Από την/τον Λουκιανός ο Cosmo-γράφος | 20 Μαΐου 2013
Ουδέν κακόν αμιγές καλού.
Τελικά η κρίση έχει και τα καλά της. Είναι γεγονός πως αυτή η κρίση μας έχει επηρεάσει όλους. Άλλαξε η ψυχολογία μας. Τώρα πριν κάνουμε κάτι, είτε αυτό είναι μια βόλτα στα μαγαζιά, είτε να αποφασίσουμε να αλλάξουμε το τεντόπανο της βεράντας γιατί πάνε δέκα χρόνια κι έχει αρχίσει να γίνεται κουρέλι, είτε να σκεφτούμε πού και για πόσο καιρό θα πάμε διακοπές, ακόμα και για πιο βασικά, όπως για θέματα υγείας ¬–πριν λοιπόν απ’ οτιδήποτε– σκεφτόμαστε το κόστος, την αναγκαιότητα, τις προτεραιότητες. Σιγά σιγά άλλαξαν και οι αξίες που δίνουμε σε κάθε τι. Αλλιώς υπολογίζαμε το κατοστάρικο πριν τρία-τέσσερα χρόνια κι αλλιώς σήμερα. Έτσι άλλαξαν και οι συμπεριφορές.
Δεν αγοράζουμε καινούργια καρνταρόμπα κάθε νέα εποχή. Δε βγαίνουμε όσο συχνά βγαίναμε πριν. Γενικά είμαστε πιό μαζεμένοι σε όλα. Περνούμε περισσότερο χρόνο μόνοι μας ή με την οικογένειά μας στο σπίτι. Ζούμε πιο casual. Aυτός ο χρόνος μας αφήνει να συλλογιστούμε περισσότερο για αυτά που μας απασχολούν. Αναπόφευκτα θα μείνει χρόνος για να δούμε και μέσα μας, να κάνουμε την αυτοκριτική μας. Αν είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας θα ανακαλύψουμε λάθη και παραλήψεις, αστοχίες και ψεγάδια. Θα μπορέσουμε ενδεχομένως να αναθεωρήσουμε κάποιες από τις συμπεριφορές μας και –ανάλογα με τον εγωισμό μας– μπορεί και να επέμβουμε και να διορθώσουμε κάποιες καταστάσεις στις σχέσεις μας με τον εαυτό μας αλλά και με τους άλλους. Πάντως, λιγότερο ή περισσότερο, κάτι καλύτερο θα προκύψει σ‘ αυτούς που παρ’ όλη τη γενική κατάθλιψη και δυσκολία καταφέρουν να ισορροπήσουν ανάμεσα στα καθημερινά προβλήματα και την εγγενή αισιοδοξία που η ίδια η ζωή προσφέρει.
Είναι μια ευκαιρία αυτή η γενική κρίση και η περισυλλογή που τη συνοδεύει για να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και τους άλλους, να επανεκκινήσουμε την πορεία μας με περισσότερη αναφορά στις φυσικές αρχές και τις αιώνιες αξίες, να δώσουμε στη ζωή μας την ποιότητα που χάθηκε όταν κυνηγούσαμε το ρηχό lifestyle του απύθμενου καταναλωτισμού. Ας φροντίσει λοιπόν ο καθένας να αφιερώσει λίγο χρόνο στην προσωπική καλλιέργεια και εσωτερική φροντίδα. Αν το κάνουμε αρκετοί, η ψυχολογία θα αλλάξει, η ζυγαριά θα αρχίσει να κλίνει προς την ευημερία της ομάδας, το καλό του τόπου και της κοινωνίας. Θα παραμεριστεί η συνεχής πριμοδότηση του νοσηρού ατομικισμού και της επιφανειακής προβολής του κάθε λογής Εγώ. Είμαστε οι κάτοικοι και η γενειά μιας υπέροχης χώρας που κινδυνεύει να χάσει μεγάλο μέρος της ταυτότητάς της στα επόμενα λίγα χρόνια. Τι θα γράψει άραγε για εμάς η Ιστορία; Είμαστε τόσο λίγοι και μικροί; Δεν το πιστεύω… Ε, λοιπόν ας ανασκουμπωθούμε και ας αλλάξουμε την ξέφρενη πορεία της πατρίδας μας προς τον αφελληνισμό και τον αφανισμό. Δεν είναι και τόσο δύσκολο. Αρκεί να το θέλουμε και ο καθένας από τη θέση του να φροντίσει πρώτα τον εαυτό του και έπειτα τον περίγυρό του.
Ας ξεκινήσουμε πρώτα με την αλλαγή της ψυχολογίας. Βοηθάει και η εποχή. Και πάνω απ’ όλα, δεν κοστίζει χρήματα.
Αγγελική
2013/05/20 στις 22:23
ωραία τα λες,αλλα κακα τα ψεμματα.Η καλη ψυχολογια παει παντα με γεματη τσεπη,σε ολες τις γενιες, σε ολα τα κοινωνικα στρώματα και σε ολες τις ηλικιες.Για ότι καλο ή κακό μας τύχει, με τα χρηματα αντιμετωπιζεται ευκολοτερα…δυστυχως…