Η Τατιάνα Παπαδοπούλου είναι απόφοιτος της Βασιλικής Ακαδημίας Χορού του Λονδίνου (με υποτροφία), BA Dance Education, MA in choreography and performance. Και μόνο αυτή η περγαμηνή που έχει στο παλμαρέ της λέει πολλά! Είναι εμπνευσμένη, άκρως δημιουργική, με χορογραφίες αυθεντικές, όλες κινούνται σε εικαστικό περιβάλλον, και οι χορευτές της μιλούν με τα σώματα τους όλοι μαζί με συγχρονισμό,ρυθμό, ροή, σαν ένα σώμα, παρουσιάζοντας μικρά διαμαντάκια που απολαμβάνουν οι λάτρεις του χορού και όχι μόνο. Είναι ιδιαίτερα ευγενική, με παιδεία, καλούς τρόπους συμπεριφοράς, με μία λέξη κυρία! Μα πάνω από όλα γνώστρια του αντικειμένου της, εξ ου και το άρτιο του αποτελέσματος σε κάθε δουλειά και χορογραφία της! Στις 11-12 Φεβρουαρίου θα παρουσιάσει την καινούργια της χορογραφία με τους Χορευτές του Βορρά, ανεβάζοντας το ‘’Όνειρο θερινής νυχτός’’ του Σαίξπηρ στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Εύγε για τις ευφάνταστες και πρωτοποριακές επιλογές της!
Καλλιτεχνική διευθύντρια της ομάδας σύγχρονου χορού «Χορευτές του Βορρά», των αναγνωρισμένων σχολών από το κράτος “Arabesque”, καλλιτεχνική υπεύθυνη του Φεστιβάλ Χορού “Μotum” και performers’ manager του Tedx Thessaloniki. Πτυχιούχος της Imperial Society of Teachers of Dancing και κάτοχος του Teaching Certificate (CBTS) και Diploma in Dance Teaching Studies (DDTS) της Βασιλικής Ακαδημίας του Λονδίνου. Σε ηλικία 16 χρόνων γίνεται δεκτή με υποτροφία στη Royal Academy of Dance στο Λονδίνο, μετά από συμμετοχή της σε παγκόσμιο διαγωνισμό (Special Entry). Αποφοιτεί με άριστα. To 1991 γίνεται μέλος της Seresta Dance Company.
Στο ενεργητικό της έχει αλλεπάλληλες εμφανίσεις ως χορεύτρια και χορογράφος:
“European Youth Festival” – Αγγλία, “Floriade Festival – Ολλανδία, Prix Volinine – Γαλλία. Μετά από πρόσκληση συμμετέχει στη Freddie Rutz Company με έδρα την Ελβετία, Ο.Π.Π.Ε. ‘97, Sani Festival, Festival Unesco, Biennale Νέων Καλλιτεχνών , Πλατφόρμα Σύγχρονου Χορού – Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Βalkan Arts Market ,”Δημήτρια”, Φεστιβάλ Δάσους.
Χορογραφεί τις παραγωγές των ‘‘Χ.τ.Β.
’“Χαμένες πατρίδες”, “Χ.τ.Β.”, “Eξομοίωση”, “Πάλι από την αρχή”, “Rom”, “Ένα κομμάτι ουρανού μου ανήκει”, “Anima Libera”,“Και μετά από ένα βαθύ ύπνο…”, “Τα γενέθλια”, “Alter Εgo”, “Carpe…Somnium” “erga omnes…”, “Τα γενέθλια της Ινφάντα” , “Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι” , ”Ρωμαίος και Ιουλιέτα”, «Ο μύθος της Μέδουσας», «Η Θάλασσα».
Oι Χορευτές του Βορρά υπό την καλλιτεχνική της διεύθυνση, κρινόμενοι από καλλιτεχνικούς διευθυντές διεθνών φεστιβάλ ,επιλέγονται και εμφανίζονται το 2010 & 2016 στην Πλατφόρμα Σύγχρονου Χορού στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών καθώς και στο Διεθνές Συνέδριο Χορού. Είναι μέλος του Διεθνούς Ινστιτούτου Χορού της Unesco και μέλος του Δ.Σ του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης .
Tελευταίες συνεργασίες:
Φεβρουάριος 2018 & Φεβρουάριος 2020 : Χορογραφεί “To Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι” και το “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” που πραγματοποιήθηκαν σε συμπαραγωγή με το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης.
Δεκέμβριος 2020: Xορογραφεί για το βίντεο του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης
Μάρτιος 2021: Σε συνεργασία με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης και με 20μελή ορχήστρα χορογραφεί για διαδικτυακή προβολή της ΚΟΘ τη μουσική σύνθεση του Dmitri Shostakovich chamber symphony in c minor op. 110a, αφιερωμένο στα θύματα του φασισμού και του πολέμου.
Aπρίλιος 2021: Mετά από ανάθεση από το Διευθυντή Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, Κωνσταντίνο Ρήγο χορογραφεί τους Α’ χορευτές της Λυρικής για το διαδικτυακό Φεστιβάλ της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Ιούλιος 2021: Στα πλαίσια του «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» του ΥΠΠΟ χορογραφεί τη «Μέδουσα» η οποία παρουσιάζεται στο Αρχαίο Θέατρο Δίου.
Σεπτέμβριος 2021 : Σε σύμπραξη με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης και το Κέντρο Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας χορογραφεί σε παγκόσμια πρεμιέρα, το λαικό μπαλέτο του Νίκου Σκαλκώτα “Η Θάλασσα” στα πλαίσια του Φεστιβάλ Δάσους του Κ.Θ.Β.Ε.Στη διεύθυνση ορχήστρας η Ζωή Τσόκανου.
Η ζηλευτή και αξιοθαύμαστη Τατιάνα Παπαδοπούλου απάντησε στις γνωστές 10+1 ερωτήσεις μου , χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος!
– Πώς και γιατί αποφάσισες να ασχοληθείς με το χορό;
‘Ολα ξεκίνησαν όταν μια μέρα στα 7 μου χρόνια συνόδεψα μία φίλη στο μάθημα μπαλέτου της. Τη στιγμή εκείνη μπήκε ένα μικρόβιο μέσα μου, που ευτυχώς δεν απέβαλα ποτέ! Ξεκίνησα μαθήματα κλασσικού μπαλέτου, ώσπου 16 χρόνων μετά από ειδικές εξετάσεις της Βασιλικής Ακαδημίας Χορού στο Λονδίνο έφυγα για να σπουδάσω με υποτροφία χορό στην αγγλική πρωτεύουσα.
-Τι είναι ο χορός για εσένα;
Ο χορός είναι διέξοδος, έρωτας, δημιουργία. Είναι το μέσο με το οποίο εκφράζομαι και επικοινωνώ.
– Από πού αντλείς ιδέες ;
Η πορεία μου ως χορογράφος αποδεικνύει πως οι ιδέες και οι επιλογές των έργων για τις παραστάσεις που ανεβάζω συμβαίνουν βιωματικά και εμπειρικά. Για παράδειγμα αφορμή για το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι στάθηκε η συναναστροφή μου με ανθρώπους με ναρκισσιστικές συμπεριφορές, για τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα η πίστη μου στον έρωτα και στην παντοτινή αγάπη, για τη Μέδουσα ο θυμός μου και η ανάγκη διαμαρτυρίας έναντι στην κακοποίηση, για τα γενέθλια της Ινφάντα του Όσκαρ Ουάιλντ η αγάπη μου για τα παραμύθια με αίσιο τέλος.
– Είσαι η καλλιτεχνική διευθύντρια και ιδρύτρια της ομάδας ‘’Χορευτές του Βορρά’’, πως αποφάσισες να την δημιουργήσεις;
Στην ηλικία των 24 χρόνων είχα ένα σοβαρότατο ατύχημα. Έως ως τότε ζούσα και εργαζόμουν ως επαγγελματίας χορεύτρια στην Αθήνα. Μετά από αυτό, βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη και αφού κατάφερα να σταθώ πάλι στα πόδια μου αισθάνθηκα έντονη επιθυμία να δημιουργήσω κάτι νέο στην πόλη μου – πόλη που στην οποία τότε δεν υπήρχε σχεδόν καμία ομάδα χορού. Έτσι, μετά από πρότασή μου, μαζί με τον Γιάννη Μαργαρώνη, ιδρύθηκαν οι Χορευτές του Βορρά.Μετά από λίγα χρόνια ο κ. Μαργαρώνης αποχώρησε και από το 2000 ανέλαβα την καλλιτεχνική διεύθυνση και διαχείριση της ομάδας μόνη μου. Η δημιουργία της ομάδας σηματοδοτεί και την αρχή της χορογραφικής μου καριέρας σε επαγγελματίες χορευτές. Η επιστροφή μου στην Θεσσαλονίκη στάθηκε ευκαιρία να δοκιμαστώ και επιχειρηματικά ξεκινώντας τις δικές μου Σχολές Χορού με την επωνυμία Αrabesque τις οποίες διατηρώ έως σήμερα μαζί με την πολύτιμη φίλη και συνεργάτιδά μου την Αρετή Κουτσικοπούλου.
-Οι Έλληνες ανταποκρίνονται στις παραστάσεις χορού, όπως στο εξωτερικό;
Το ελληνικό κοινό ανταποκρίνεται στις παραστάσεις χορού, όταν αυτές προσφέρουν ποιότητα και ανταποκρίνονται στις προσδοκίες του. Συνήθως, στη Θεσσαλονίκη οι παραστάσεις χορού που συγκεντρώνουν τον περισσότερο κόσμο είναι αυτές των μεγάλων ονομάτων που έρχονται από το εξωτερικό. Στη δική μας περίπτωση, όμως ,είμαι πολύ χαρούμενη, γιατί οι Χορευτές του Βορρά μετά από όλα αυτά τα χρόνια πορείας και συνεχούς προσπάθειας για το καλύτερο καταφέρνουν να έχουν πάντα γεμάτες αίθουσες και κοινό που τους ακολουθεί, και αυτό είναι κάτι που μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε.
– Ποια ήταν η πρόκληση να χορογραφήσεις φέτος το ‘’Όνειρο θερινής νυχτός’’ του Σαίξπηρ που θα παρουσιαστεί στις 11 και 12 Φεβρουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης;
Σίγουρα η προσαρμογή ενός τέτοιου θεατρικού έργου σε μια χορευτική παράσταση αποτελεί από μόνη της τεράστια πρόκληση. Στη συγκεκριμένη, όμως, περίπτωση αυτό που κλήθηκα να αντιμετωπίσω είναι το καινούριο δυναμικό της ομάδας και η πρόκληση της πρώτης συνεργασίας. Τα προηγούμενα χρόνια συνεργαζόμουν με χορευτές από την Αθήνα και είναι η πρώτη φορά που επιχειρώ να δουλέψω με χορευτές από την Θεσσαλονίκη ,που με τιμά και με στηρίζει τόσα χρόνια.
Το σαιξπηρικό σύμπαν είναι ένας χώρος μαγικός που με συναρπάζει πάντα , εκφράζει συναισθήματα,πάθη, καταστάσεις που μπορούν να εκφραστούν μέσα από τον Χορό ακόμα και αν δεν υπάρχει λεκτική φόρμα . Το ανθρώπινο σώμα αποτελεί το όργανο έκφρασης και επικοινωνίας με το κοινό.
-Δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς…
Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς φως -το φως του ήλιου…
-Πού ξοδεύεις τα χρήματά σου;
Θα ήθελα να απαντήσω σε ταξίδια, μα ο χρόνος δεν μου το επιτρέπει συχνά – οπότε θα πω πως ξοδεύω τα χρήματά μου σε ό,τι με ευχαριστεί.
-Ποια είναι η χειρότερη συνήθειά σου;
Χειρότερή μου συνήθεια είναι το κάπνισμα, αν και το απολαμβάνω πολύ.
-Ποια είναι η συνήθεια που απεχθάνεσαι στους άλλους;
Η αναβλητικότητα – ο χρόνος δεν περιμένει κανέναν και η αναβλητικότητα συνήθως οδηγεί στο «ποτέ».
-Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σου έχουν δώσει;
Είμαι από τους ανθρώπους που ταλαιπωρούνται συχνά από τις ίδιες τους τις σκέψεις.Μία συμβουλή, όμως, που μου έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου είναι το «Καλύτερα να πληγωθείς παρά να μην ζεις» .Και για έναν χαρακτήρα έντονο και παρορμητικό σαν τον δικό μου,αυτή συμβουλή είναι λυτρωτική.
-Ποια θεωρείς την πιο υπερεκτιμημένη αρετή;
Την υπομονή. Η πραγματικότητα απαιτεί ταχύτητα και τόλμη, τίποτα δεν πρέπει να μπαίνει στην αναμονή.
-Τι κάνεις για να χαλαρώσεις;
Με χαλαρώνει να συναντώ τους φίλους μου πίνοντας το αγαπημένο μου ροζέ κρασί.
-Τι θα άλλαζες στη Θεσσαλονίκη;
Αυτό που με απογοητεύει συχνά είναι η νοοτροπία μιας μερίδας ανθρώπων που εμποδίζουν τη δημιουργία, την ύπαρξη νέας πνοής και την άνθιση της πόλης – κυρίως στον τομέα της Τέχνης και του πολιτισμού. Είναι κρίμα γιατί κάτω από αυτό το γκρίζο σύννεφο κρύβεται ταλέντο, θέληση και ελπίδα.
-Ποιο είναι το motto σου στη ζωή;
«Δεν χάνω ποτέ! Ή κερδίζω ή μαθαίνω» – είναι το motto μου, ο τρόπος σκέψης που εκφράζει τη στάση μου απέναντι στη ζωή και στις εμπειρίες που προσφέρει
– Τρία πράγματα που σε κάνουν ευτυχισμένη.
Τρία πράγματα που με κάνουν ευτυχισμένη – αν κάνω στην άκρη το χορό -είναι τα χαμόγελα στα πρόσωπα των παιδιών μου, οι σφικτές αγκαλιές, η θάλασσα .
Σχόλια για αυτό το άρθρο