Ο Μισέλ Μουσού έγραψε το πιο συγκινητικό αντίο στον Γιάννη Κλεισούρα την ημέρα της κηδείας του..
“Βλέποντας όλα αυτά τα γνώριμα πρόσωπα γύρω μου αισθάνομαι σαν να μην βρίσκομαι σε νεκρώσιμη ακολουθία αλλά να θαυμάζω σαν πανόραμα το ωραιότερο μέρος στον κόσμο, αυτό το μέρος που γνωρίζαμε σαν Μύκονο. Με αυτή τη Μύκονο ήταν άρρητα συνδεδεμένος ο αγαπητός μας Γιάννης.
Ματογιάννια 10:30 ΜΜ. Εκεί στη στροφή η Βεγγέρα, το κέντρο λήψεως αποφάσεων για το που και πως θα εξελιχθεί η βραδιά μας. Και μέσα στη δίνη του ενθουσιασμού, τις προσδοκίες, ο Γιάννης υπερφόρτιζε τις μπαταρίες με θετική ενέργεια με τη βότκα του ενός ακριβώς όπως την ήθελε, και το Bloody Mary του άλλου χωρίς σταγόνα περισσότερο ταμπάσκο….και γέλιο, γέλιο, γέλιο…….
Τι και αν δεν τον βλέπαμε πια συχνά. Σε οποιαδήποτε κουβέντα γινόταν αναφορά στο όνομα του , στην καλοσυνάτη φύση του οι πάντες χαμογελούσαν.
Ο Γιάννης ειχε και μια άλλη πτυχή. Ήξερε να ακούει το παράπονο, τη λύπη, τις ανησυχίες των άλλων και σαν μεγάλος αδελφός να δίνει συμβουλές σοφότατες στους πιο μικρούς.
Ποιος περίμενε τέτοια σοφία απ τον ‘Ταγκανίκα» παρατσούκλι που του έδωσαν γιατί εισήγαγε την τάγκα στη χώρα μας φορώντας την πάνω στο ηλιοκαμένο του σώμα. Κάπου , στην Ίμπιζα, στο Σεν Τροπέ ή σε κάποιο Γερμανικό θέρετρο είχε δει Γερμανούς να τη φοράνε και από τότε περηφανευόταν ότι τη φόραγε καλύτερα απ’ αυτούς…..
.
Τον Γιάννη δεν τον αποχαιρετούμε, θα τον συναντάμε κάθε φορά που το μελτέμι θα φυσάει στο Αιγαίο, που ο ήλιος θα παίζει με τα μάρμαρα της Δήλου και όταν θα παίρνουμε τη στροφή στο μέρος που κάποτε ονομαζόταν Βεγγέρα. Και θα τον ευχαριστούμε για τις ωραίες στιγμές που μας χάρισε στη ζωή μας.
Τώρα που διέσχισε τις πύλες του Παραδείσου, το μόνο σίγουρο είναι ότι το πάρτι εκεί μόλις αρχίζει….”
…Αξέχαστος..!!
ΜΥΚΟΝΟΣ 1970’ς. Από αριστερά: Γιάννης Κλεισούρας , Βίκυ Λέανδρος, Γιάννης Γαλάτης, Νίκος Γλυκοξίγκης κάτω Κώστας Χαριτάκης
Σχόλια για αυτό το άρθρο