Πάνος Μεταξόπουλος: “Ο χορός, ο πατέρας μου και το House of fame La Academia”

ΣχετικάΆρθρα

Μπορεί να φαίνεται αυστηρός στην τηλεόραση και στις εκπομπές που παίρνει μέρος- την περίοδο αυτή είναι διευθυντής της μουσικής Ακαδημίας House of fame La Academia- που προβάλλεται από τον ΣΚΑΪ, αλλά όταν τον γνωρίσεις από κοντά και σου αποκαλύψει τον εσωτερικό του κόσμο, διαπιστώνεις ότι η αυστηρότητα αυτή έγκειται στην αντιμετώπιση της επαγγελματικής και προσωπικής του ζωής. Από τη μία μεριά για να προστατέψει τη μεγάλη ευαισθησία που τον διακρίνει, την τρυφερότητα και την καθαρότητα της ψυχής του, και λειτουργεί σαν τοίχος, και από την άλλη στο να ωθήσει τους μαθητές του, για να μπορέσουν να ακολουθούν κατά γράμμα και πιστά τις οδηγίες των καθηγητών τους , να εξελιχθούν και να ξεχωρίσουν στο επάγγελμα που επέλεξαν να κάνουν στη ζωή τους. Ειδικά, οι τραγουδιστές που είναι ένα από τα πιο δύσκολα επαγγέλματα στην εύρεση εργασίας. Ο καταξιωμένος Πάνος Μεταξόπουλος διακρίνεται, επίσης ,για την καλοσύνη, την ευγένεια και την δοτικότητα στην προσωπική του ζωή. Άκρως επαγγελματίας στη διδασκαλία του, άλλωστε με τόσες περγαμηνές που διαθέτει και έχοντας πατέρα του τον μύθο του χορού της χρυσής εποχής του κινηματογράφου των musical και των θεαματικών επιθεωρήσεων Φώτη Μεταξόπουλο, ξεχωρίζει σαν άστρο φωτεινό! Είναι τελειομανής, μεταδοτικός, άψογος και υπεύθυνος σε ό,τι αναλαμβάνει να κάνει, το οποίο φέρει εις πέρας πάντα με επιτυχία, είτε πρόκειται για τηλεοπτική εκπομπή , είτε για τις Σχολές Χορού του που βρίσκονται στο Περιστέρι, την Πεύκη και τη Γλυφάδα! Διδάσκει, όμως, και σε πόλεις της Ελλάδος, εκτός της Αθήνας, και παραδίδει μαθήματα χορού. Εν κατακλείδι, ο Πάνος Μεταξόπουλος, είναι πρότυπο συζύγου, επαγγελματία και ανθρώπου, που ξεχωρίζει για τις αρχές και το ήθος του. Άξιος διάδοχος και συνεχιστής του πατέρα του. Σπούδασε στην Κρατική Σχολή Χορού και στην Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού της Δέσποινας Γρηγοριάδου- ενώ είχε την τύχη το 1978 να έχει καθηγήτρια του στη ρυθμική την Ντόρα Τσάτσου στην Κρατική Σχολή Ορχηστρικής Τέχνης. Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής κλασικό μπαλέτο με την Maggie Block και σπουδές στο Alvin Ailey school. Έχει χορέψει στο Παρίσι για τρία χρόνια ως πρώτος χορευτής στο Moulin Rouge, στο Λουξεμβούργο στο ευρωπαϊκό μπαλέτο και σε θεατρικές παραστάσεις στο Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη. Από το 1990 που επέστρεψε στην Ελλάδα έχει χορογραφήσει παραστάσεις, musical και σύγχρονα έργα ,ενώ έχει συνεργαστεί με καταξιωμένους σκηνοθέτες. Από το 1998 έχει, όπως προανέφερα, αποκτήσει τις δικές του σχολές χορού. Το 2016 χορογράφησε την παραγωγή του Θεατρικού Οργανισμού της Κύπρου.

Στην τηλεόραση έχει συμμετάσχει ως κριτής σε πολλά talent shows με πιο γνωστό το So you think you can dance. Παντρεύτηκε δύο φορές και έχει αποκτήσει δύο παιδιά από τον πρώτο του γάμο. Η δεύτερη σύζυγός του, του στάθηκε πάρα πολύ σε μία από τις δυσκολότερες περιόδους της ζωής του, όταν έχασε την πολυαγαπημένη του μητέρα Μαριάννα Δρίνη, την οποία λάτρευε και εξακολουθεί να λατρεύει ακόμη. Ο ταλαντούχος, πολύπλευρος, πολυσχιδής και με άστρο Πάνος Μεταξόπουλος, αποκλειστικά στο Cosmopoliti, σε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη από καρδιάς!

– Τι ήταν εκείνο που σε έκανε να ακολουθήσεις την τέχνη του χορού, να υποθέσω ότι επηρεάστηκες από τον πατέρα σου;

Μου πήρε καιρό να συνειδητοποιήσω ότι η εικόνα του πατέρα μου στα μάτια μου ήταν η εικόνα για τον εαυτό μου, όταν μεγαλώσω, και συγκεκριμένα πήρα την απόφαση αυτή, όταν σε μία επιθεώρηση με φώναξε ο πατέρας μου να ανέβω και εγώ στην υπόκλιση στο τέλος της επιθεώρησης, ενώ συνήθως καθόμουν στην κουίντα. Αυτός ήρθε και με πήρε από το χέρι και με ανέβασε στη σκηνή, νομίζω ότι ήταν η πιο μαγική στιγμή που είχα και έχω ζήσει… Γιατί κατάλαβα, ότι αυτό που σου δίνει η σκηνή δεν μπορεί να σου το προσφέρει τίποτε άλλο στη ζωή. Ήταν τα φώτα, ήταν το χειροκρότημα, ήταν ο κόσμος; Ξαφνικά πέταξα από εκείνη τη στιγμή και ο χρόνος μετρούσε αντίστροφα πότε θα ξεκινούσα και εγώ να χορεύω. Ήμουν τεσσάρων χρόνων και πέρασαν αρκετά χρόνια, όταν ξεκίνησα μόνος μου σε ηλικία 17 χρόνων…

– Πώς ήταν το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσες ; Τι θυμάσαι από αυτό; Σε έπαιρνε ο πατέρας σου στα γυρίσματα μαζί του ή στις πρόβες των θεαματικών τότε επιθεωρήσεων;

Θυμάμαι ένα τραπέζι στρογγυλό να κάθεται η Ρένα Βλαχοπούλου, ο Νίκος Ρίζος, η Μπελίντα, ο πατέρας μου και η αγαπημένη μου μητέρα Μαριάννα Δρίνη και να παίζουν χαρτιά. Θυμάμαι μία εικόνα στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο με χορευτές από γύρισμα του πατέρα μου με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Θυμάμαι ακόμη, όταν είχαμε πάει βόλτα στη Βάρκιζα και περπατούσαμε στο δρόμο, είχαμε συναντήσει τον Κωνσταντάρα, και μόλις μας είδαν οι πεζοί αλλά και όσοι βρίσκονταν στα αυτοκίνητά τους, σταμάτησε όλη η Βάρκιζα, γιατί τότε οι σταρ της εποχής εκείνης ήταν πραγματικοί star με όλη την έννοια της λέξης και είχαν εκτόπισμα. Θυμάμαι, επίσης, τον Παπαγιαννόπουλο σε επιθεώρηση με τον πατέρα μου να συζητάνε και να του απάντα με ευλάβεια και προσήλωση στις οδηγίες που του έδινε, γιατί ως γνωστόν ο πατέρας μου εκτός από τις χορογραφίες στις επιθεωρήσεις, σκηνοθετούσε κιόλας… Ο πατέρας μου έχει μεγάλη αίσθηση του χιούμορ και για να σκηνοθετήσεις αυτά τα μεγαθήρια πρέπει να το διαθέτεις.

– Μίλησέ μου για τον μύθο Φώτη Μεταξόπουλο που έγραψε ιστορία με τις χορογραφίες του και τη χορευτική του δεινότητα στη χρυσή εποχή.

Αν κάναμε ένα flashback και πηγαίναμε στην εποχή το ’60, θα βλέπαμε στην Ελλάδα το πολύ-πολύ, ότι χόρευαν τότε πέντε άντρες… Ο πατέρας μου ήταν στη Λυρική Σκηνή και αποφάσισε να βγει στο ελεύθερο θέατρο γιατί τα πράγματα ήταν δύσκολα και το επάγγελμα του χορευτή ήταν ακόμη πιο δύσκολο, ιδιαίτερα στο να βρεις δουλειά. Και, έτσι, βγήκε στο ιδιωτικό θέατρο… Τα χορευτικά, τότε, της επιθεώρησης ήταν πάντα η ώρα που το κοινό χαλάρωνε και πήγαινε στο μπάνιο ή στο μπαρ για να πάρει κάτι να τσιμπήσει, επειδή ο πατέρας μου είναι πολύ πεισματάρης και τελειομανής, προσπαθούσε να κάνει πράγματα για να κεντρίσει το κοινό και να μην σηκώνεται ο κόσμος από τη θέση του την ώρα του χορευτικού σόου… Επειδή του άρεσε να ξεχωρίζει σε ό,τι έκανε και να αφήνει το αποτύπωμά του, πολλές φορές, αν ένα χορευτικό είχε μεγαλύτερη πέραση από ένα νούμερο, ο πρωταγωνιστής δεν το έβλεπε με καλό μάτι, για αυτό και απέκτησε πολλούς φίλους , αλλά και πολλούς εχθρούς… Επειδή οι σταρ της εποχής εκείνης, δεν ήθελαν να τους υπερκαλύπτει με οποιονδήποτε τρόπο αλλά και εκείνος δεν του άρεσε ποτέ να βάζουν οι ηθοποιοί ατάκες ή να αλλοιώνουν τα λόγια του νούμερου που τους είχε δοθεί , είχε παρεξηγηθεί πολλές φορές για αυτό… Ο Φώτης Μεταξόπουλος με την παρουσία και με τη στάση του σφράγισε πολλές δεκαετίες και ουσιαστικά έφερε το χορό ” στον άνδρα” στην Ελλάδα…

– Θα αναβιώσει τέτοια εποχή σήμερα;

Νομίζω ότι καλώς ή κακώς κάθε εποχή, όταν τελειώνει, τελειώνει και είναι πολύ δύσκολο να αναβιώσουμε το παρελθόν γιατί υπάρχουν πολλά στοιχεία που μας άρεσαν και δεν θα μπορούσαμε να τα επαναφέρουμε και να το καταφέρουμε αυτό. Αν και θα ήταν πολύ ωραίο…

– Εσύ τι χορούς διδάσκεις στις σχολές σου;

Εγώ ήμουν, είμαι και θα είμαι ερωτευμένος με το κλασικό μπαλέτο! Ξεκίνησα από εκεί γιατί έπρεπε, αλλά στην πορεία όταν μπήκα στο χώρο συνειδητοποίησα ότι μέσα από το κλασικό μπαλέτο μπορώ να προχωρήσω ως χορευτής. Είναι πολύ σημαντικό να αρχίσεις μπαλέτο από μικρή ηλικία, γιατί τα σώματα που δεν ξεκινούν από μικρή ηλικία μπαλέτο και έχει ολοκληρωθεί η σωματοδομή τους, είναι πολύ δύσκολο να μπουν στα κλασικά standard που απαιτεί ο κλασικός χορός.

– Στο House of fame La Academia, γιατί ανέλαβες τη διεύθυνση; Στο παρελθόν έχεις πάρει μέρος σε παρόμοια μουσικά reality

Έχω κάνει πολλά πράγματα στην τηλεόραση, όχι μόνο ως δάσκαλος, αλλά και ως κριτής, παρουσιαστής , χορογράφος και χορευτής! Αλλά ο ρόλος του δασκάλου είναι αυτό που με ιντριγκάρει από ο,τιδήποτε άλλο, γιατί ο ρόλος του είναι καθαρά δημιουργικός και ουσιαστικός και όχι του φαίνεσθαι… Η διαδικασία, όταν παίρνω στα χέρια μου όνειρα νέων ανθρώπων και προσπαθώ με τις όποιες γνώσεις μου να βοηθήσω να πραγματοποιηθούν , αυτό και μόνο μου δίνει τη μεγαλύτερη χαρά που θα μπορούσα να πάρω από μία τηλεοπτική εκπομπή και όχι μόνο.

– Πώς είναι η νέα γενιά του των τραγουδιστών σήμερα; Διαθέτουν ταλέντο; Έχουν ήθος και καλούς τρόπους συμπεριφοράς; Διψούν για μάθηση, ακούν τις παρατηρήσεις σας για την εξέλιξή τους ή τις σχολιάζουν αρνητικά και έχουν έπαρση;

Το δυσκολότερο πράγμα και ίσως η μοναδική ουσιαστική στιγμή σε έναν καλλιτέχνη είναι η στιγμή που με την κριτική και μόνο θα προχωρήσει. Την κριτική δεν μπορούμε να την διαχειριστούμε ούτε εμείς ούτε τα παιδιά. Η κριτική είτε είναι θετική είτε αρνητική, πρέπει να είναι τεκμηριωμένη, δυστυχώς, όμως, δεν την δέχεται εύκολα κάνεις και ιδιαίτερα οι νέοι. Όποιος καβαλήσει το καλάμι το μόνο που μπορεί να καταφέρει, και αυτό είναι σίγουρο, είναι ότι θα πέσει κάποια στιγμή από αυτό γιατί είναι πολύ εύθραυστο…

– Από την Ακαδημία ξεχωρίζουν κάποια παιδιά τόσο για τη συμπεριφορά τους όσο και για τη φωνή τους; Θα καταφέρουν να κατακτήσουν μία θέση στη μουσική βιομηχανία;

Είναι μία ερώτηση που κάνεις μα κανείς δεν μπορεί να δώσει απάντηση , γιατί είναι στο χέρι του καθενός το πώς θα διαχειριστεί την εικόνα του, τη συμπεριφορά του και την εξέλιξή του… Επειδή, για να καταφέρεις ο,τιδήποτε κάνεις σε αυτή τη ζωή , αν δεν έχεις” πιστεύω”, επιμονή και υπομονή, δεν θα καταφέρεις να φτάσεις ποτέ στο στόχο σου.

– Ο χορός που είναι μία από τις πιο σημαντικές τέχνες, γιατί δεν έχει ανταπόκριση τόσο από πλευράς μαθητών όσο και θεατών στην Ελλάδα, ενώ στο εξωτερικό δρέπει δάφνες, μεγαλουργεί και έχει φανατικούς θαυμαστές που γεμίζουν τα θέατρα. Θεωρείται, ακόμη, ταμπού για τα αγόρια να γίνουν χορευτές, εν έτει 2021, όπως παλιά;

Έχουμε κάνει σίγουρα βήματα μπροστά. Έχουμε ξεκινήσει και στην Ελλάδα σιγά-σιγά και στο χορό ,αλλά θέλουμε πάρα πολύ δρόμο ακόμη για να φτάσουμε στα επίπεδα που έχουν άλλες χώρες του εξωτερικού. Πιστεύω, ακράδαντα, στη δύναμη και στη θέληση των Ελλήνων χορευτών, που επιτέλους έγιναν πολλοί, ότι είναι ικανοί να αλλάξουν τα δεδομένα στη χώρα μας. Για πολύ μεγάλο ποσοστό ήταν, είναι και θα είναι ταμπού για τα αγόρια να ασχοληθούν με το χορό. Για όποιον, όμως, θέλει πραγματικά να ασχοληθεί, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ξεπεράσει αυτά τα ταμπού και να τα αφήσει όλα πίσω του.

– Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

Μου χρωστάω πολλά και επειδή η τελειομανία πολλές φορές είναι αυτή που σπρώχνει τον καλλιτέχνη προς τα εμπρός αλλά και, πολλές φορές, τον κρατά προς τα πίσω, ήρθε η ώρα που πρέπει να μου τα ξεπληρώσω… Θα είστε ενήμεροι…