ΤΩΡΑ |
Το πρωί της 15ης Ιανουαρίου του 1947, μια γυναίκα που είχε βγάλει το παιδί της βόλτα σε μια γειτονιά του Λος Άντζελες ήρθε αντιμέτωπη με ένα ανατριχιαστικό θέαμα: το πτώμα μιας νεαρής γυμνής γυναίκας κομμένο στη μέση. ΄Ηταν λίγα μέτρα από το πεζοδρόμιο και τοποθετημένο με τέτοιο τρόπο που η έντρομη μητέρα νόμιζε ότι ήταν κούκλα βιτρίνας. Παρά τον ακρωτηριασμό και τα πολλαπλά κοψίματα στο σώμα, δεν υπήρχε ούτε μια σταγόνα αίματος στο σημείο, δείγμα ότι ο απαίσιος φόνος είχε πραγματοποιηθεί αλλού.
Το τοπικό αστυνομικό τμήμα ανέλαβε την έρευνα και με τη βοήθεια του FBI αναγνωρίστηκε άμεσα η ταυτότητα του θύματος. Ήταν η 22χρονη Ελίζαμπεθ Σορτ. Οι εφημερίδες της έδωσαν το ψευδώνυμο «Μαύρη Ντάλια» λόγω της προτίμησης της στο μαύρο χρώμα για το ντύσιμό της και της ταινίας “The Blue Dahlia” που είχε βγει εκείνη την περίοδο, την οποία λάτρευε. Τα αποτυπώματα της βρέθηκαν στη βάση δεδομένων του FBI λόγω της αίτησης που είχε κάνει 5 χρόνια νωρίτερα για να προσληφθεί σε ένα στρατόπεδο, ενώ υπήρχε και φωτογραφία σύλληψης από την ίδια περίοδο, όταν είχε κατηγορηθεί για χρήση αλκοόλ κάτω από το επιτρεπόμενο όριο ηλικίας.
Παρά τις προσπάθειες όμως ο δολοφόνος δε βρέθηκε ποτέ και ο θρύλος παραμένει, ενισχυόμενος από τα βιβλία και τις ταινίες που ενέπνευσε. Η ημι-σωματοδιατομή ήταν μία τεχνική που διδάσκονταν στη δεκαετία του ’30 στις ιατρικές σχολές, απ’ όπου προήλθαν αρκετοί από τους ύποπτους που κατόπιν απελευθερώθηκαν. Η προσοχή που τράβηξε η υπόθεση κατά κάποιο τρόπο «παρήγαγε» και ψευδείς ομολογίες (κυρίως από άντρες) που έφτασαν τις 60 την περίοδο εκείνη, ενώ ως τώρα έχουν φτάσει τις 500, ενώ πολλές και αβάσιμες θεωρίες κυκλοφόρησαν και για το ίδιο το θέμα αφού ήταν ένα από τα πρώτα αποτρόπαια εγκλήματα που τράβηξαν τόσο πολύ την προσοχή κοινού και δημοσιογράφων και τελικά δυσκόλεψαν την ίδια την έρευνα των αρχών. Το 2006, ο Μπράιαν ντε Πάλμα έκανε την ιστορία ταινία, με τον τίτλο “Μαύρη Ντάλια” ενώ αναφορές υπήρξαν και σε άλλες ταινίες όπως και στο American Horror Story το 2011.
Σχόλια για αυτό το άρθρο