H Bάνα Πεφάνη από το Α ως το Ω: “Χωρίς τις μνήμες είμαστε τίποτα”

Είναι ταγμένη στο θέατρο ολοκληρωτικά και, μάλιστα, μετ’ επιτάσεως στο καλό θέατρο! Με αυταπάρνηση, ζήλο, ισχυρή θέληση, επιμονή, μεράκι, κόπο, μόχθο και με οικονομικό ρίσκο, έχοντας αυτοσκοπό της ποιοτικά καλλιτεχνικά βήματα και όχι στην ανούσια και πρόσκαιρη προβολή της δημοσιότητας. Η χαρισματική και πολυτάλαντη- είναι παράλληλα και σκηνοθέτις- Βάνα Πεφάνη ακτινοβολεί ταλέντο και φως! Είναι άνθρωπος του θεάτρου! Αν και θριάμβευσε σε όλες τις τηλεοπτικές σειρές που πρωταγωνίστησε, το φιλοθεάμον κοινό έχει διαπιστώσει την αξιόλογη δουλειά της στο θεατρικό χώρο και την ακολουθεί πιστά. Επιλέγει, πάντα, έργα με ουσία σπουδαίων συγγραφέων του παγκοσμίου ρεπερτορίου που έχουν να πουν κάτι, αφήνουν μηνύματα , διδάγματα και αποσκοπούν στην εξέλιξη της ίδιας, των θεατών, αλλά κυρίως του ελληνικού θεάτρου… Τέτοιες αξιέπαινες προσπάθειες και πρωτοβουλίες πώς να μην τις επαινέσω; Στην προσωπική και κοινωνική της ζωή, παραμένει, αθόρυβη, μετρημένη, σοβαρή, δεν προκαλεί και ούτε ασχολείται με ίντριγκες και κουτσομπολιά, γιατί γνωρίζει την αξία της και δεν τα έχει ανάγκη… Φέτος συνεχίζει για δεύτερη χρονιά, στο ”Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης”, το εμβληματικό έργο της διαχρονικής Λούλας Αναγνωστάκη, ”Η πόλη” σε σκηνοθεσία του άξιου Ένκε Φεζολλάρι. Μην το χάσετε! Το αστέρι με την καλλιτεχνική και ποιοτική λάμψη, Βάνα Πεφάνη, από το Α ως το Ω!

ΣχετικάΆρθρα

Δημήτρης Πιατάς: σήμερα εξελισσόμαστε επί τα χείρω…

Αλληλοσπαραγμός:

Φανατισμός. Μισαλλοδοξία και διχασμός. Η φρίκη του κάθε εμφυλίου πολέμου. Καταστροφή μιας χώρας

Βία:

Κάθε συμπεριφορά που αποβλέπει στη δημιουργία και διατήρηση του ελέγχου, δημιουργώντας σωματικό ή και ψυχικό πόνο και μπορεί να συμβεί στον καθένα μας. Μια τραυματική εμπειρία, όπου και με όποια μορφή και αν εκφραστεί, που αφήνει πίσω της έντονα ψυχικά τραύματα. Σοκ, φόβο, ενοχή, απομόνωση. Πολύ συχνή και ακραία τον τελευταίο καιρό

Γυναικοκτονίες:

Το θυμό μου τώρα, τον έχει διαδεχτεί η απορία. Τι έχουν πάθει οι άντρες; Γιατί αυτές οι απάνθρωπες συμπεριφορές; Όσο δεν αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα, δημιουργούμε τη νέα γενιά γυναικοκτόνων. Όσο αναζητάμε την ευθύνη στα θύματα και αρνιόμαστε τον όρο γυναικοκτονία, τόσο συγκαλύπτουμε την πιο ακραία μορφή έμφυλης βίας.

Διαστρέβλωση σχέσεων:

Συνηθισμένη κατάσταση που οδηγεί κατά κανόνα στη βίαιη συμπεριφορά. Ο,τιδήποτε συμβεί το αναγνωρίζουμε λανθασμένα, υποφέρουμε και περνάμε στην επίθεση.

Ένκε Φεζολλάρι:

Συν δημιουργός, συνένοχος και αγαπημένος. Οικογένεια!

Η Πόλη:

Ο κατοικημένος εσωτερικός κόσμος. Το βαθύ μέσα και το αχανές έξω. Ο τόπος που μοιραζόμαστε με τους άλλους, ο χώρος της συμμετοχής. Αναμνήσεις, πράξεις και βιώματα.

Θεός:

Μια λέξη που την επικαλούμαστε συχνά και καθημερινά ανεξαρτήτως πολλές φορές της πίστης μας.

Ίντριγκα:

Με την καλή έννοια κάτι που μου εξάπτει το ενδιαφέρον, κάτι που μου προκαλεί περιέργεια. Με την άσχημη, δολοπλοκία. Προτιμώ την πρώτη έννοια της λέξης.

Καλλιέργεια:

Απαραίτητη για τη ζωή μας, για τη δουλειά μας, για την εξέλιξη μας. Για να αναγνωρίσουμε και να κατευνάσουμε τους δαίμονες μέσα μας…

Λούλα Αναγνωστάκη:

Η συγγραφέας που γράφει ρεαλισμό γλιστρώντας στο παράλογο και την ποίηση. Μια γυναίκα με βαθιά ενσυναίσθηση και πολιτική θέση.

Μνήμες:

Κύματα. Έρχονται αναπάντεχα, μας συνταράσσουν, μας ταξιδεύουν, μας φοβίζουν. Πόσο οξύμωρο αλήθεια το γεγονός ότι μια ζωή αρνούμαστε τις μνήμες μας και όταν κινδυνεύουμε ή βρισκόμαστε μπροστά στο αλτσχάιμερ οικείων προσώπων, συνειδητοποιούμε ότι χωρίς αυτές είμαστε τίποτα.

Νοητός:

Η διαφοροποίηση του μυαλού , του νου, να παράγει κάτι καινούργιο κάτι διαφορετικό. Μια άλλη μορφή αλήθειας. Ίσως, στον νοητό κόσμο αντιλαμβανόμαστε την αιωνιότητα.

Ξενισμός:

Με παροτρύνει να επιστρέφω στα οικεία, στις ρίζες μου.

Όρια:

Δεν μου αρέσει να τα ξεπερνώ ούτε να αδιαφορούν οι άλλοι γι’ αυτά. Προσωπικά, τα σέβομαι στον άλλο και απαιτώ να κάνει το ίδιο για εμένα.

Πόλεμος:

Η έννοια του παράλογου σε όλο της το μεγαλείο/

Ρόλοι:

Συναντήσεις, συνδέσεις. Προσμονή για τους επόμενους.