Χθες έριξα τρελό ξενύχτι σπίτι με ταινίες. Η μία μου έφερνε περισσότερη υπερένταση από την άλλη. Δηλαδή δε νανουρίστηκα στην πρώτη όπως πάντα. Είδα τις τελευταίες Επικίνδυνες Αποστολές, μετά μία feelgood βλακεία με τον Adam Sandler και μετά το Burlesque. Δε συμπαθώ την Aguilera αλλά καθότι μιούζικαλ και κατά τύχη κάνω ζάππινγκ και πετυχαίνω το τέλος του Boogie Nights. Καλά κρασιά δηλαδή! Ξανακατεβάζω το soundrack του και μετά ξεκινάει στο καπάκι το Purple Rain με τον Prince που είχα να το δω από τότε. Το έργο ήταν μέτριο όπως και τότε , όχι όμως αυτός που μου φαίνεται ακόμα πιο genious από τότε και που κάνει τους τωρινούς αστέρες να φαίνονται σκουπίδια. Στο τέλος δε που ανεβαίνει στη σκηνή για τριπλέτα μετά το Purple Rain και ροκάρει πάνω στα τακούνια του τσίτωσα τόσο πολύ που ..κοιμήθηκα ένα δίωρο – αφού γκούκλαρα πάλι την Apollonia Cotero και όλες τις σούπερ γκόμενες του Prince, τι κάνει τώρα, γιατί είναι μάρτυρας του Ιαχωβά, γιατί μας έχει ουσιαστικά εγκαταλείψει κλπ) και ξύπνησα για να ξανακατεβάσω το soundrack.. Σόρι αλλά επειδή έχω και γενέθλια μεθαύριο, είμαστε και γ**μώ τις γενιές!
Σχόλια για αυτό το άρθρο