Η Πέγκυ Σταθακοπούλου από το Α ως το Ω: “Οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι ήταν συχνά οι ρόλοι μου”

Είναι αδιαμφισβήτητα η grande dame του θεάτρου, αλλά και η grande dame του κοινωνικού γίγνεσθαι, ένα φωτεινό πρότυπο, μέσα στην επίπεδη , πεζή και χωρίς ιδανικά ζωή, που βιώνουμε καθημερινά. Και δεν ξεχωρίζει μόνον για αυτά άλλα και για πολλά! Η χαρισματική, λαμπερή και σπουδαία ηθοποιός- μεγάλη καλλιτέχνις- Πέγκυ Σταθακοπούλου, διακρίνεται για τη φινέτσα, την αριστοκρατικότητα, το ήθος, την καλλιέργεια, την αξιοπρέπεια, τις αξίες, την ευγένεια, τη διακριτικότητα που την κάνουν ξεχωριστή και ιδιαίτερα εκλεκτή επί και εκτός σκηνής. Έχω γνωρίσει ελάχιστους ανθρώπους στη ζωή μου -και αυτή είναι η διαρκής αναζήτησή μου- που να είναι τόσο εκλεπτυσμένοι, με ποιότητα και ουσία. Είναι το απαύγασμα της γοητείας, της ομορφιάς εξωτερικής και εσωτερικής, των επαγγελματικών αλλά και των ψυχικών προσόντων, της απαστράπτουσας προσωπικότητας, ευλογημένη από τον Θεό με όλα τα χαρίσματα και τις αρετές. Η ευρεία υποκριτική της γκάμα, η στόφα της, το εκτόπισμα και τα εκφραστικά της μέσα, η ζεστή και μελωδική χροιά της κρυστάλλινης άρθρωσης της φωνής της, η πηγαία εσωτερικότητα, το συναίσθημα και η αισθαντικότητα της διαμορφώνουν μία ιέρεια της Τέχνης της! Έχει την ικανότητα να διατηρεί αυτή τη θεία εσωτερικότητα και την αισθαντικότητά, παράλληλα με τους χαμηλούς τόνους, μέσα από έντονες ερμηνείες και κορυφώσεις, γιατί διαθέτει πείρα, εμπειρία και είναι άριστα εκπαιδευμένη! Άλλωστε, έχει ενσαρκώσει τόσους και τόσους σημαντικούς ρόλους του παγκοσμίου ρεπερτορίου και έχει συνεργαστεί με τους πιο καταξιωμένους σκηνοθέτες στη μεστή καλλιτεχνικά πορεία της. Παρ’ όλα αυτά, κρατά χαμηλό προφίλ, μιλά με τη σιωπή, πολλές φορές, είναι σεμνή και προσηνής, όπως όλοι οι καλλιτέχνες που πατούν γερά στα πόδια τους.

ΣχετικάΆρθρα

Με αφορμή το ολόφρεσκο έργο ” Λευκό δωμάτιο” του ιδιοφυούς Αλέξη Σταμάτη, στο οποίο πρωταγωνιστεί και ανεβαίνει στις 28 Οκτωβρίου στο θέατρο ” Σταθμός”, σε σκηνοθεσία του διορατικού, άξιου και αέναα δημιουργικού Μάνου Καρατζογιάννη, οι απαντήσεις της στο Α-Ω που της έθεσα, με έκαναν να ανατριχιάσω. Πόσο λόγιες, πόσο ποιητικές, πόσο καλλιεπείς ήταν! Σαν να ακούς τη μουσική ενός αθάνατου μουσουργού από τη πιο διάσημη συμφωνική ορχήστρα του κόσμου. Αυτό είναι το πορτρέτο της μεγίστης, Πέγκυς Σταθακοπούλου που χάρισε στο θέατρο αλλά και σε εμάς τους θεατές, ερμηνείες που άφησαν εποχή! H ακτινοβόλος και εξέχουσα ηθοποιός, Πέγκυ Σταθακοπούλου, από το Α ως το Ω!

Αλληγορία: Ό,τι μας επιτρέπει να διαφεύγουμε από την αβέβαιη αστάθεια μας.

Βιβλία: Τα τοπία στα οποία καταφεύγει η ψυχή μου , όποτε ανακαινίζεται η ανάγκη μου για αλχημείες σε αυτή τη Νέα Εποχή.

Γνώση: Μεγάλη, βαριά αποσκευή που συνοδεύει πάντα έναν επιβάτη , όταν τολμάει να ζει χωρίς τον τρόμο της απώλειας.

Διαίσθηση: Αυτός ο θόρυβος μέσα μου , κάπως σαν ένα ασταμάτητο βουητό – για κάθε ανθρώπινη μοίρα που περνάει δίπλα μου , χωρίς να αφήσει το παραμικρό ίχνος.

Εκφραστικά μέσα: Ένα πατίνι που με πάει με χίλια και άτσαλα σωριάζομαι , επάνω στις ιστορίες των ανθρώπων…

Ζωή: Φασαρία πολύχρωμη, μουσική , γέλια, βρισιές και έρωτες πριν τον ατάραχο και αιώνιο ύπνο των ανθρώπων.

Ήθος: Τα ”Θέλω” και ” Δεν θέλω” μας . Τα ”Πρέπει” κι, όμως , ”Όχι ” μας . Κάθε αλήθεια μας… που κανείς και ποτέ δεν μπόρεσε να στραπατσάρει.

Θέατρο: Ό,τι μετατρέπει την κερδοσκοπία σε μαγεία , τον κυνισμό σε αυταπάτες , το πομπώδες σε ουσία. Οι ρόλοι μου συχνά ήταν οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι.

Ιατρικό εμβόλιο κορωνοϊού: Αισίως ετοιμάζομαι για την 3η δόση και ό,τι ήθελε προκύψει…

Κομψοέπεια: Ένας χαριτωμένος τρόπος να λες τα ψέματά σου.

Λευκό δωμάτιο: Μια ολοκαίνουργια παράσταση μου στο ” Θέατρο Σταθμός”. Ένα θεατρικό έργο του Αλέξη Σταμάτη για τους πνευματικούς δημιουργούς και τη σχέση με τα έργα τους. Μια κάποια εκδοχή της Μπλανς Ντιμπουά μέσα από τη ματιά του Μάνου Καρατζογιάννη , δίπλα σε αγαπητούς και ταλαντούχους συναδέλφους μου. Τι τύχη!

Μανιέρα: Ο ξεχωριστός τρόπος με τον οποίο δύο διαφορετικοί ηθοποιοί θα ερμηνεύσουν τον ίδιο ρόλο. Ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο ένα ηθοποιός ερμηνεύει όλους τους ρόλους του.

Νέα γενιά ηθοποιών: Πολύ ταλαντούχοι νέοι άνθρωποι , κάποιοι ανυποψίαστοι , αρκετοί ημιμαθείς , λίγοι οι υπέρλαμπροι. Όπως, πάντα, άλλωστε. Όμως. είναι η συνέχεια του Θεάτρου , αυτό που κάποτε ήμασταν κι εμείς. Με αγάπη λοιπόν στα παιδιά μας , κατανόηση και γενναιοδωρία! Θα βρουν το δρόμο τους.

Ξένο ή ελληνικό ρεπερτόριο: Ασφαλώς και τα δύο! Αναζητούμε τα σπουδαία έργα. Νιώθω πολύ τυχερή που είχα την ευκαιρία να ερμηνεύσω θεατρικές ηρωίδες σπουδαίων Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων : Γ. Αρμένη, Γ. Διαλεγμένου, Λ. Αναγνωστάκη και τώρα Α. Σταμάτη και με τον καινούργιο χρόνο Α. Δήμου.

Ουμανισμός: Αναγκαίος ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας. Με κέντρο τον σύγχρονο άνθρωπο και όλες τις προκλήσεις του αύριο. Νομοτελειακά θα οδηγηθούμε σε συγκρούσεις και θα δημιουργήσουμε ένα καινούργιο κώδικα ηθικών αξιών, ένα νέο καμβά επιλογών, ένα σταθερό χάρτη δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Για τη ζωή, την πρόοδο , τη συνέχεια…

Παιδεία: Νοιώθω αγωνία και θυμό για ό,τι παραδώσαμε ως γενιά στους νέους μας και για ό,τι ουσιαστικό δεν προσφέραμε τελικά στα παιδιά μας. Συνολικά ως σχολείο, ως οικογένεια, ως χώρα, ως πολιτισμός , ως γνώση. Οφείλουμε μια συγγνώμη, εκ βαθέων… Οφείλουμε να επανακινήσουμε την προσπάθεια . Οφείλουμε να διορθώσουμε τα λάθη. Με σεβασμό στην αλήθεια , με ευγένεια στη μετάβαση.

Ρόλοι: Που έχω παίξει; Πολλοί και τόσο αγαπημένοι! Σχεδόν αδύνατο να ξεχωρίσω. Που ονειρεύομαι να παίξω; Άπειροι αλλά αν πρέπει …θα έρθουν να με συναντήσουν!

Σταμάτης Αλέξης: Ένας συγγραφέας με τεράστια δύναμη στα κάθε είδους κείμενα του. Ένας μοναχικός περιηγητής των καιρών του.΄Ενας τολμηρός άνθρωπος!

Τηλεοπτικές σειρές: Σε αυτό το συνεχώς κινούμενο σκηνικό της τηλεοπτικής δημιουργίας , δυσκολεύομαι να βρω μεγάλες αγάπες ή καθημερινές συνήθειες. Όμως, πόσο χαίρομαι που μοιάζει να τελείωσε η μακρά περίοδος της σιωπής. Αγαπάω την τηλεόραση ως ηθοποιός . Μου έχει μάθει και χαρίσει τόσα πολλά. Καλή επιτυχία σε όλους!

Υπευθυνότητα: Η δυσαρέσκεια των ανθρώπων , η έλλειψη πειθαρχίας και δέσμευσης με διάρκεια , η ταλαιπωρία της καθημερινότητας , η αγανάκτηση για κάθε αδικία, φαίνεται να αποκτάει εκρηκτικές διαστάσεις. Αποποιούμαστε λοιπόν κάθε προσωπική η συλλογική ευθύνη εύκολα. Τις απόψεις μας τις εκφράζουμε με κραυγές και έναν μερικές φορές σαρκοφαγικό τρόπο… ίσως για να κερδίσουμε τις εντυπώσεις. Τίποτα σήμερα δεν μας ενθαρρύνει να γίνουμε υπεύθυνοι. Και όμως επείγει!

Φωνή: Μέσα από τα ηχοχρώματα μίας φωνής ανακαλύπτω τον άνθρωπο. Δεν έχουμε μια φωνή. Έχουμε τόσες όσες και τα συναισθήματά μας…

Χάρισμα: Να καταλάβεις πριν να είναι πολύ αργά την αξία της ήττας…

Ψυχισμός: Ο πατέρας μου με έλεγε αλαφροϊσκιωτη… Δεν έμαθα ποτέ τι εννοούσε. Εγώ θα έλεγα γενναία και ταξιδιάρα.

Ωραία παράσταση: Δύσκολο να μην ονειρευτώ πως “Το Λευκό Δωμάτιο”, θα είναι μια ωραία παράσταση! Σας περιμένουμε!