H Mαίρη Ραζή από το Α ως το Ω: “Με μονόλογο δεν προχωράει η ζωή”

Πάθος της το θέατρο και η τέχνη της υποκριτικής! Το έχει αποδείξει, άλλωστε, παίρνοντας μεγάλο οικονομικό ρίσκο με τη δημιουργία του δικού της χώρου – πυρήνας πολιτισμού- του θεάτρου Πρόβα και την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης ”Η Πρόβα”. Θεατρίνα παλαιάς κοπής, η Μαίρη Ραζή, με πολλά, επιπλέον, τάλαντα, εκτός της ηθοποιίας. Είναι δασκάλα υποκριτικής και σκηνοθέτις! Οι παραστάσεις που ανεβάζει με τον σύζυγό της και ταλαντούχο συνάδελφό της Σωτήρη Τσόγκα, πάντα ενδιαφέρουσες, με ουσία και εύληπτες στο κοινό. Γιατί δεν τις αποδομούν, ούτε τις πειράζουν με καινοτόμους πειραματισμούς. Στα στερεά καλλιτεχνικά χνάρια των γονιών της και τα πολύ δημιουργικά, βαδίζει και η μοναχοκόρη τους, η Κοραλία Τσόγκα, η οποία προβλέπεται να έχει ευοίωνο μέλλον και φερέλπιδα προοπτική. Την καλοκαιρινή σεζόν, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου συγγραφέα, Ιάκωβου Καμπανέλλη, παρουσιάζουν το διαχρονικό έργο του ”Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού” σε σκηνοθεσία Παντελή Παπαδόπουλου.

ΣχετικάΆρθρα

Η Μαίρη Ραζή μιλά για όλους και για όλα, για την επικαιρότητα, για τα δεινά που μας ταλανίζουν στην καθημερινότητά μας αλλά και παγκόσμια, το επίπεδο του θεατρικού γίγνεσθαι, τον πόλεμο, το ρατσισμό, το ήθος – τη μεγάλη αυτή αρετή- που εκλείπει στην εποχή μας και τους θεσμούς της οικογένειας και του γάμου, με ώριμες σκέψεις, αποδεικνύοντας την παιδεία της και πόσο καλά ξέρει να χειρίζεται την ελληνική γλώσσα και την αξιοπρεπή στάση και τρόπο ζωής της σε σχέση με τη σημαντική καλλιτέχνιδα! Η αξιέπαινη και πολυτάλαντη , Μαίρη Ραζή, από το Α ως το Ω!

Αλληλοεξόντωση: Όποιος δεν έχει αυτοεκτίμηση, εμπιστοσύνη στον εαυτό του, θέλει να εξοντώσει τον διπλανό του για να επιβιώσει . Νομίζω, ότι είναι χυδαία και απαράδεκτη στάση ζωής… Δεν θα μπορούσα ποτέ να έχω φίλο ή συνεργάτη κάποιον που είναι τόσο ανασφαλής και ποταπός.

Βούληση: Είναι το όπλο της πράξης. Για να πετύχεις πρέπει να κάνεις πράγματα, για να τα πράξεις πρέπει να τα θέλεις. Τίποτα δεν γίνεται χωρίς βούληση. Δεν πρέπει να λέμε ‘’πω πω’’ μία ανηφόρα δεν μπορώ να την ανέβω. Πρέπει να βρίσκουμε τη βούληση, τη δύναμη να ανέβουμε αυτή την ανηφόρα. Με ισχυρή βούληση ξεπερνάμε τις δυσκολίες μας!

Γάμος: Γάμος, δύσκολη υπόθεση. Ο γάμος είναι μία απόφαση , μία επίσημη ένωση δυο ανθρώπων, ερωτευμένων που θέλουν να κάνουν οικογένεια, παιδιά, να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να ενώσουν τα συναισθήματα τους και να προχωρήσουν από κοινού στη ζωή . Αυτό είναι πολύ δύσκολο γιατί μπορεί να ξεκινήσει ως μία ευχάριστη κατάληξη μιας σχέσης, αλλά οι άνθρωποι με τα χρόνια αλλάζουν και ίσως , και τα ενδιαφέροντα τους, με την πάροδο του χρόνου να μην είναι πια κοινά και από εκεί και πέρα αρχίζουν τα προβλήματα. Δηλαδή, με τα χρόνια ο άνθρωπος που γνωρίσαμε το πρώτο διάστημα της σχέσης μας, μπορεί μετά από 10-20 χρόνια ,να μην είναι πια ο ίδιος, να έχει αλλάξει και να μη μας κάνει ή να μην του κάνουμε και αυτό δημιουργεί προστριβές και συγκρούσεις , καβγάδες , ασυνεννοησία. Δεν αρκεί να αγαπιούνται δυο άνθρωποι για να αντέξουν , χρειάζεται να συνεχίζουν να έχουν τα συστατικά που είχαν στην αφετηρία της σχέσης τους. Οι κοινοί στόχοι, αν δεν αναπτύσσονται παράλληλα , οδηγούν στην παρακμή της σχέσης και εν τέλει στο χωρισμό.

Διάλογος: Ένα σημαντικό εργαλείο για να μπορείς να επικοινωνήσεις με τον άλλον. Να υπάρχει συνεννόηση και σεβασμός. Με μονόλογο δεν προχωράει η ζωή. Ο διάλογος είναι μια δημοκρατική διαδικασία και βοηθάει στην ανάπτυξη του μυαλού και των συναισθημάτων μας.

Ελευθερία: Η ελευθερία είναι σπουδαία έννοια! Εγώ πιστεύω ότι η ελευθερία ξεκινάει από εμάς τους ίδιους . Τι σημαίνει ελευθερία ; Η ατομική ελευθερία σταματά εκεί που αρχίζει ο διπλανός σου να νιώθει ανελεύθερος. Δεν μπορώ να ανέβω σε ένα τραπέζι γυμνός στα καλά καθούμενα και να προσβάλλω τον διπλανό μου… Η ελευθερία δεν είναι αόριστη έννοια. Η ελευθερία είναι και ταξική. Η ελευθερία ενός φτωχού ατόμου είναι εντελώς διαφορετική από ενός ευκατάστατου. Αν δεν έχεις λεφτά δεν μπορείς να πας στην Ινδία, δεν μπορείς να κάνεις ένα μακρινό ταξίδι, να έχεις ένα ακριβό αυτοκίνητο. Το ταξίδι το ονειρεύεσαι και πας με το μυαλό σου και τις αισθήσεις σου. Τι θα πει είμαι ελεύθερος ; Με ποιο δικαίωμα μπορώ να ενοχλώ τους άλλους , να τους προσβάλλω; Ακόμη και όταν εκφράζω τις απόψεις μου πρέπει να σέβομαι τον διπλανό μου, τι θα πει είμαι ελεύθερος να κάνω ό,τι θέλω. Είσαι ελεύθερος να ψηφίζεις ό,τι θέλεις, να σκέφτεσαι και να αισθάνεσαι ό,τι θέλεις , όχι να προκαλείς με αυτό που εσύ ορίζεις ελευθερία…

Ζωή: Η μαμά μου έλεγε: ‘’ότι η ζωή είναι κοντή’’. Η ζωή είναι δώρο της φύσης. Πραγματικά είναι σύντομη και όσο μεγαλώνει κανείς το συνειδητοποιεί. Για αυτό έχουμε υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας να αγαπάμε τη ζωή, να μην γκρινιάζουμε, να μην τα βλέπουμε όλα ανάποδα. Η ζωή δεν είναι μόνο χαχα και χουχου, έχει και ευχάριστες, ευτυχισμένες, αισιόδοξες στιγμές, αλλά έχει και δυσκολίες, προδοσίες, φτώχεια, αχαριστία, αρνητικές και τοξικές σχέσεις. Έχει όλα τα χρώματα για αυτό αξίζει να τη χαιρόμαστε και να τη σεβόμαστε…

Ήθος : Το ήθος είναι η αρετή που ξεχωρίζει τους ανθρώπους από τα ζώα. Ο ηθοποιός οφείλει να ποιεί ήθος! Το ήθος του καθενός είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις αρχές του , τη βιοθεωρεία του, την καλλιέργεια του. Ο άνθρωπος πρέπει να ξεχωρίζει τις άσχημες κακές στάσεις ζωής και να επιλέγει τις καλές. Ο άνθρωπος , ο άνθρωπος ο σκεπτόμενος, πιστεύω ότι μπορεί να επιλέγει μόνο τις θετικές και καλές ενέργειες. Έτσι, θα έχει ψυχική ηρεμία και ισορροπία συναισθηματική!

Θέατρο: Το θέατρο για εμένα είναι η μεγαλύτερη αγάπη της ζωής μου! Το θέατρο , το σανίδι, είναι στο σπίτι μου, το καταφύγιο μου , η ανάγκη μου να εκφραστώ. Είναι το παραμύθι που με βγάζει από τη σκληρή καθημερινότητα. Όταν ανεβαίνω στη σκηνή, ξεχνάω όλα μου τα προβλήματα και ζω τη μαγική θεατρική διαδρομή μου. Από όλες τις δραστηριότητες μου στο θέατρο πρώτα από όλα μου αρέσει να παίζω. Μου αρέσει η υποκριτική τέχνη. Μετά να διδάσκω και μετά μου αρέσει να σκηνοθετώ. Με αυτή τη σειρά!

Ιάκωβος Καμπανέλλης: Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο του θεάτρου. Άνοιξε το δρόμο της μεταπολεμικής μας δραματουργίας και αυτόν το δρόμο έχουν ως οδηγό μία παρτίδα που δεν έχει τέλος.. Το παιχνίδι του θεάτρου με τον Καμπανέλλη είναι μια παρτίδα που δεν έχει τέλος. Είναι ένας ανατόμος της ελληνικής κοινωνίας. Σφράγισε με το έργο του το δεύτερο μισό του 20^ου αιώνα. Εγώ είχα και προσωπική σχέση μαζί του γιατί έμενε στην ίδια γειτονιά με εμένα, στην πλατεία Αμερικής. Παρακολουθούσε τις δραστηριότητες του θεάτρου μας. Ξέρω την κόρη του Κατερίνα Καμπανέλλη από μωρό, καθώς και την γυναίκα του. Ενώ, ήταν τόσο σπουδαίος συγγραφέας , ήταν απλός και καθημερινός, γλυκύτατος και χαμογελαστός. Είμαι ευτυχισμένη που μετά από τόσα χρόνια τιμούμε με αυτή την παράσταση τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του.

Κοραλία Τσόγκα: Δύσκολη ερώτηση. Η μοναχοκόρη μου, η αγαπημένη μου, η έντονη προσωπικότητα μου, η ταλαντούχα ηθοποιός μου, το καμάρι μου. Η Κοραλία είναι ένα πολύ καλό παιδί , πολύ καλός άνθρωπος, ευαίσθητη, χαμογελαστή και βλέπει όλα τα γεγονότα με θετική ενέργεια , με ένα μοναδικό δικό της τρόπο. Μου έχει διδάξει να σκέφτομαι μόνο καλά πράγματα, να μην στεναχωριέμαι, να έχω πάντα στόχους, όνειρα και δημιουργικότητα . Όλα αυτά τα οφείλω στο παιδί μου!

Λογική: Η λογική με έσωζε πάντα. Βάζω τη λογική μου πριν και πάνω από όλα. Είμαι φοβερά οργανωμένο άτομο. Έχω πρόγραμμα στη ζωή. Τα συναισθήματα μου, οι αντιδράσεις μου μερικές φορές εκρηκτικές. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτή η τετράγωνη λογική που έχω με κρατάει στη ζωή. Είμαι μαθημένη να απελευθερώσω όλες μου τις δυνάμεις, όλα μου τα ‘’θέλω’’ αλλά το προτιμώ και εκτιμώ πολύ που ερμηνεύω τα γεγονότα με το μυαλό μου…

Μυθοπλασίες: Κάθε μυθοπλασία έχει ενδιαφέρον. Κρύβει μέσα ιστορίες από τη διπλανή πόρτα. Και ενώ, μερικές φορές διαπραγματεύονται ακραίες και απίστευτες ιστορίες, η πραγματικότητα είναι πιο ακραία από μία μυθοπλασία…

Νατουραλισμός: Ο όρος προέρχεται από τη natura, δηλαδή τη φύση. Είναι ένα λογοτεχνικό ρεύμα που δημιουργήθηκε από τον Εμίλ Ζολά και επεκτάθηκε και σε άλλες τέχνες, στο θέατρο, στη ζωγραφική , στη μουσική. Είναι η ακραία εκδοχή του ρεαλισμού. Ο νατουραλισμός είναι η πιστή απόδοση της πραγματικότητας.

Ξενοφοβία: Η ξενοφοβία γεννάει το ρατσισμό και είναι μία από τις χειρότερες ιδεολογίες. Αντί, να προσπαθούμε μέσω του πολιτισμού μας να ενσωματωθούν οι ξένοι στην κοινωνία μας, τους φοβόμαστε…

Οικογένεια: Ο ιερότερος δεσμός! Η μεγαλύτερη ένωση! Μία από τις μεγαλύτερες αξιώσεις της ζωής. Μέσα από εσένα να δημιουργείς άλλες ζωές, αλλά, ακόμη και αν δεν υπάρχουν παιδιά είναι μια ιερή ένωση μεταξύ του ζευγαριού.

Παντελής Παπαδόπουλος: Ο Παντελής Παπαδόπουλος είναι ένας πολύτιμος φίλος και συνεργάτης. Είναι τιμή μου που διδάσκει υποκριτική στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης «Η ΠΡΟΒΑ» που διευθύνω. Είναι η δεύτερη φορά που σκηνοθετεί στο θέατρο Πρόβα, πέρυσι ανεβάσαμε μία υπέροχη παράσταση, τους ‘’Παλαιστές’’ του Στρατή Καρρά , με τη φετινά ανάγνωση που έκανε στα ‘’Τέσσερα Πόδια του Τραπεζιού’’ του Καμπανέλλη, απογείωσε την παράσταση και έχουμε ένα άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα με μεγάλες ερμηνείες, από όλους τους ηθοποιούς και τον ευχαριστώ πολύ.

Ραδιουργίες: Οι ραδιουργίες δείχνουν πονηριά αλλά όχι εξυπνάδα. Μπορεί αυτός που τις διαπράττει να νομίζει ότι είναι έξυπνος και μπορεί να ξεγελάσει τους πάντες, αλλά στο τέλος όλα αποκαλύπτονται.

Συμφιλίωση: Αγαλλίαση γιατί κρύβει μέσα συγχώρεση και αν βρεις τη δύναμη να συγχωρείς μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Η συμφιλίωση είναι μία δεύτερη ευκαιρία που δίνει ελπίδα στην αναθέρμανση μιας σχέσης που θέλουμε να μείνει ζωντανή.

Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού: Το νέο μου παιδί! Είμαι πολύ χαρούμενη που συμμετέχουμε και εμείς στον εορτασμό του έτους Καμπανέλλη -100 χρόνια από τη γέννηση του και ειδικά με αυτό το έργο. Τα ‘’Τέσσερα Πόδια του Τραπεζιού’’ μετά την επιτυχία που γνώρισε στην κεντρική σκηνή του θεάτρου Πρόβα πάει περιοδεία στην Αττική και για λίγες παραστάσεις θα ανέβει στον υπέροχο χώρο του Παλιού πανεπιστήμιου στην Πλάκα , κάτω από τον ίσκιο της Ακρόπολης. 17,18,19, 20 Ιουλίου, 30, 31 Αυγούστου, 1 Σεπτεμβρίου. Σε συνεργασία με την Περιφέρεια Αττικής στις 25 Ιουλίου θα παίξουμε στις εμβληματικές φυλακές του Ωρωπού και στις 25 Αυγούστου στο 4^ο λύκειο της Καλλιθέας.

Υποτέλεια: Μία συνθήκη που εξαναγκαζόμαστε να βιώνουμε για αρκετά χρόνια. Ένα κόλπο ελέγχου που δυστυχώς συνηθίσαμε και κανείς δεν αντιδρά…

Φρικαλεότητες πολέμου: Ένας πόλεμος μόνο φρικαλεότητες μπορεί να γεννήσει γι’ αυτό δεν θα έπρεπε να υπάρχουν πόλεμοι. Η ειρήνη είναι το πολυτιμότερο αγαθό της ανθρωπότητας! Οι πόλεμοι γίνονται για την εξυπηρέτηση μεγάλων συμφερόντων όπως είναι επεκτατικά σχέδια, δηλαδή σύνορα, ορυκτός πλούτος, εμπόριο όπλων, υλικά αγαθά . Είναι επεκτατικά τα σχέδια τους και αφορούν την εξυπηρέτηση μεγάλων συμφερόντων προς όφελος της ολιγαρχίας. Οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα μεταξύ τους. Όμως, οι λαοί πληρώνουν τις φρικαλεότητες που προκαλούν οι πόλεμοι. Εξαθλιώνονται, εκπατρίζονται, χάνουν τους συγγενείς τους, διαλύονται οικογένειες και έχουμε πολλά θύματα πολέμου. Εγώ δεν βλέπω κανέναν από αυτούς που έχουν προκαλέσει τους πολέμους να έχει πεθάνει. Ο ανώνυμος λαός πεθαίνει…

Χρόνος: Ποτέ δεν μου φτάνει για να κάνω αυτά που θέλω. Καλή χρήση του χρόνου είναι κάτι πολύ σημαντικό αλλά και ο χρόνος είναι υποκειμενικός γιατί ο καθένας μας μετράει διαφορετικά το χρόνο. Εγώ για να τα προλάβω όλα αυτά που κάνω έχω αυστηρό πρόγραμμα και πάντα δεν μου φτάνει ο χρόνος που διαθέτω για το καθημερινό μου πρόγραμμα. Είμαι συνεπής στις υποχρεώσεις μου, τα ραντεβού μου , είμαι πάντα στην ώρα μου. Ο χρόνος έχει βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη διάρκεια.

Ψυχή: Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, οι διακυμάνσεις μας, τα χρώματα από το άσπρο μέχρι το μαύρο αποτελούν τον ψυχικό μας κόσμο που πληγώνεται εύκολα, προδίδεται. Μπορεί τη μια μέρα να είναι μαύρη η ψυχή μας και την άλλη κατακόκκινη.