ΤΩΡΑ |
Πάντα μια παράσταση αφιερωμένη στον Μίκη Θεοδωράκη, είναι μια παράσταση με πολιτιστικό ενδιαφέρον και ένα ταξίδι στο χρόνο. Ένα νοσταλγικό ταξίδι σε μια Ελλάδα που δεν ζει πια εδώ αλλά την κουβαλάμε πάντα στη μνήμη μας, την κρύβουμε βαθιά στη ψυχή μας και την τραγουδάμε με τα υπέροχα τραγούδια του Μίκη. Μια τέτοια παράσταση παρουσίασε ο Μάκης Δελαπόρτας στο Κηποθέατρο Παπάγου, (ως έναρξη του καλοκαιρινού τους Φεστιβάλ) με το Σύλλογο Γονέων, Κηδεμόνων και φίλων ΑΜΕΑ «Το Εργαστήρι», (εν όψει των 100 χρόνων από τη γέννηση του σπουδαίου Έλληνα συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη), με τον τίτλο «Μίκης Θεοδωράκης, Στη σκηνή και στην οθόνη». Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου βιβλίου του Μάκη Δελαπόρτα, που είναι αφιερωμένο στον σπουδαίο συνθέτη και στο έργο του στον κινηματογράφο και στο θέατρο, πραγματοποιήθηκε η βραδιά, που σημείωσε μεγάλη επιτυχία και είχε φιλανθρωπικό χαρακτήρα.
Τη βραδιά άνοιξε η Μιμή Ρουφογάλη (Εντεταλμένη και Αντιπρόεδρος του 31ου Φεστιβάλ Παπάγου-Χολαργού) και η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων, Κηδεμόνων και φίλων ΑΜΕΑ «Το Εργαστήρι», Νανά Κουμπλή.
Θερμή υποδοχή επιφύλασσε το κοινό στον αγαπημένο Μάκη Δελαπόρτα, όταν εμφανίστηκε στη σκηνή. Ο ίδιος βγαίνοντας, είπε τα εξής: «Απόψε ήρθα κοντά σας για να σας παρουσιάσω ένα ξεχωριστό αφιέρωμα για τον παγκόσμιο Μίκη Θεοδωράκη, που είχα τη χαρά και την τύχη να συνεργαστώ μαζί του και να επιμεληθώ το 2007 μια σειρά από δικά του soundtrackς, με κορυφαίο τη θρυλική «Συνοικία τα όνειρο» που 46 χρόνια μετά, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά από εμένα. Κι αυτό το λέω και καμαρώνω γιατί η ταινία στην πρώτη της προβολή είχε λογοκριθεί, λόγω του ότι είχε γυριστεί σε μια αληθινή φτωχική παραγκούπολη, λίγο πιο κάτω από την Ακρόπολη και η τότε κυβέρνηση θεώρησε πως δεν θα έκανε καλό στον τουρισμό, αφού η ταινία έδειχνε πολύ φτώχεια. Τότε λοιπόν δεν κυκλοφόρησε το soundtrack του φιλμ και ο Θεοδωράκης δεν πληρώθηκε ποτέ για τη μουσική του δημιουργία. Αυτά τα χαμένα master tapes, έφτασαν στα χέρια μου με ένα «μαγικό» τρόπο, τα πήγα στον Μίκη κι έτσι αποφασίσαμε να εκδοθεί επί τέλους η μουσική της ταινίας Συνοικία τ όνειρο, όπου για το συγκεκριμένο φιλμ γράφτηκε πρώτο και το θέμα του Ζορμπά, καθώς και το Βρέχει στη φτωχογειτονιά, που το χαρακτήρισαν ως τον «ύμνο της φτωχολογιάς» για εκείνα τα χρόνια. Τι είχε συμβεί; Πολύ απλά, ένας μεγάλος σε ηλικία ηχολήπτης που είχε ο ίδιος ηχογραφήσει τις μουσικές της ταινίας βλέποντας την τόση μεγάλη αγάπη μου για τις μουσικές και τα τραγούδια του ελληνικού σινεμά θέλησε να μου δώσει τα master tapes, που τόσα χρόνια τα κρατούσε σαν κόρη οφθαλμού, λέγοντάς μου, πως «εσύ ξέρεις τι πρέπει να κάνεις με αυτή την εξαίσια μουσική του Μίκη, αφού αγαπάς και σώζεις τις μουσικές και τα τραγούδια του ελληνικού σινεμά». Αυτή ήταν και η αφορμή να γνωρίσω και τον Μίκη που με πολύ χαρά θέλησε να κυκλοφορήσουμε και το συγκεκριμένο soundtrack. Φέτος, λόγω του ότι το Υπουργείο Πολιτισμού ανακήρυξε το 2025 ως «Αφιερωματικό έτος Μίκη Θεοδωράκη», καθώς συμπληρώνονται 100 χρόνια από την γέννησή του, αποφάσισα να εκδώσω ένα βιβλίο που το έγραψα κάνοντας ενδελεχή έρευνα για το έργο του, με τον τίτλο «Μίκης Θεοδωράκης, Στη Σκηνή και στην Οθόνη». Το βιβλίο κυκλοφορεί αποκλειστικά από το ΤΑΣΕΗ (Ταμείο Αλληλοβοηθείας Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών) με πρόεδρο τον Σπύρο Μπιμπίλα και τα έσοδά του πηγαίνουν για να στηρίξουν ηθοποιούς που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, αφού όταν σβήσουν τα φώτα πολλοί από αυτούς αναγκάζονται να «ζουν στο σκοτάδι». Αυτό θεωρώ πως ούτε ο Μίκης θα το ήθελε, γι ‘αυτό αποφασίσαμε όλα τα έσοδα του βιβλίου να στηρίξουν συναδέλφους με δύσκολη διαβίωση. Εξάλλου ο Μίκης αγαπούσε βαθιά τους ηθοποιούς και έκανε, όλα τα χρόνια που συνεργάστηκε μαζί τους στο θέατρο και στον κινηματογράφο, μεγάλες και ουσιαστικές φιλίες που κράτησαν για πάντα. Ηθοποιοί, όπως η Κατίνα Παξινού, ο Αλέξης Μινωτής, η Μελίνα Μερκούρη, η Ειρήνη Παππά, ο Μάνος Κατράκης, η Άννα Συνοδινού, η Τζένη Καρέζη, η Αλίκη Βουγιουκλάκη και πολλοί ακόμα, έγιναν φίλοι ζωής για εκείνον.
Η βραδιά κύλησε «μυσταγωγικά» θα μπορούσε κάποιος να πει, χωρίς να λείψει η ένταση, το κέφι, η νοσταλγία, η συγκίνηση και η χαρά για όλα τα τραγούδια που ακούστηκαν και ήταν πραγματικά δεξιοτεχνικά επιλεγμένα από τον επιμελητή και παρουσιαστή της βραδιάς Μάκη Δελαπόρτα. Αισθανθήκαμε πως μας έπιασε από το χέρι και μας ταξίδεψε «ευλαβικά» στο μαγικό κόσμο του Μίκη Θεοδωράκη, ενώνοντας το παρελθόν με το παρόν, με απόλυτα ποιητικό τρόπο και αποθεώνοντας το συναίσθημα και την εθνική περηφάνια που νοιώσαμε όλοι παρακολουθώντας την τόσο καλοστημένη παράστασή του. Μεταφερθήκαμε θεατρικά σε βαθιά ελληνικές και ιστορικές στιγμές, που κατέγραψαν τα τραγούδια του μεγάλου συνθέτη μέσα από τον κινηματογράφο και το θέατρο. Τόσο το βιβλίο του Μάκη Δελαπόρτα, (που συμπλήρωσε ένα κενό που υπήρχε εδώ και χρόνια στην πλούσια βιβλιογραφία του), καθώς και η παράσταση αφιερωμένη στο έργο του Μίκη «στη σκηνή και στην οθόνη» που δεν είχε ξαναπαρουσιαστεί τουλάχιστον τόσο επιμελημένα και με τέτοια έρευνα και καταγραφή.
Ο Μάκης Δελαπόρτας ξεκίνησε την βραδιά ποιητικά:
«Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας.
Τιμή μας που ανοίγουμε το Φεστιβάλ Παπάγου
Με μελωδίες θεικές ενός σύγχρονου μάγου
Που άλλαξε στη χώρα μας της μουσικής τη ρότα
και τίποτα μετά απ’ αυτόν δεν ήταν όπως πρώτα…
Συστάσεις δεν χρειάζονται, τέτοια βαριά ονόματα
μονάχα μια αναφορά, πως έφερε στα στόματα
του κόσμου, του απλού λαού, τον Ρίτσο, τον Ελύτη
Σεφέρη, Γκάτσο… ποιητές μέσα σε κάθε σπίτι!
Πνοή απέκτησε ο Ζορμπάς μέσα απ’ τη μουσική του
Κι έγιν’ αιώνιο σύμβολο η ατίθαση ψυχή του
Συρτάκι-dance σ’ όλης της γης τα πλάτη και τα μήκη…
Για όλα αυτά κι άλλα πολλά σ’ ευχαριστούμε Μίκη!» 
Το μουσικό μέρος της βραδιάς ξεκίνησε με το ορχηστρικό θέμα Οι χαρταετοί από την ταινία Συνοικία το όνειρο, που έπαιξε η εξαιρετική ορχήστρα του Γιώργου Παγιάτη, ο οποίος υπήρξε ένας από τους μαέστρους που συνεργάστηκε ο Μίκης στενά για κάποια χρόνια. Τα πρώτα ρίγη συγκίνησης άρχισαν να διαπερνούν το κοινό. Σε λίγο στη σκηνή εμφανίστηκαν οι τραγουδιστές και ηθοποιοί Ελένη Δήμου, Βασίλης Λέκκας, Παναγιώτης Πετράκης, Αντώνης Λουδάρος, Πηνελόπη Αναστασοπούλου, Κωνσταντίνα, Σταύρος Σαλαμπασόπουλος, Ισίδωρος Πάτερος και οι Χάρισμα που ερμήνευσαν μοναδικά και ξεχωριστά ο καθένας με το δικό τους τρόπο τα αγαπημένα τραγούδια του Μίκη. Η προσέγγισή τους ερμηνευτικά διανθίστηκε με υποκριτικά στοιχεία, χωρίς να αφαιρούν τίποτα από τις τραγουδιστικές απαιτήσεις των μελωδιών του Μίκη. Ο κατάλογος των τραγουδιών μακρύς, πολυποίκιλος και συναρπαστικός.
Στην παράσταση έκτακτη εμφάνιση και ως έκπληξη ο Μάκης Δελαπόρτας έφερε επί σκηνής την σπουδαία Κλειώ Δενάρδου που ήταν η πρώτη τραγουδίστρια που εν έτει 1963 εμφανίστηκε στη θρυλική Μαγική Πόλη (τη μοναδική θεατρική συνεργασία του Μίκη Θεοδωράκη με τον Μάνο Χατζιδάκι) κι εκείνη είχε πρωτοερμηνεύσει τα τραγούδια Μαργαρίτα Μαγιοπούλα και Βάρκα στο γιαλό. Τα τραγούδια τα ερμήνευσε καταπληκτικά 62 χρόνια μετά και πραγματικά ενθουσίασε το κοινό που την καταχειροκρότησε.
Έκτακτη εμφάνιση έκανε και ο δημοσιογράφος Γιώργος Κουβαράς τραγουδώντας με την όμορφη και καθαρή φωνή του ένα τραγούδι του Μίκη και κέρδισε τις εντυπώσεις. Συμμετείχε ακόμη η Παιδική χορωδία του Εθνικού Ωδείου Ηλιούπολης και η χορευτική ομάδα START ACADEMY σε χορογραφίες της Μαργαρίτας Δημητριάδη. Το κοινό πραγματικά ενθουσιάστηκε από την τόσο επιμελημένη και δεμένη μουσική παράσταση, αλλά και από την επιλογή των τραγουδιών που ήταν από διαφορετικές περιόδους, θεατρικές παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες. Τα κείμενα ήταν του Μάκη Δελαπόρτα και του Στέλιου Παπαδόπουλου, καθώς και οι αφηγήσεις που φώτισαν το πλούσιο έργο και την προσωπικότητά του Μίκη. Τα τραγούδια του Μίκη από τη σκηνή και την οθόνη, αναμφίβολα συνδυάζουν την περίτεχνη σύνθεση με τη λαϊκή τέχνη, που βρίσκεται σε διαρκή αναφορά με την ελληνική γλώσσα, την παράδοση, την ιστορία και την ποίηση.
Χαρακτηριστική ήταν η στιγμή όταν ο Μάκης Δελαπόρτας τραγούδησε Του μικρού βοριά κι όλο το θέατρο τραγούδησε κι αυτό μαζί του, κι εκείνος τελειώνοντας είπε: «Δεν ξέρω αν καταλάβατε πως μόλις τώρα απαγγείλαμε όλοι μαζί Οδυσσέα Ελύτη. Τόσο εύκολα, τόσο απλά!» Αυτό ήταν και το μεγαλείο της μεγάλης προσφοράς του Μίκη στον ελληνικό λαό, που χάρισε απλόχερα τους μεγάλους ποιητές σε κάθε σπίτι, σε κάθε γειτονιά και σε κάθε λαϊκό κουτούκι, με έναν απλό και εύκολο τρόπο. Ποιητές όπως ο Ρίτσος, ο Ελύτης, ο Κάλβος, ο Αναγνωστάκης, ο Σεφέρης και ο Γκάτσος, τραγουδήθηκαν από άκρη σε άκρη της γης. Η παράσταση επικεντρώθηκε βέβαια στο κινηματογραφικό και θεατρικό έργο του μεγάλου συνθέτη, που εκεί διαγράφεται ένα άλλο πρόσωπο του, λυρικότερο, εσωστρεφέστερο και πιο ευαίσθητο από το στερεότυπο του ρωμαλέου «θεοδωρακισμού». «Ο Μίκης», είπε ο Δελαπόρτας, «δεν είναι μόνο τα αετόμορφα βουνά, το γεράνι της Δραπετσώνας, τα περιβόλια, η υπόγεια ταβέρνα, το περιγιάλι το κρυφό, η Κρήτη, η Μακρόνησος, η Ζάτουνα, το Αρχιπέλαγος, οι Μικρές Κυκλάδες, είναι κάτι πιο βαθύ, πιο ουσιαστικό, πιο μεγάλο. Είναι η έμπνευση, το όραμα, η ελληνική ψυχή, ο πυλώνας της σύγχρονης ελληνικής ταυτότητας, και το σύμβολο ενότητας για όλους μας, αφού σφράγισε για έναν ολόκληρο αιώνα, όχι μόνο τη μουσική και τον πολιτισμό , αλλά και την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, ως υπέρμαχος της Δημοκρατίας και της Ειρήνης».
Τη βραδιά τίμησαν με την παρουσία τους πολλοί φίλοι και συνάδελφοι των συντελεστών όπως οι: Γιάννης Βούρος, Ελένη Καστάνη, Μπέσσυ Αργυράκη, Υρώ Μανέ, Έφη Πίκουλα Βουγιουκλάκη, Λένα Νίτσου Ψαθά, Αλέκα Μακρή, Νατάσσα Χαιδά, Μαρκέλλα Καζαμία και ο Δήμαρχος Παπάγου Χολαργού Ηλίας Αποστολόπουλος.
Μιμή Ρουφογάλη, Ηλίας Αποστολόπουλος
Μάκης Δελαπόρτας, Ελένη Καστάνη
Βασίλης Λέκκας, Γιώργος Παγιάτης
Μάκης Δελαπόρτας, Κλειώ Δενάρδου
Στέλιος Παπαδόπουλος, Σταύρος Σαλαμπασόπουλος
Νανά Κουμπλή και Σπύρος Μπιμπίλας με μέλη του διοικητικού συμβουλίου του Συλλόγου Φίλων ΑΜΕΑ
Ισίδωρος Πάτερος και οι Χάρισμα
Παναγιώτης Πετράκης, Αντώνης Λουδάρος, Λένα Κώνστα, Γιάννης Βούρος
Μάκης Δελαπόρτας, Λένα Νίτσου Ψαθά, Γιάννης Βούρος
Αλέκα Μακρή, Σπύρος Μπιμπίλας, Μαρκέλλα Καζαμία
Κλειώ Δενάρδου
Ελένη Δήμου
Κωνσταντίνα
Παναγιώτης Πετράκης
Πηνελόπη Αναστασοπούλου
Γιώργος Κουβαράς, Μπέσσυ Αργυράκη
Μάκης Δελαπόρτας, Κλειώ Δενάρδου, Κωνσταντίνα, Βασίλης Λέκκας
Έφη Πίκουλα, Λένα Νίτσου Ψαθά
Μάκης Δελαπόρτας, Ευτυχία Μοσχάκη, Υρώ Μανέ, Μαρκέλλα Καζαμία
Ελένη Δήμου, Παναγιώτης Πετράκης, Κλειώ Δενάρδου
Μάκης Δελαπόρτας, Παναγιώτης Πετράκης, Κωνσταντίνα, Σταύρος Σαλαμπασόπουλος, Βασίλης Λέκκας
Η βραδιά έκλεισε με όλους τους συντελεστές επί σκηνής να τραγουδούν Ένα το χελιδόνι του Οδυσσέα Ελύτη και ο Μάκης Δελαπόρτας να αποχαιρετά ποιητικά:
«Του Μίκη ήταν η φτιαξιά, μια θεϊκή αλχημεία
που αναρωτιέσαι πώς χωρούν δέκα ζωές σε μία
Δημιουργός, αγωνιστής, άνθρωπος, πατριώτης
και της ελληνικής ψυχής ταγμένος στρατιώτης
απλός, πηγαίος, δωρικός με δίχως φτιασιδώματα
ύμνησε όσο άλλος κανείς, ετούτα εδώ τα χώματα
Στα μαύρα η φιγούρα του… απ΄ όλων η σεμνότερη
σαν άνοιγε τα χέρια του γινόμασταν ψηλότεροι…
Κι ας κρατήσουμε απ’ αυτό, για ότι μας πληγώνει
Πως …ναι!
Είναι η Άνοιξη ακριβή! Μα θα ΄ρθει χελιδόνι…»
Σχόλια για αυτό το άρθρο