Ο Γιώργος Κιμούλης από το Α ως το Ω: “Η νέα γενιά ηθοποιών δεν θαυμάζονται όσο τους αξίζει”

Από τους σπουδαιότερους και σημαντικότερους καλλιτέχνες- για εμένα η πιο σωστή έκφραση είναι θεατράνθρωπους- της γενιάς του, που διαθέτει η ελληνική σκηνή και μας το έχει αποδείξει παντοιοτρόπως! Μέσω του θεάτρου, της υπόδυσης, της σκηνοθεσίας αλλά και της μετάφρασης και δραματουργικής επεξεργασίας των έργων! Είναι προικισμένος με τόσα θεία τάλαντα: κύρος, εκτόπισμα,στόφα, ευρεία γκάμα, εμπειρία, τεχνική, τεράστια εκφραστικά μέσα, σκηνική παρουσία, τα οποία τον κατατάσσουν στην αφρόκρεμα των Ελλήνων λαοπρόβλητων ηθοποιών αλλά παράλληλα του δίνουν την άνεση και την ευκολία να υποτάσσει τη σκηνή κάθε φορά που καλείται να ενσαρκώσει τον εκάστοτε ρόλο που καλείται να υποδυθεί. Ο Γιώργος Κιμούλης, έχει σκηνοθετήσει, μεταφράσει αλλά προ πάντων έχει ερμηνεύσει ήρωες της παγκόσμιας και ελληνικής δραματουργίας –αφήνοντας ανεξίτηλο το αποτύπωμα του ως παράδειγμα προς μίμηση για τις τωρινές και παλαιότερες γενιές των συναδέλφων του. Το όνομα του έχει ήδη γραφτεί με χρυσά γράμματα στο θεατρικό πάνθεον και η προσφορά του στο θέατρο είναι ανεκτίμητη και λάμπει- και θα λάμπει- σαν αυτόφωτο αστέρι στο διηνεκές… Θα μπορούσε να είχε τιμηθεί με τον ύψιστο τίτλο του sir, αν ανήκε στο δυναμικό του αγγλικού θεάτρου για όλα αυτά που έχει δώσει, αλλά ας μην ξεχνιόμαστε βρισκόμαστε στην Ελλάδα… Φέτος, συνεχίζει για δεύτερη σεζόν την τεράστια θεατρική του επιτυχία Το παγκάκι του ιδιοφυούς και περιζήτητου σύγχρονου συγγραφέα Αλεξάντερ Γκέλμαν, το οποίο , αφού γνώρισε θριαμβευτική επιτυχία και στη Θεσσαλονίκη στο θέατρο Αμαλία- υπάρχει το ενδεχόμενο να επιστρέψει- ξεκινά μία μεγάλη περιοδεία σε πόλεις της Ελλάδος και στη συνέχεια θα καταλήξει και πάλι σε θέατρο των Αθηνών. Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα, όταν έρθει στην πόλη σας, να το δείτε οπωσδήποτε! Πρόκειται για ένα πολύ έξυπνο έργο που θίγει τα αδιέξοδα, την πολυπλοκότητα και τα άλυτα και δύσκολα εμπόδια που κυριαρχούν στις ανθρώπινες  σημερινές σχέσεις  με επίκεντρο τη μοναξιά και τον έρωτα, διανθισμένα με κωμικές καταστάσεις αλλά και δραματικά στοιχεία. Ακροβατεί  -ανάμεσα στο δράμα και στην κωμωδία- είναι, δηλαδή, κωμικοτραγικό, βρίσκεται επάνω σε λεπτό τεντωμένο σκοινί επί ξυρού ακμής, όπως και ο πρωταγωνιστής του. Διακυβεύονταν να γίνει μία απλή κωμωδία και ο ήρωάς του μία γκροτέσκα κωμική καρικατούρα. Όμως, ο Κιμούλης με την πείρα και τις γνώσεις του κατόρθωσε να του προσδώσει στα δραματικά μέρη λεπτές κωμικές πινελιές με αποτέλεσμα να αναδείξει έντονα τη δραματική του πλευρά, που αυτή είναι και η αιτία για την οποία γράφτηκε, χωρίς να το αποδομήσει με εύκολες σκηνοθετικές προσεγγίσεις. Ενώ, ο ίδιος δίνει ρεσιτάλ υποκριτικής δεξιότητας και καλλιτεχνικής ωριμότητας, σκιαγραφώντας το χαρακτήρα που υποδύεται με άμεσο και φυσικό τρόπο, με λιτές γραμμές και πολλή αλήθεια, και ισχυρότατη πειθώ! Είναι άξιος θαυμασμού και πολλών συγχαρητηρίων και το φανατικό και πολυπληθές του κοινό θα δει τον ίδιο αλλά και το καλό θέατρο στις δόξες του! Ο αξιόλογος θεατράνθρωπος Γιώργος Κιμούλης από το Α έως το Ω!

Αλεξάντερ Γκέλμαν: Σπουδαίος συγγραφέας.

Βούληση:   Προτιμώ πριν από αυτήν, τον έλεγχο των κινήτρων κάθε φορά.

Γνώση: Το απαραίτητο εργαλείο στην τέχνη μου.

Διαφθορά:  Το επόμενο προς τα κάτω σκαλοπάτι της διαπλοκής. Αρκετοί το κατεβαίνουν.

Έρωτας:  Ο βασικός βατήρας δημιουργίας.

Ζωή:   Ένα πέρασμά μας στο φως.

Ηθοποιός:   Η τέχνη που υπενθυμίζει στους ανθρώπους αυτά που οι  άνθρωποι ξεχνούν.

Θέατρο:  Ο τόπος που μεγεθύνει όλα τα μικρά που μας ξεφεύγουν στη ζωή μας.

Ιδέα:   Αυτό που χάνεται σιγά σιγά λόγω παντοκρατορίας της εικόνας.

Καριέρα:   Όταν την κυνηγάς απομακρύνεται…

Λογική ή ευαισθησία:  Ο άνθρωπος είναι ενιαίο σύστημα. Αν ένα από τα δύο λείπει, είναι μισός.

Μεταμοντέρνο θέατρο:  Η αμηχανία της σύγχρονης εποχής.

Νέα γενιά ηθοποιών:  Δυστυχώς ορφανή. Δεν θαυμάζονται όσο τους αξίζει. Ό,τι καταφέρουν, μόνοι τους θα το καταφέρουν.

Ξένο ή ελληνικό ρεπερτόριο:  Κλασικό. Το κλασικό δεν έχει τόπο.

Όνειρο ( καλλιτεχνικό που δεν πραγματοποιήθηκε μέχρι σήμερα):

Τα όνειρα είναι για να πραγματοποιούνται, αλλιώς γίνονται εφιάλτες.

Πειραματισμοί (σκηνοθετικοί): Ευπρόσδεκτοι όταν δεν γίνονται αυτοσκοπός.

Ρόλοι:  Εκατοντάδες… και ελπίζω κι άλλοι τόσοι.

Σκηνοθεσία:  Η ανάγκη να δεις το Όλον. Αρκεί να μην πιστέψεις πως μπορείς. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να το δει. Μόνον το μέρος βλέπει.

Το παγκάκι:  Ένα πέρασμα, όπου συναντώνται δύο άνθρωποι και προσπαθούν να ζήσουν μαζί. Θα τα καταφέρουν;

Υστεροφημία: Ανόητη ανάγκη.

Φιλοδοξία:  Ένα βήμα πριν την έπαρση.

Χάρισμα:  Αφοσίωση.

Ψυχισμός: Ανοιχτότητα.

Ωραία παράσταση: Αυτή που μένει στη μνήμη.