Νίκος Καραγέωργος: «Οι επιλογές είναι το μόνο όπλο στα χέρια μας»

Τον εκτιμώ πάρα πολύ τον Νίκο Καραγέωργο ως άνθρωπο και τον θαυμάζω ως σκηνοθέτη για πολλούς λόγους! Ξεχωρίζει και λάμπει σαν φάρος φωτεινός για τη σεμνότητα, το ήθος, τη διακριτικότητα, την ευγένεια και την καλλιέργεια του στην δίχως αξίες, αρχές και ιδανικά εποχή που ζούμε. Είναι ένας από τους 10 καλύτερους σκηνοθέτες -κατά τη γνώμη μου- που διαθέτει αυτή τη στιγμή το θέατρο, οι οποίοι έχουν γνώσεις του αντικειμένου τους, αναδεικνύουν τα έργα με τη σκηνοθεσία τους, δεν τα αποδομούν χρησιμοποιώντας ανούσια προς εντυπωσιασμό ευρήματα και νεωτερισμούς για να συζητηθούν οι ίδιοι, σέβονται τους ηθοποιούς τους και αφιερώνουν την ψυχή τους για το άρτιο αποτέλεσμα της παράστασης. Όλα τα έργα που έχει σκηνοθετήσει μέχρι σήμερα έχουν γίνει μεγάλες επιτυχίες και πολλά από αυτά παίχτηκαν για πολλές σεζόν σε sold out αίθουσες. Κι, όμως, δεν καυχήθηκε ποτέ για αυτό. Αφήνει να μιλήσουν κάθε φορά οι δουλειές του και μόνο και η έπαρση είναι μια λέξη που δεν υπάρχει στον τρόπο ζωής και συμπεριφοράς του. Τη φετινή σεζόν καταπιάνεται με ένα πολύ ενδιαφέρον ισπανικό έργο, το ”Μαμά μου” της Μάρτα Μπαρσελό – τα ισπανικά έργα είναι πολυανεβασμένα παγκοσμίως χάρις στην εξαιρετική γραφή τους- σε μετάφραση της μετρ του είδους Μαρίας Χατζηεμμανουήλ με δύο ταλαντούχες ηθοποιούς, την Σοφία Βογιατζάκη και την Νίκη Λάμη. Η παράσταση ανεβαίνει στο θέατρο Μουσούρη στις 12 Νοεμβρίου. Δείτε την γιατί θα σας ενθουσιάσει! Ο ανεκτίμητος σκηνοθέτης και άνθρωπος Νίκος Καραγέωργος από το Α ως το Ω.

ΣχετικάΆρθρα

Ανατροπές: Τις φοβόμαστε πολύ. Αλλά αυτές χαρακτηρίζουν τη ζωή μας. Κι αν έχουμε εσωτερική ροή, συντονιζόμαστε καλύτερα μαζί τους.

Βογιατζάκη Σοφία: Φίλη και υπέροχη ηθοποιός. Δεύτερη συνεργασία μετά το «Ποιος ανακάλυψε την Αμερική» της Χρύσας Σπηλιώτη που κάναμε μαζί στο Δη.Πε.Θε. Αγρινίου. Η ερμηνεία της στο «Μαμά μου» μοναδική.

Γενεσιουργός: Αιτία. Η αρχή πολλών δικαιολογιών.

Δημιουργικός: Το φάρμακο κατά του γήρατος, πνευματικού και σωματικού!

Επιλογές: Το μόνο όπλο στα χέρια μας.

Ζωή: Μια ανάσα, ένα σύννεφο, ένα καλοκαιρινό αεράκι.

Ηθικό: Ακμαιότατο.

Θέατρο Μουσούρη: Πολύ αγαπημένο θέατρο. Και όμορφο. Είχαμε κάνει εκεί παλιότερα την «Σίρλεϋ Βαλεντάιν» του Ράσελ με την Μίρκα Παπακωνσταντίνου. Πολύ ωραίες αναμνήσεις.

Ιδεοληπτικός: Αρκετά. Το παλεύω με τη ψυχοθεραπεία.

Καλλιτεχνικά σχέδια επόμενα: Δεν έχω προγραμματίσει τίποτα.

Λειτούργημα: Παρεξηγημένη έννοια, ειδικά σε εποχές που η εμπιστοσύνη σε θεσμούς που το επιτελούν έχει κλονιστεί.

Μαμά μου: Έφυγε πρόσφατα. Της αφιερώνω την παράσταση…

Νίκη Λάμη: Ωραία συνεργάτις. Εξαιρετικό παιδί. Δουλέψαμε όμορφα και με ουσία. Η ερμηνεία της θα είναι μια ευχάριστη έκπληξη.

Ξένοι συγγραφείς Ισπανοί: Μετά την κινηματογραφική άνθιση της Ισπανίας με προεξάρχοντα τον Αλμοδόβαρ, ακολούθησε μια αντίστοιχη στα θεατρικά δρώμενα. Τα τελευταία χρόνια στις αθηναϊκές σκηνές παίζονται πολλά έργα τους χάρις στην Μαρία Χατζηεμμανουήλ. Οι πολύτιμες και τόσο καίριες μεταφράσεις της βοήθησαν πολύ στο να μεταδοθεί ουσιαστικά το νόημα των έργων τους.

Ομοφοβία: Από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου και μετά, πρέπει να λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας αυτή την έννοια και να βρίσκουμε τρόπους να την αντιμετωπίσουμε.

Παράσταση “Μαμά μου!”: Ένα έξυπνο έργο, επίκαιρο και βαθιά διαλεκτικό είναι πάντα σημαντικό εφαλτήριο για να γίνει μια παράσταση καλή. Η σκηνογραφία της Μαίρης Τσαγγάρη έδεσε αισθητικά με το σύνολο κι έπαιξε σημαντικό ρόλο στο ανέβασμά της!

Συγγραφέας Μάρτα Μπαρτσέλο: Σπουδαία γραφή.

Τραγελαφικός: Να ξεπερνάς τα όρια του κανονικού ή του αποδεκτού κατά τρόπο γελοίο, μόνο κακό μπορεί να σου κάνει. Ανάλογα με το ποιος λέει αυτή τη λέξη, πάντα. Οι άλλοι ή ο εαυτός σου;

Ύμνος αγάπης: Το τραγούδι της ζωής μας!

Φαντασία: Ο «Πήγασος» του νου!

Χάρισμα: Δώρο και αντίδωρο.

Ψυχή: Και σώμα. Πάνε μαζί τα δυο τους.

Ωραίες συνεργασίες: Με την Δέσποινα Μπεμπεδέλη στο «Μάνα κουράγιο» του Μπρεχτ, στην «Εκάβη, μια πρόσφυγας», στη «Ρόουζ» του Σέρμαν, στις «Φάλαινες τον Αύγουστο» του Μπέρι. Με τον Γιώργο Γεροντιδάκη στο «Καλιφόρνια Ντρίμιν» του Κατσικονούρη, στο «Κόλπερτ» του Γκίζελμαν, στο «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Μπέκετ και σε τόσα άλλα έργα. Ωραίες συνεργασίες που γίνανε σπουδαίες φιλίες!