Ερωτικό 1821: Τι γινόταν κάτω από τις φουστανέλες και τα σιγκούνια…

Mπορεί στα σχολικά βιβλία να διδασκόμαστε για τις μάχες και τον αγώνα των ηρώων του 1821 που πολεμούσαν με λερωμένες φουστανέλες για την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία. Υποκλινόμαστε μπροστά στο μεγαλείο τους, όμως υπάρχει και μια άλλη Ιστορία, που δεν διδάσκεται και έχει να κάνει με την προσωπική ζωή τους. Ψάξαμε στα παλιά αρχεία και βρήκαμε πως εκτός από αγωνιστές ήταν και φλογεροί εραστές.

Δεν ήταν μόνο οι αγάδες κι οι πασάδες που ζούσαν με τα χανουμάκια και τα γιουσουφάκια τους. Οι κλέφτες και οι αρματωλοί ήταν κι αυτοί μερακλήδες, το έλεγε η περδικούλα τους, όχι μόνο στα πεδία των μαχών αλλά και στο κρεβάτι. Πίσω από τα βλοσυρά βλέμματα κρύβονταν άντρες φλογεροί που το αίμα τους έβραζε. Παρ΄ όλα αυτά, την εποχή της επανάστασης θεωρούσαν ότι οι ερωτικές σχέσεις θα έφερναν γρουσουζιά. Έλεγαν πως “πολεμιστής που θα μαγαριστεί θα τον φάει μαύρο φίδι”. Υπήρχαν όμως πολλοί που δεν έπαιρναν στα σοβαρά αυτή την απειλή.

Ο Καραϊσκάκης ήταν παντρεμένος, δεν μπορούσε όμως χωρίς ερωμένη. Είχε συνεχώς μαζί του την Μαριώ, μια τουρκοπούλα που την είχε κάνει Χριστιανή, την έντυνε σαν άντρα και τη φώναζε Ζαφείρη! Κάποτε χρειάστηκε να πάει στην γυναίκα του και επειδή δεν μπορούσε να αποχωριστεί την Μαριώ, την πήρε μαζί του. Όταν έφτασαν, η Μαριώ, για να δικαιολογήσει το ρόλο της, άρχισε να την πέφτει στα κορίτσια του σπιτιού. Η γυναίκα του Καραϊσκάκη, η Γκόλφω, διαμαρτυρήθηκε και τότε αυτός γύρισε και της είπε: “Mη μου χολιάζεις μωρή, έχω π@@τσο και για σένα”. Η μαγκιά του Καραϊσκάκη ήταν διαδεδομένη παντού. Κάποτε έστειλε ένα γράμμα σε έναν ξάδελφό του, όπου μιλώντας για ένα μισητό εχθρό του, τον Γιάννη Μπουκουβάλα, μεταξύ άλλων έγραφε: “…ας έλθει κι αυτός και οι Σουλιώτες και ο Πορδαντρέας, γ@@ώ την αδελφή του, και όλο το Ξηρόμερο και ο μισός Βάλτος, γ@@ώ τα κέρατα ολονών…” Ακόμα και την ώρα του θανάτου του, όταν λαβώθηκε και όλοι μαζεύτηκαν γύρω του, λέγεται ότι ψιθύρισε πριν ξεψυχήσει:  “Ξέρω ποιος με λάβωσε. Αν ζήσω, θα τον γ@@@σω!”

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ήταν επίσης ένας μεγάλος Δον Ζουάν της εποχής.  Είχε αφήσει  τη γυναίκα του και τα παιδιά του στο σπίτι και αυτός τριγύριζε στα όρη και στα άγρια βουνά με την μόνιμη ερωμένη του, μια καλόγρια, την Μαργαρίτα. Την είχε συναντήσει σε ένα μοναστήρι της Ύδρας και από τότε την είχε μαζί του συνέχεια. Στα χέρια της ξεψύχησε. Παρ΄όλα αυτά ο Κολοκοτρώνης, ήταν αυστηρός με τους κατωτέρους του, όταν κεράτωναν τις γυναίκες τους και συχνά έβγαζε πύρινους λόγους εναντίον όσων είχαν εξωσυζυγικές σχέσεις. Μια φορά, στο Μυστρά, οι στρατιώτες του πήγαν με κάποιες πόρνες για να εκτονωθούν. Οι φρουροί έπιασαν δύο πόρνες και τις πήγαν μπροστά του για να τις τιμωρήσει. Εκείνος τότε διέταξε να γδυθούν και να κυλιστούν σε ένα χωράφι με τσουκνίδες. Αυτή ήταν η πρωτότυπη τιμωρία τους.

Κάποτε, ένας πασάς προσπαθούσε να τον πείσει να γίνει Μωαμεθανός. Ο Γέρος του Μοριά τον ρώτησε αν πρέπει να κάνει περιτομή. Όταν ο Τούρκος του απάντησε καταφατικά, γυρίζει και του λέει: ” Άσε πασά μου, γιατί αν αλλαξοπιστήσω, στον άλλο κόσμο θα με τραβάει ο Χριστός από τα μαλλιά και ο Μωάμεθ από τον π@@τσο! Δεν θέλω να βάλω σε καβγά δυο τέτοιους δεσποτάδες…”

Δάσκαλος του Κολοκοτρώνη ήταν ο καπετάν Ζαχαριάς, που ήταν γνωστός κλέφτης και έδρασε στα βουνά του Μοριά πριν την επαναστατική περίοδο. Τον έτρεμαν όλοι, Tούρκοι και Έλληνες. Οι γυναίκες όμως τον λάτρευαν. Γιατί μπορεί να ήταν βίαιος και άγριος εραστής, η κορμοστασιά του όμως και τα “προσόντα” του ήταν εντυπωσιακά. Η φήμη του είχε απλωθεί από στόμα σε στόμα, μέχρι τραγούδια είχαν βγει για τις ερωτικές του κατακτήσεις: “To ΄χει ο Ζαχαριάς ζακόνι (=συνήθειο), άσπρα πόδια να σηκώνει!”  Ήρθε όμως η ώρα που και ο καπετάν Ζαχαριάς τη δάγκωσε τη λαμαρίνα και ερωτεύτηκε την πανέμορφη Ειρήνη Μουρτζίνου, την έκλεψε και την πήρε μαζί του στα βουνά. Τότε ο πατέρας της, συνεννοήθηκε με τον Κουκέα, του οποίου την αδερφή είχε ξεπαρθενέψει ο ερωτύλος καπετάνιος, του έστησαν παγίδα και όταν εμφανίστηκε, ο Κουκέας τον πυροβόλησε και τον σκότωσε. Έτσι επαληθεύτηκε για άλλη μια φορά η γνωστή ρήση, ότι “πόλεμιστής που θα μαγαριστεί, θα τον φάει το μαύρο φίδι”.

Πολλοί αναρωτιούνται αν υπήρχαν “ιδιαιτερότητες” και στους Έλληνες εκείνης της εποχής. Υπήρχαν, αλλά σε μια πρωτόγονη μορφή. Λόγω του πολέμου, πολλές οικογένειες έμεναν χωρίς αντρική προστασία. Επειδή οι γυναίκες δεν είχαν το δικαίωμα να κατέχουν και να διαχειρίζονται περιουσίες, ούτε να κάνουν αγοραπωλησίες, όταν έμεναν χωρίς άντρα, μία από τη φαμίλια, αναλάμβανε το ρόλο του άντρα. Έπαιρνε αντρικό όνομα, ντυνόταν αντρικά, μπορούσε να πίνει και να καπνίζει δημοσίως και διαχειριζόταν σαν άντρας όλα τα θέματα της οικογενείας. Άλλες πάλι, ντύνονταν άντρες και έπαιρναν τα βουνά, όπως η Μαριώ του Καραϊσκάκη που έγινε Ζαφείρης.

Όσο για τους άντρες, υπήρχαν πάντα στα στρατόπεδα μερικοί, που έκαναν τις γυναικείες δουλειές, έπλεναν, έγδερναν τα αρνιά, έψηναν τα σπληνάντερα και τα κοκορέτσια. Τους έλεγαν “χατζαρούλες” και ήταν οι γκέι της εποχής. Μια τέτοια χατζαρούλα η Μάρω (Μάριος λεγόταν κανονικά), ζούσε μαζί με τους πολεμιστές του Καραϊσκάκη. Επειδή ήταν πολύ φοβητσιάρης τον λέγανε Κλανομάρω. Όταν πλησίαζε η μεγάλη μάχη της Αράχωβας, η Κλανομάρω έβαλε φυσεκλίκια και κουμπούρια και εμφανίστηκε μπροστά στους στρατιώτες. Μόλις τον είδαν, όλοι κυλίστηκαν κάτω από τα γέλια. Άρχισε ο πόλεμος και αυτός, φοβισμένος, πήγε και κρύφτηκε μέσα σε κάτι θάμνους. Εκεί τον βρήκε ο Καραϊσκάκης, νόμισε πως είναι Τούρκος και έβγαλε την πιστόλα του. “Μη καπετάνιε, μην πυροβολείς, εγώ είμαι, η Κλανομάρω!” “Εσύ είσαι μωρή Μάρω; Τι κάνεις εδώ;” “Μπούκωσε το όπλο μου καπετάνιε και προσπαθώ να το φτιάξω”. “Να, πάρε την πιστόλα μου και να μη γυρίσεις πίσω αν δεν μου φέρεις Αρβανίτικα κεφάλια”. Έφυγε η Κλανομάρω και μετά από λίγο γύρισε κρατώντας στα χέρια του δύο Αρβανίτικα κεφάλια! Όπως ήταν φυσικό, όλο το στρατόπεδο την αποθέωσε.