Ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος από το Α ως το Ω: “Τα πουλιά” επαναπροσδι

Μου αρέσει πολύ ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος από τη νέα γενιά των σκηνοθετών για πολλούς λόγους, έχει χάρισμα και γνώσεις! Έκανε διδακτορικό στη θεατρολογία και με περγαμηνές εξωτερικού. Αλλά, ξεχωρίζει για κάτι μοναδικό που τον χαρακτηρίζει. Επιλέγει να ανεβάζει πάντα καινούργια έργα, τα οποία δεν έχουν χιλιοπαρουσιαστεί με όλες τις σκηνοθετικές παραλλαγές, απόψεις και μοντερνιές – για να μη βαριέται το κοινό υποτίθεται- και μάλιστα σύγχρονων Άγγλων συγγραφέων , γιατί πήρε το μεταπτυχιακό του στο Λονδίνο, για αυτό τους λατρεύει, ιδιαίτερα! Σκηνοθετεί και έργα κλασικού ρεπερτορίου, όμως, η avant garde σκηνοθεσία του δεν είναι ποτέ προκλητική, για να δημιουργεί εντυπώσεις ο ίδιος, αλλά για να δώσει στο έργο πραγματικά μια φρέσκια ματιά και, παράλληλα, να είναι εύληπτο για το ευρύ κοινό. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το “Μικρό Έγιολφ” του Ίψεν που παίχτηκε πριν από αρκετά χρόνια στο θέατρο Αγγέλων Βήμα. Ήταν ένα ποίημα! Πάντα, όλες οι σκηνοθεσίες του είναι αριστοτεχνικά δουλεμένες, καλοκουρδισμένες έως την παραμικρή λεπτομέρεια, που απαιτείται από το έργο, με πολλή αγάπη, πολύ μεράκι, για αυτό και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και άρτιο. Έχει συστήσει στο ελληνικό κοινό σχεδόν όλους τους Άγγλους σύγχρονους συγγραφείς και, ιδίως, τους πιο αγαπημένους και δημοφιλείς του αντίστοιχου αγγλικού κοινού. Ανήκει στους πολυσχιδείς, ευφάνταστους, εμπνευσμένους και άκρως δημιουργικούς σκηνοθέτες! Τη φετινή σεζόν σκηνοθέτησε το έργο του πολύ in Ιρλανδού συγγραφέα Conor McPherson ”Τα πουλιά” με μεγάλη επιτυχία, το οποίο είναι βασισμένο στο ομότιτλο διαχρονικό κινηματογραφικό έργο του αρχιτέκτονα των θρίλερ Άλφρεντ Χίτσκοκ. Η παράσταση, την οποία δεν πρέπει να χάσετε, έρχεται στη Θεσσαλονίκη, στο θέατρο Αμαλία στις 5 και 6 Φεβρουαρίου. Ενδέχεται ανάλογα με την εξέλιξη της πανδημίας να συνεχιστεί στην Αθήνα, στο θέατρο Vault. Ο νέος, σπουδαίος σκηνοθέτης του καλού θεάτρου, Λεωνίδας Παπαδόπουλος από το Α ως το Ω!

ΣχετικάΆρθρα

Απόγνωση: «Στη γωνιά, ο αργαλειός της γέμιζε το ταβάνι με καγκελωτές σκιές· κι όσα πουλιά είχε υφάνει με κόκκινες λαμπρές κλωστές σε πράσινα φυλλώματα, αίφνης, τούτη τη νύχτα της επιστροφής, γύρισαν στο σταχτί και μαύρο χαμοπετώντας στον επίπεδο ουρανό της τελευταίας καρτερίας». «Η απόγνωση της Πηνελόπης» Γ. Ρίτσος

Βίος: Ένα ανοιγοκλείσιμο του ματιού στο χρόνο…

Γόητρο: Η ικανοποίηση να γοητεύεις και να γοητεύεσαι

Δημιουργία: Μαζί με την αγάπη, η κινητήρια δύναμη της ζωής!

Επιβίωση: Η καθημερινή νίκη της ύπαρξης ενάντια στο χάος του χωροχρόνου

Ζήλος: Η σπίθα που πυροδοτεί τα όνειρα

Ήθος: Ανθρώπινη ιδιότητα, όπου φανερώνονται οι ηθικές προαιρέσεις του χαρακτήρα

Θρίλερ ψυχολογικό: Όταν για πρώτη φορά στη ζωή μου, σε μικρή ηλικία, είδα τα «Πουλιά» του Χίτσκοκ. Ενώ ήταν θρίλερ δεν έκλεινα τα μάτια μου, όπως συνέβαινε στις σκηνές τρόμου άλλων ταινιών, αλλά αισθανόμουν ένα ανεξήγητο συναίσθημα φόβου

Ισορροπία: Στην ψυχική ισορροπία εδράζει το μυστικό μιας ευτυχισμένης ζωής !

Κόνορ Μακφέρσον: Χαίρομαι που τα «Πουλιά» θα παρουσιαστούν στη σκηνή του αγαπημένου και φιλόξενου θεάτρου Αμαλία εκεί, όπου η Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, μέσα από σημαντικές παραστάσεις, σύστησε στο κοινό της Θεσσαλονίκης το Ιρλανδικό Θέατρο και ανάμεσα σε αυτές και το «Φράγμα» του Κόνορ Μακφέρσον

Λογοτεχνία: Εκεί, όπου η δύναμη της φαντασίας ξεπερνά το άλλοτε σπινθηροβόλο και άλλοτε αποσβολωμένο βλέμμα ενός ανθρώπου πάνω στις στοιβαγμένες, σε τυπωμένα χαρτιά, λέξεις

Μυστηριώδης: Ο κόσμος των «Πουλιών», όπου σκοτάδι και φως αναζητούν διεξόδους στα μοναχικά μονοπάτια της ψυχής

Νέα γενιά ηθοποιών: Ταλαντούχα και παρορμητική που, παρά τους δύσκολους καιρούς που βιώνουμε, διαμορφώνουν τις συνθήκες για ένα καλύτερο αύριο απαλλαγμένο από παθογένειες και συμπλέγματα !

Ξένοι συγγραφείς: …Έλληνες, Κλασικοί, Σύγχρονοι, Αρχαίοι, … κατηγοριοποιήσεις που εκκινούν από την επιθυμία της φαντασίας να υπάρξει αφήνοντας το αισθητικό της αποτύπωμα σε ανθρώπους και εποχές.

Όρκος: Το μεταίχμιο ανάμεσα στην πίστη και την προδοσία

Παράσταση: Η μαγεία της θνησιγενούς Τέχνης του θεάτρου που πεθαίνει τη στιγμή που γεννιέται

Ρεπερτόριο ελληνικό: Σημαντική η δυναμική του και αναγκαία η εξωστρέφεια, ώστε να ενταχθεί στο ρεπερτόριο θιάσων εκτός «συνόρων».

Σχέδια καλλιτεχνικά: Επόμενος σταθμός Καβάλα, όπου θα σκηνοθετήσω το έργο του Νικ Πέιν «Μια μέρα όταν ήμασταν νέοι» το οποίο θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την νεοσύστατη Kouinta Theatre Productions σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας. Μια ευτυχής συνεργασία με τον Παύλο Σταυρόπουλο, την Ναταλία Βασιλέκα και μια υπέροχη ομάδα συντελεστών σε ένα τρυφερό έργο για την αγάπη, την απώλεια και τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις μέσα από τη ζωή δυο ανθρώπων στη διάρκεια 60 χρόνων

Τα Πουλιά: Ένα έργο για τον εγκλωβισμό, την επιβίωση και την ελευθερία σε μια εποχή που η απειλή, ορατή ή αόρατη, επαναπροσδιορίζει τη σχέση του ανθρώπου με την ίδια του τη ζωή.

Υποψίες: Η ντροπαλή Λίνα ΜακΛέιντλοου (Τζόαν Φοντέιν) και ο γόης Τζόνι Άισγκαρθ (Κάρι Γκραντ) στο ομώνυμο αισθηματικό ψυχολογικό θρίλερ του Χίτσκοκ.

Φύση: Ανθρώπινη, απρόβλεπτη, εκδικητική …

Χίτσκοκ Άλφρεντ: Αναφερόμενος ο Χίτσκοκ στα «Πουλιά», σε μια συνέντευξη του στον Τρυφό, έλεγε πως αν η ιστορία αφορούσε γύπες ή αρπακτικά, δεν θα είχε γυρίσει την ταινία και πως του άρεσε πως το σενάριο αφορούσε συνηθισμένα, καθημερινά πουλιά που για ανεξήγητους λόγους ωθούνταν σε βίαιες επιθέσεις.

Ψυχισμός: Τα ένστικτα, οι ενορμήσεις, η πάσχουσα σκέψη, τα τραύματα και οι ιάσεις της…

Ωραίες σκηνοθεσίες: Αυτές που συνθέτει η ίδια η ζωή και αυτές που μέσα στο σκοτάδι της πλατείας αναδεικνύουν το φως επί σκηνής, στη σκέψη και στην ψυχή μας!