«Ο αιών μου» στο Θέατρο Άνεσις

Οι C For Circus και Happy Productions, παρουσιάζουν στο θέατρο Άνεσις, από τις 25 Απριλίου και για λίγες παραστάσεις, την παράσταση «Ο αιών μου», σε πρωτότυπο κείμενο/σκηνοθεσία Παύλου Παυλίδη και μουσική επιμέλεια Βαλέριας Δημητριάδου!

ΣχετικάΆρθρα

Ένα φαινομενικά απλό οικογενειακό δείπνο, στην μνήμη του Πατέρα, μετατρέπεται σ’ ένα σουρεαλιστικό ταξίδι στους συνειδητούς και ασυνείδητους φόβους του αιώνα μας. Η μητέρα (Γιώτα Φέστα), ο εραστής της (Κώστας Φιλίππογλου), η κόρη (Βίκυ Παπαδοπούλου), ο μεγάλος γιος (Κωνσταντίνος Ασπιώτης), η γυναίκα του (Ειρήνη Μακρή) και ο μικρός γιος (Μιχάλης Πανάδης) βυθίζονται σε ένα δραματικό αντίλογο, με αφορμή θέματα της εποχής μας – υπερπληροφόρηση, εξέλιξη της τεχνολογίας, φτωχοποίηση, κλιματική αλλαγή. Ο έβδομος και αόρατος χαρακτήρας του έργου, ο αιώνας μας, μεταλλάσσει τους χαρακτήρες σιγά σιγά, κι ερήμην τους, στα ψηφιακά ανδρείκελα τους.

Κανείς δεν τρώει, κανείς δεν υποχωρεί μέχρι που η «συζήτηση» καταλήγει σ’ ένα εμμονικό αδιέξοδο! Ο μικρός γιος, βουβός μέχρι τότε, κάνει κάτι αναπάντεχο, ζητώντας το πιο απλό: “Λίγη Ησυχία! Θέλω Λίγη Ησυχία Για Να Φάω!”

Πρόκειται για οικογενειακό δείπνο ή για ένα ψηφιακό debate;

Οι χαρακτήρες είναι αληθινοί άνθρωποι ή οι διαδικτυακές τους περσόνες; …Ή μήπως είναι ηθοποιοί;

Γιατί υπάρχει ένα λεωφορείο στο σαλόνι; Πού πηγαίνει;

Γιατί χιονίζει καλοκαιριάτικα;

«Ο ΑΙΩΝ ΜΟΥ» είναι μία παράσταση που αναιρεί συνεχώς την ταυτότητά της προς αναζήτηση μιας καινούργιας. Ο καταιγιστικός ρυθμός, οι συνεχείς αλλαγές θέματος και τα σουρεαλιστικά στοιχεία μεταφέρουν στην σκηνή την ταχύτητα και το θόρυβο της πληροφορίας και καθιστούν τους χαρακτήρες έρμαιά της. «Ο ΑΙΩΝ ΜΟΥ» μεταπηδά απ’ το ρεαλιστικό στο μεταδραματικό, απ’ το χιούμορ στη βία, απ’ τη συγκίνηση στην απόλυτη συντριβή της, αναζητώντας έναν τρόπο να «μιλήσει» στους θεατές για την συλλογική αγωνία για το μέλλον, για το φόβο που μας κυριεύει για το Άγνωστο! Για την έλλειψη πίστης και νοήματος!

Σημείωμα Δημιουργού

Στην πραγματικότητα έγραψα αυτό το έργο για να ξεφορτώσω κάπου την ασφυξία που μου προκαλεί η αίσθηση ότι αδυνατώ να φανταστώ το μέλλον, να πιστέψω σε κάτι. Οι πόλεμοι γύρω μας, ο Covid, η εργασιακή ανασφάλεια, η διαδικτυακή τοξικότητα, τα fake news, η πολιτική αναλγησία, όλα αυτά κι άλλα τόσα!…είναι πολλά, είναι πάρα πολλά. Μαθαίνουμε τόσα πολλά καθημερινά ενώ ταυτόχρονα δεν γνωρίζουμε τίποτα. Ξεκίνησα να γράφω ψάχνοντας λίγη παρηγοριά απ’ όλον αυτό το θόρυβο. Λίγο φως στο σκοτάδι. Δεν ξέρω αν «Ο ΑΙΩΝ ΜΟΥ» βρίσκει τελικά αυτό το φως, πιστεύω, όμως πως το αναζητά κι αυτό, όπως και να το κάνουμε, είναι ένα βήμα μακρύτερα απ’ το σκοτάδι.

Υ.Γ «Ο ΑΙΩΝ ΜΟΥ» είναι ένα έργο που πάσχει από ΔΕΠΥ, όπως κι εγώ, όπως και όλοι μας, όπως και ο 21ος αιώνας.