Ο ηθοποιός και συνεργάτης και του Γιώργου και της Ζέτας, Xρήστος Συριώτης, έγραψε αυτά τα λίγα με ευαισθησία από την ψυχή του στο λογαριασμό του στο Facebook.
“Πολλοί φίλοι, και συνάδελφοι, μου ζητούν σε προσωπικά μηνύματα αλλά και σε δημόσιες αναρτήσεις τους να τοποθετηθώ για τον Γιώργο Κιμούλη. Δεν καταλαβαίνω τι θέλουν να τους πω; Τι περιμένουν να τους πω;
Τον Γιώργο Κιμούλη τον αγαπώ. Ήταν και είναι, ο θεατρικός μου “πατέρας”, ο δάσκαλος, ο άνθρωπος που με έβγαλε στο θέατρο. Και αυτό δεν αλλάζει. Κοντά του έμαθα πολλά, βασανίστηκα, γιατί είναι “δύσκολος” άνθρωπος, αλλά πλάι του έμαθα το θέατρο. Ο Γ. Κιμούλης μάτωνει για τη δουλειά του, έχει πάθος, δεν ξέρει απο ωράριο, όταν δουλεύει για το θέατρο γίνεται “δαίμονας”.
Η ενέργειά του είναι αφοπλιστική, οι γνώσεις του απίστευτες. Βασανίστηκα δίπλα του, (με ξενύχτια, με πίεση, με φωνές) δεν το κρύβω, αλλά κέρδισα γνώση, αντοχή, είδα πως είναι το θέατρο απο όλες τις πλευρές του. Τον ευγνωμονώ και πάντα θα τον ευγνωμονώ. Έχω περάσει απίστευτες στιγμές εξεφτελισμών απο “αφεντικά” κάνοντας άλλα επαγγέλματα πέραν του θέατρου και έχω ζήσει πολύ χειρότερα απο όσα ή Ζέτα Δούκα περιγράφει.
Την Ζέτα Δούκα την αγαπώ. ‘Εχουμε δουλέψει μαζί. Είναι ευγενής, με ταλέντο και με μεγάλη στοχοπροσήλωση. Σίγουρα δε λέει ψέμματα. Την πίεση και αυτό που βίωσε εκφράζει. Την καταλαβαίνω, και την νιώθω.
Προσωπικά είμαι κατά της βίας. Με αρρωσταίνει η Βία. Και τα σόσιαλ μίντια βρίθουν βίας. Βλέπω πολλούς με αναρτήσεις τους ενώ την καταδικάζουν, να γράφουν σα να θέλουν να σκοτώσουν, να λιντσάρουν. Λαικά δικαστήρια, και γνώμες απο όλους.
Τα λόγια του Κυρίου Δημήτρη Καταλειφού ας γίνουν αφορμή να καθαρίσει το θεατρικό τοπίο. Όλα στο φως, αλλά ποιό φώς; Όλα κάτω απο έναν προβολέα σαν αυτόν ζητούσε ο Βασίλης Λογοθετίδης στο φινάλε της ταινίας ένας ήρωας με παντούφλες.
Σχόλια για αυτό το άρθρο