Αν και λιγότερα νέα ζευγάρια σήμερα επιλέγουν να παντρευτούν, οι έρευνες δείχνουν ότι όσοι και όσες το επιλέγουν και συντηρούν το γάμο τους πετυχημένο, είναι πιο χαρούμενοι και πιο ικανοποιημένοι από τη ζωή τους, ιδίως όταν αναπόφευκτα έρχονται δύσκολες περίοδοι, όπως η “κρίση της μέσης ηλικίας”.
Πώς όμως αναγνωρίζει κανείς το σύντροφό του; Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται, λέει ο Peter Pearson – σύμβουλος ζευγαριών από την Καλιφόρνια, είναι η χημεία. “Δεν είναι το παν, αλλά η έλλειψη της είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί. Αν δεν υπάρχει το πάθος από πριν, είναι σχεδόν αδύνατον να το βρεις στην πορεία“. Δεν εννοεί όμως μόνο τη σεξουαλική χημεία, αλλά και αυτό που ονομάζει κοινωνική χημεία που παίζει σημαντικό ρόλο.
Ο τρόπος που αισθανόμαστε όταν είμαστε “μαζί” με τον άλλον, είναι επίσης σημαντικός. Με σημαντική επιρροή από τον Φρόυντ, ο Πήρσον υποστηρίζει ότι υπάρχουν 3 εκφάνσεις του εαυτού μας: ο ‘γονέας’ που υποδηλώνει τι έχουμε διδαχτεί, ‘το παιδί’ που υποδηλώνει τι έχουμε αισθανθεί και ‘ο ενήλικος’ εαυτός, αυτά που έχουμε μάθει. Όταν δύο άνθρωποι είναι πραγματικά συμβατοί, “φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο”, συνδέονται και στα τρία επίπεδα. Πώς το αναγνωρίζουμε αυτό;
Όσον αφορά το πρώτο επίπεδο, θα πρέπει να αναρωτηθούμε εάν έχουμε κοινές αξίες και θεωρήσεις του κόσμου γύρω μας, φέροντας την επιρροή του οικογενειακού περιβάλλοντος στο οποίο μεγαλώσαμε και των συνθηκών της παιδικής μας ηλικίας. Στο δεύτερο επίπεδο, το “παιδί μέσα μας” δηλαδή, ας εξετάσουμε κατά πόσο διασκεδάζουμε μαζί, κάνοντας πράγματα που και για τους δύο είναι ευχάριστα, χωρίς να συγκρατούμε τον τρόπο που εκφραζόμαστε στην παρουσία του άλλου. Και στο τρίτο επίπεδο, ο “ενήλικος εαυτός” – στο πετυχημένο ζευγάρι θαυμάζει ο ένας τον άλλον και μαζί μπορούν να λύσουν κάθε πρόβλημα, πρακτικό ή αισθηματικό, παρουσιαστεί.
Η συμμετρία και στα τρία επίπεδα είναι ιδανική, συνήθως όμως μέσα σε ένα ευτυχισμένο ζευγάρι εξισορροπούμε το ταίρι μας, ο ένας μπορεί να είναι πιο ‘έξω καρδιά’ και περιπετειώδης και ο άλλος πιο υπεύθυνος και ‘φροντιστικός’. Τα ζευγάρια που – εκ πρώτης όψεως – φαίνονται αταίριαστα είναι ιδανικοί πρωταγωνιστές σε ρομαντικές κομεντί, όπου ο Χάρι γνώρισε τη Σάλλι, αλλά η πραγματική δοκιμασία έρχεται όταν επέλθει ο κορεσμός, όταν κουραστεί πια ο ένας να είναι συνέχεια υπεύθυνος και ο άλλος να ‘σέρνει συνέχεια το χορό’. Όταν αυτό συμβεί, ή – ιδανικά – πριν αυτό συμβεί, το πετυχημένο ζευγάρι πρέπει να περάσει από τη διαδικασία της “διαφοροποίησης”.
Αυτή η υψηλής έντασης φάση περιλαμβάνει τη σημαντική επίγνωση ότι τελικά τα δυο συστατικά του ζευγαριού είναι δύο διαφορετικά άτομα, με διαφορετικές ιδέες, συναισθήματα και ενδιαφέροντα. Στο ατομικό επίπεδο αυτό σημαίνει ότι ο καθένας ξέρει πια τι θέλει, τι επιθυμεί. Στο επίπεδο του ζευγαριού, ότι τα δύο μέλη του αποκτούν την ικανότητα να είναι χωριστά και παρ’ όλ’ αυτά, ψυχικά συνδεδεμένα. Το κάθε μέλος ενεργεί προς το κοινό όφελος ακόμη και χωρίς την άμεση παρουσία του άλλου και όταν είναι μαζί συντονίζονται και κινούνται στον κοινωνικό χώρο σαν ομάδα.
Αυτός ο βαθμός συντονισμού απαιτεί πάντα προσπάθεια και υπέρβαση των κρίσεων που η ζωή θα φέρει στο δρόμο του πετυχημένου ζευγαριού που με αυτόν τον τρόπο ωριμάζει. Η ικανότητα γρήγορης αυτό-θεραπείας των συναισθηματικών τραυμάτων είναι αλάνθαστος δείκτης επιτυχίας. Ακόμη και τη στιγμή της έντασης, τα δύο μισά του όλου δεν βγάζουν τα νύχια τους, αλλά προσέχουν τι και πως θα το πουν, χωρίς υπερβολική λεκτική βία. Απαιτεί τη συνειδητοποίηση ότι είναι ένα ζωτικό κομμάτι του εαυτού σας και ότι αποτελείται μαζί ένα κύτταρο. Όταν ο σύντροφος λείπει για ένα μικρό χρονικό διάστημα και βρίσκετε ένα προσωπικό του αντικείμενο, ένα μαντήλι ή ένα ρούχο και αυτό σας ξυπνά αισθήματα αγάπης και προσμονής της επιστροφής, τότε είστε σε καλό δρόμο.
Σχόλια για αυτό το άρθρο