτορίου και ρόλους σπουδαίους και δύσκολους, έχοντας δρέψει δάφνες και αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές. Τη φετινή σεζόν συμπρωταγωνιστεί με την Πέμη Ζούνη στο συγκινητικά τρυφερό έργο του Αλεξέι Αρμπούζοφ ”Φθινοπωρινή ιστορία” που σκηνοθέτησε η άξια Βάνα Πεφάνη για το θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης. Η παράσταση παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Ο gentleman του θεάτρου επαγγελματικά αλλά και με τη στάση ζωής του ως άνθρωπος στην καθημερινότητά του Σταύρος Ζαλμάς, σε αποκλειστική συνέντευξη.
– Τι κάνει κάποια έργα να αντέχουν στο χρόνο;
Έργα που αντέχουν στο χρόνο είναι τα έργα που πραγματεύονται τη βαθιά διαδικασία της ανθρώπινης ψυχής. Αναφέρονται στα πράγματα που είναι κυρίαρχα στη ζωή και την ψυχή του ανθρώπου. Και φυσικά με έναν τρόπο που να γίνονται συγκινητικά και ενδιαφέροντα για τον θεατή. Παίζει μεγάλο ρόλο επίσης και ο τρόπος με τον οποίον αναφερόμαστε στα πράγματα. Είναι έργα που αναφέρονται στην ανθρώπινη αλήθεια.
– Γιατί η ”Φθινοπωρινή ιστορία” είναι ένα από αυτά;
-Η ”Φθινοπωρινή ιστορία” είναι ένα από αυτά γιατί πραγματεύεται τη δυνατότητα του ανθρώπου να ερωτεύεται άσχετα με την ηλικία του, την ανάγκη για επικοινωνία και συντροφικότητα. Και αναδεικνύονται οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν καταφέρει να διατηρήσουν μέσα τους αλώβητο το παιδί.
– Είναι, επίσης, ένα από τα πιο πολυανεβασμένα και πολυπαιγμένα έργα. Για ποιο λόγο;
Επειδή είναι ένα πάρα πολύ τρυφερό έργο, το οποίο γράφτηκε το 1975 από τον Αρμπούζοφ, ο οποίος χειρίζεται με μαεστρία την αλληλουχία των σκηνών, προσφέροντας έτσι στον θεατή συνδυασμό κωμικού και δραματικού στοιχείου, καθώς επίσης και το στοιχείο της έκπληξης, με αποτέλεσμα ο θεατής να είναι συνεχώς σε μια εγρήγορση και να μην αισθάνεται το πώς περνάει η ώρα. Ακόμη, έχει καταφέρει να αναπτύξει δύο πάρα πολύ διαφορετικές και ενδιαφέρουσες ψυχοσυνθέσεις.
– Ο Αλεξέι Αρμπούζοφ πρεσβεύει σε κάθε του έργο ”την ευθύνη που έχει ο άνθρωπος απέναντι στον εαυτό του και την εποχή του”. Ποια είναι η γνώμη σου;
Η ευθύνη απέναντι στον εαυτό μας που αναφέρεται ο Αρμπούζοφ ουσιαστικά είναι κάτι που μας ωφελεί, διότι και έναν αυτοπροσδιορισμό αποκτάμε που μας κάνει εκπροσώπους του άνω θρώσκω και δεύτερον παραμένοντας αγνοί ουσιαστικά μέσα μας, έχουμε τη δυνατότητα να απολαμβάνουμε τις χαρές της ζωής μέχρι τέλους…
-Πώς είναι να δουλεύεις με την Βάνα Πεφάνη και την Πέμη Ζούνη;
– Με την Πέμη γνωριζόμαστε εξ απαλών ονύχων έχουμε συνεργαστεί πολλές φορές, και στην τηλεόραση για πρώτη φορά με πολύ μεγάλη επιτυχία, και από την πρώτη στιγμή έχουμε διαπιστώσει και εμείς και το κοινό ότι έχουμε πάρα πολύ καλή χημεία κατά τέτοιο τρόπο, ώστε κάθε φορά που συνεργαζόμαστε ο πήχης είναι ήδη αρκετά ψηλά! Με την Βάνα είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ μαζί της με την ιδιότητα της ηθοποιού στην τηλεόραση γύρω στο ’95 σε ένα αυτοτελές επεισόδιο και η γνωριμία μας έγινε εκεί. Φέτος , ανανεώσαμε τη γνωριμία μας και αυτή τη φορά είναι με την ιδιότητα της σκηνοθέτιδας. Είχε μια πολύ πάρα πολύ φρέσκια ματιά επάνω στο έργο, γιατί παρότι έχει γραφτεί το 1975 και είναι ρώσικο έργο που αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μια τελείως διαφορετική κουλτούρα μεταξύ των δύο λαών με αποτέλεσμα να φαντάζει σε μας λίγο παλιό. Ωστόσο, η Βάνα με τη διασκευή που έκανε και με τη φρέσκια ματιά της στο έργο, το έφερε σε μια διαχρονικότητα και το έχει εκσυγχρονίσει! Μας εμπιστεύτηκε και δουλέψαμε μαζί της πολύ αβίαστα και δημιουργικά.
– Στη δουλειά μπορεί να σε αλλάξει μια μεγάλη αποτυχία ή μια μεγάλη επιτυχία;
Τώρα πια τίποτα και το εννοώ αυτό! Βασικά πιστεύω ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν και είναι λίγο ουτοπικό αυτό που λένε πολλές φορές ότι πειραματιζόμαστε. Αν πραγματικά ένας καλλιτέχνης έχει δώσει τον καλύτερο του εαυτό με ειλικρίνεια και κάνει εμπορική επιτυχία, δεν πρόκειται να διδαχτεί τίποτα. Διότι είπε την αλήθεια του και ήταν συνεπής με τον εαυτό του…
– Αν η ζωή σου ήταν είδος θεάτρου, τι θα ήταν αυτό;
Αν μπορούσα εγώ να επιλέξω θα ήταν εξωφρενική κωμωδία. Είναι ένα είδος που λατρεύω και δυστυχώς στην Ελλάδα επειδή υπάρχει μια τάση τυποποίησης των ηθοποιών, δεν μου έχει εμπιστευτεί κανείς κωμωδία.
– Η τηλεόραση φθείρει τον ή όχι τον ηθοποιό;
Τον ηθοποιό δεν μπορεί κανείς να τον φθείρει πάρα μόνο ο εαυτός του, διότι όπως λέει και ο λαός ”το διαμάντι και στα σκ@τ@ να πέσει, διαμάντι θα μείνει”… Αν δηλαδή ο ηθοποιός είναι πραγματικός καλλιτέχνης και πρέπει να μελετά, να επαγρυπνά συνεχώς και να επιλέγει τους συνεργάτες του, τότε τίποτα δεν πρόκειται να του κάνει κακό… Και εδώ πρέπει να πούμε ότι η σταδιοδρομία ενός καλλιτέχνη στηρίζεται στα ”όχι” και όχι στα ”ναι” που λέει.
– Τι εύχεσαι στον Σταύρο Ζαλμά για το 2025;
Να είναι υγιής, διότι κατά τα άλλα ξέρω πολύ καλά πώς να απολαύσω τη ζωή μου.
– Στον κόσμο;
Στον κόσμο όλο να μη μας βρει κανένα καινούργιο κακό…
Σχόλια για αυτό το άρθρο