ΤΩΡΑ |
O Ελισσαίος Βλάχος ανήκει στους ηθοποιούς εκείνους που δεν τους έχει δοθεί η δυνατότητα μέχρι σήμερα να αποκτήσουν την άπλετη αναγνωρισιμότητα της τηλεόρασης, κινείται στο θεατρικό χώρο, όμως, με ενδιαφέροντα έργα και ωραίες συνεργασίες! Η αξία του διαφαίνεται από τον τρόπο σκέψης και την ουσία των απαντήσεών του. Η στάση ζωής του συμπλέει με τους πολλούς και δύσκολους ρόλους που έχει υποδυθεί σε έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου! Eκτός από καλός ηθοποιός είναι σεμνός, ταπεινόφρων και χαμηλών τόνων. Τη φετινή σεζόν τον βρίσκουμε να πρωταγωνιστεί στο έργο του Γιάννη Κεντρωτά ”Γιοσίρου Γιαμαγκούσι” που σκηνοθέτησε ο Μιχάλης Κοιλάκος και παίζεται στο θέατρο Olvio. Ο ηθοποιός με άποψη , ταλέντο και ουσία, Ελισσαίος Βλάχος από το Α ως το Ω.
Αμετροέπεια: Με πιάνει και μένα καμιά φορά, προσπαθώντας να κυκλώσω ένα θέμα, από πολλές οπτικές ή να γενικολογήσω πριν πάρω θέση για κάτι. Καλύτερα πάντως να μιλάμε από το να το καταπίνουμε, κι όσο για το μέτρο, θα το βρούμε.
Βία: Γεννάει βία και πρέπει να μοχθήσει πολύ ο λόγος να ανακόψει αυτή τη ροή. Πριν γίνει σωματική, έχει πολλές, λιγότερο εμφανείς, εκφάνσεις. Η προσβολή, ο εκφοβισμός, η υποτίμηση, η χειραγώγηση, η ανέχεια. Πάντως δεν την καταδικάζω απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Γιοσίρου Γιαμαγκούσι: Τι καλά που και τα δύο ξεκινάνε με γάμα. Ο Γιοσίρου τοποθετείται στο τώρα και ο Γιαμαγκούσι προσπαθεί να βρει την πορεία του από το παρελθόν προς το μέλλον. Μια αναζήτηση ταυτότητας. Ενός προσώπου, μιας οικογένειας, μιας κοινωνίας.
Διαφορετικότητα: Μία από της αρχές της ζωής, της εξέλιξης.
Ειρωνεία: Ένα πολύ δυνατό και επικίνδυνο ρητορικό εργαλείο. Αν δεν περνάει πρώτα από την προσωπική ειρωνεία, μπορεί να γίνει πολύ προσβλητικό…
Ζωή: Μία, μοναδική και ανεπίστρεπτη!
Ηθοποιός: Ένα παιχνίδι με πάρα πολλές χαρές και ένα επάγγελμα με πολλές δυσκολίες.
Θέατρο: Ένας δημόσιος χώρος συνάντησης.
Ισορροπία: Δυναμική κατάσταση. Ισορροπούμε για λίγο, όταν οι δυνάμεις που ασκούμε και μας ασκούν ισοσκελιστούν. Μετά, κάτι αλλάζει και πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα να φύγουμε από κει που ήμασταν, ώστε να ισορροπήσουμε σε ένα άλλο σημείο.
Κεντρωτάς Γιάννης: Μα τι γίνεται στο μυαλό του;
Λογική ή παράνοια: Το τι είναι λογικό το ορίζει το αξιακό μας σύστημα. Η φρίκη των πολέμων, η γενοκτονία των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και των Παλαιστινίων τώρα στη Γάζα γίνεται μέσα από λογική επιχειρηματολογία και λογικές δράσεις.
Μιχάλης Κοιλάκος: Φίλος αγαπημένος!
Νέα γενιά ηθοποιών: Δυναμική, πολυτάλαντη, ψαγμένη και με πολλές τεχνικές δεξιότητες. Στεναχωριέμαι λίγο που κι αυτή η γενιά, όπως και η δική μας, χρειάζεται να σπαταλήσει δυσανάλογα πολύ χρόνο για την προβολή της και την εικόνα της, σε σχέση με την εμβάθυνση της τέχνης της και την καλλιέργειά της.
Ξένοι ή Έλληνες συγγραφείς: Με ελκύουν κάπως περισσότερο οι Έλληνες. Παίζει ρόλο η γλώσσα. Νιώθω πως με αφορούν λίγο παραπάνω. Με αναγνωρίζω πιο εύκολα μέσα στα έργα τους.
Ομόφυλα ζευγάρια: Ας ζευγαρώνουμε με ελευθερία και αγάπη. Ομόφυλα, Ετερόφυλα, Τριαντάφυλλα.
Παράσταση: Συνεύρεση κι αλληλεπίδραση. Ένα συμβάν που διαστέλλεται και μπορεί να χωρέσει τις αγωνίες και τις επιθυμίες μας.
Ρόλοι: Δεν στέκομαι τόσο σ’ αυτό, όσο στο με ποιους και ποιες θα συνεργαστώ. Και τι θέλουμε όλες μαζί να πετύχουμε. Μετά έρχονται οι ρόλοι.
Σιωπή: Δυσεύρετη. Ιδίως στο αστικό τοπίο. Όταν συμβαίνει μεγεθύνεται ο κόσμος.
Τραγικές καταστάσεις: Συχνά τις μπερδεύουμε με τα προσωπικά μας δράματα. Τα Τέμπη, το ναυάγιο της Πύλου, η Ουκρανία, η λωρίδα της Γάζας, αυτά ονομάζω εγώ τραγικές καταστάσεις.
Υπόνοιες: Δεν τις συμπαθώ. Δημιουργούν καχυποψία, την οποία θεωρώ μια τοξική συνθήκη.
Φάρσα: Η μεγαλύτερη φάρσα είναι ο θάνατος. Όλοι γνωρίζουμε πως θα συμβεί αλλά ο καθένας ξεχωριστά κάνει σαν να μην το ξέρει…
Χαώδης καθημερινότητα: Παράδειγμα: Αυτές οι απαντήσεις δίνονται μεταξύ της πρωινής παράστασης και της απογευματινής κι αν κοιμηθώ νωρίς, θα σηκωθώ νωρίς, θα ξεκινήσω νωρίς και θα παρκάρω νωρίς.
Ψέμα: Ζωτικό, αναγκαίο, κοντοπόδαρο, χυδαίο, επιβεβλημένο, οφθαλμοφανές, απροκάλυπτο. Για κάποιο λόγο η αλήθεια ζορίζει. Και κοστίζει. Και φοβίζει. Η ελευθερία της.
Ωραίες δουλειές: Ωραίοι συνεργάτες. Να χαίρεσαι που πηγαίνεις να τους συναντήσεις, να στεναχωριέσαι όταν κάνεις καιρό να τους ξαναδείς. Και να σου λένε θεατές μετά από χρόνια πόσο τους άρεσε κάτι που είχαν δει!
Σχόλια για αυτό το άρθρο