Περί Ελευθερίας: άνθρωποι σαν νότες και το νέο ταλέντο που λέγεται Ίαν Στρατής

Είναι μιούζικαλ; Είναι ψυχολογικό θρίλερ; Είναι πολιτικό σχόλιο; Είναι όλα μαζί και τίποτα ταυτοχρόνως; Πώς συμβαίνει αυτό; Όλο και νέοι τρόποι θεατρικής έκφρασης δοκιμάζονται, συνδυασμοί κλασικών και μεταμοντέρνων, ένα μπλέντερ σύγχρονου και ταυτόχρονα παλιακού θεάτρου με κυρίαρχο στοιχείο την αγωνιώδη ανάγκη ηθοποιών και συντελεστών να επικοινωνήσουν και να εκφραστούν, κάτω από το βάρος μιας αγχώδους και συντριπτικής εποχής. Οι νέοι -κυρίως- καλλιτέχνες, οι ομάδες ή παρέες, αναζητούν μια εξήγηση και προσδοκούν μια λύση στα συσσωρευμένα προβλήματα, ρεαλιστικά ή μεταφυσικά. Όταν αυτές οι συνθέσεις δεν αποτελούν το “κατεστημένο”, είναι πιο δύσκολη η προβολή τους και η επιβίωσή τους στις θεατρικές σκηνές. Το θέατρο, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη μορφή τέχνης, εκτός από τον ψυχαγωγικό του χαρακτήρα, οφείλει να είναι μια εικόνα της εποχής του. Κάθε χώρα, έχει ιδιαίτερες κοινωνικές συνθήκες, ιστορικές καταβολές, τρόπους καλλιτεχνικής έκφρασης, συνθήκες επιβίωσης και άλλους παράγοντες που επηρεάζουν όλους. Αυτό συμβαίνει και στη σύγχρονη θεατρική κατάσταση. Το μπούχτισμα που ζούμε, θέλει διέξοδο στο θέατρο. Υπάρχουν όμως και ομάδες που αναζητούν το θέατρο προβληματισμού, το θέατρο-έρευνα και το πειραματικό θέατρο. Κι όταν δεν το βρίσκουν, το δημιουργούν.

ΣχετικάΆρθρα

Αυτό συμβαίνει με το θίασο Stendhal Syndrome και το έργο που έγραψε η Λουίζα Πολιτάκη με τίτλο Περί Ελευθερίας, που πραγματεύεται την ελευθερία στις διάφορες πιθανές μορφές της, μέσα από μία ομάδα νέων. Χωρίς να αποτελεί προπαγάνδα, αλλά καθαρό θέατρο με βάσεις στο επαναστατικό χώρο του ονείρου, του παράλογου, της πολιτικής σάτιρας και κυρίως στην αναζήτηση μιας καινούργιας σκηνικής εκφραστικής, η Ρεγγίνα, ο Έκτορας, η Φαίδρα και ο Ιάκωβος -οι ήρωες του έργου- προβληματίζονται από τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν στο μέρος που ζουν. Δεν είναι τόσο βαρύ όσο φαίνεται, έχει σκηνές σκληρές όπως ένας βιασμός, αλλά έχει πολύ μουσική.

Τα παιδιά που συμμετέχουν είναι σε πρώτη επαγγελματική εμφάνιση, προέρχονται από μουσικές σπουδές, έχουν τον ενθουσιασμό των νέων ανθρώπων που πιστεύουν ότι θα αλλάξουν -και ίσως το καταφέρουν- τον κόσμο. Κυρίως η Λουίζα Πολιτάκη, η οποία έγραψε και σκηνοθέτησε το έργο, όπως και τη μουσική και τους στίχους, φέρει -και ως άνθρωπος- χαρακτηριστικά όπως το ιδανικό, ο ανθρωπισμός, η ελευθερία, η επανάσταση, το προοδευτικό μυαλό και η αντίδραση σε κάθε περιορισμό. Αν το Περί Ελευθερίας είχε ευτυχήσει στα χέρια ενός έμπειρου σκηνοθέτη και έλειπαν μακρόσυρτες σκηνές χωρίς εξέλιξη, θα αποτελούσε τομή στο κοινωνικό θέατρο. Ακόμα κι έτσι όμως, πρόκειται για έντιμη προσπάθεια με τη ματιά νέων ανθρώπων.

Κι όπως λέει η ηρωίδα του έργου: Οι άνθρωποι είμαστε σαν νότες μέσα σε τραγούδι. Κάποιες μοιάζουν, κάποιες όχι. Κάποιες μαζί ακούγονται παράφωνες και κάποιες άλλες έχουν φτιαχτεί για να παίζουν ταυτόχρονα. Τελικά, σημασία έχει το συνολικό αποτέλεσμα, γιατί κάθε μία νότα έχει το δικό της καθοριστικό ρόλο για το τι θα συμβεί στην πορεία. Έτσι είμαστε οι άνθρωποι, νότες πεταμένες σε ένα πεντάγραμμο που κάποιοι ονόμασαν ζωή.

Μια μικρή γεύση στο βίντεο που ακολουθεί:

Δεν τελειώσαμε…δείτε στην επόμενη σελίδα περισσότερα Περί Ελευθερίας, συν τον ….σωσία του Παπακαλιάτη!

Ο Ίαν Στρατής -εκπληκτική ομοιότητα με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη σε νεαρή ηλικία- και η Λουίζα Πολιτάκη

Όλος ο θίασος σε αποκλειστικές cosmopolitiκες πόζες

Η Σία Κοσκινά που είδε την παράσταση, με την Λουίζα Πολιτάκη

Τα αγόρια του θιάσου

Η Σία Κοσκινά με τη μαθήτριά της Μαρία Κοσμάτου, στην πρώτη της -κυριολεκτικά- εμφάνιση στη σκηνή

Νίκος Μαυρομάτης, Λουίζα Πολιτάκη

Λουίζα Πολιτάκη, Μαρία Κοσμάτου

Ντολόρες Πολιτάκη, Έλλη Ζιάζιαρη

Nτολόρες Πολιτάκη, Δήμητρα Ξερούτσικου, Λουίζα Πολιτάκη και πίσω ο Ίαν -aka Παπακαλιάτης- Στρατής

Η Λουίζα Πολιτάκη με την αδελφή της Ντολόρες, που υποδύεται τη Νιόβη. Ποια είναι η Νιόβη και τι ρόλο παίζει στον ψυχισμό της Ρεγγίνας; Δεν θα σας τα αποκαλύψω όλα, θα το δείτε και ..θα δείτε!

Ηθοποιοί:
Ρεγγίνα : Λουΐζα Πολιτάκη
Έκτορας :Νίκος Μαυρομάτης
Φαίδρα : Μαρία Κοσμάτου
Ιάκωβος : Ίαν Στρατής
Νιόβη :Ντολόρες Πολιτάκη
Αίγλη: Έλλη Ζιάζιαρη
Λαέρτης: Νίκος Σουρβίνος
Δημοσιογράφος/ Άγνωστη/ νοσοκόμα: Δήμητρα Ξερούτσικου
Υπουργός παιδείας /Άγνωστος: Γιάννης Μανιατόπουλος
Αρχιερέας/ Άγνωστος: Ηλίας Μανιατόπουλος
Παραγωγή:
Σενάριο/Μουσική/Στίχοι :Λουΐζα Πολιτάκη
Χορογραφίες: Δανάη Παρίσση , Ηλίας Μανιατόπουλος,
Γιάννης Μανιατόπουλος
Σκηνοθεσία: Λουΐζα Πολιτάκη
Μουσική παραγωγή / ενορχήστρωση: Νίκος Μαυρομάτης
Ενδυματολόγος: Ολίνα
Θεατρική επιμέλεια: Μανούσος Γακηλάζος
Επιμέλεια των βίντεο: Γιάννης Μπουρσινός
Επιμέλεια Φωτογραφίας: Μαρία Σπένδου