Άγιε μου Βασίλη, συγνώμη για το μου, αν και ξέρω ότι ανήκεις σε όλους και καλά κάνεις. Καταρχήν να σε συγχαρώ που διατηρείς τη θέση σου χωρίς να φοβάσαι ότι κάποιος άλλος θα σου την πάρει τόσα χρόνια τώρα. Μεγάλη υπόθεση να μη φοβάσαι, να το ξέρεις.
Σου γράφω πάλι από ανάγκη 4.00 ώρα το πρωί. Δεν μπορώ να κοιμηθώ γιατί βρίσκομαι σε σύγχυση τι να σου πρωτοζητήσω φέτος. Αν και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί περιμένεις να σου το ζητήσω, αφού σαν Άγιος γνωρίζεις εκ των προτέρων τι χρειάζομαι. Νομίζω πως αυτό είναι το πρόβλημα της σωστής επικοινωνίας ανάμεσά μας. Σου ζητώ τι θέλω και μου φέρνεις εκείνο που χρειάζομαι. Σαν ‘Αγιος που είσαι γνωρίζεις τη διαφορά. Άλλο το θέλω κι άλλο το χρειάζομαι. Παλεύω ακόμα ανάμεσα στις επιθυμίες και τις πραγματικές ανάγκες.
Θέλω ένα ταξίδι στο Θιβέτ αλλά χρειάζομαι 20 ευρώ για να πάω μια βόλτα. Θέλω ένα καινούργιο φόρεμα αλλά χρειάζομαι ένα ζευγάρι κάλτσες να ζεστάνουν τα πόδια μου τις νύχτες που το σπίτι θυμίζει Βόρειο Πόλο. Και εσύ, ξέρεις τι κρύο είναι αυτό. Θέλω ένα ρεβεγιόν αλά παλαιά, που ο μπουφές ξεχείλιζε από εδέσματα αλλά χρειάζομαι κάτι για να γεμίσει το στομάχι μου απλά. Θέλω πολλά χρήματα να πάρω ό,τι θέλω, ν’ ανασάνει η αγορά, ν’ ανασάνω κι εγώ αλλά χρειάζομαι ένα ζευγάρι παντόφλες που φοράω τις καλοκαιρινές με κάλτσες τρύπιες. Θέλω να ανάψουν τα καλοριφέρ με πετρέλαιο κανονικά και να νιώσω άρχοντας μπαίνοντας και βγαίνοντας απ’ το μπάνιο. Να πάψω να είμαι ντυμένη εσκιμώος μέσα στο σπίτι που δεν είναι ιγκλού ενώ μοιάζει στις θερμοκρασίες. Το θέλω και το χρειάζομαι εντάξει; Σ’ αυτό δεν διαπραγματεύομαι τη διαφορά. Θέλω να πάρω δώρα και να τα προσφέρω στην οικογένεια, σε φίλους σε γνωστούς και αγνώστους αλλά χρειάζομαι οικογένεια, φίλους, γνωστούς κι αγνώστους. Θέλω ένα σοφέρ αλλά χρειάζομαι ένα εισιτήριο για να μετακινηθώ έστω στην επόμενη συνοικία το όνειρο. Θέλω να πάρω ένα tablet, όλοι έχουν, άλλα χρειάζομαι μονάδες στο κινητό για να στείλω μηνύματα κι ευχές τις γιορτινές μέρες. Τολμώ να ζητήσω την ‘’πολυτέλεια’’ να τους τηλεφωνήσω χωρίς να μετράω τις κουβέντες με το σταγονόμετρο για να φτάσουν για όλους. Δε μπορώ να θρέψω περιστέρια για ταχυδρόμους ώστε να μαθαίνω νέα. Απ’ την άλλη μπορεί και να το κάνω αν χρειαστεί. Να στέλνω μηνύματα με το περιστέρι.
Θέλω καινούργιες μπάλες για το δέντρο που την τελευταία πενταετία το’ χω βαρεθεί, τόσο ίδιο χωρίς ν’ αλλάζει στο παραμικρό ενώ όλα αλλάζουν αλλά χρειάζομαι καινούργια φωτάκια γιατί τα περσινά κάηκαν. Δέντρο χωρίς λαμπάκια είναι πρωτοχρονιά χωρίς Αη Βασίλη, γίνεται; Θέλω να τρώω τα πάντα χωρίς να παχαίνω ή να αγωνιώ για τις θερμίδες αλλά χρειάζομαι να έχω κάτι να φάω κι ας είναι παχυντικό. Θέλω χιόνι για ρομαντικές γιορτές μπροστά στο τζάκι αλλά χρειάζομαι καλό καιρό γιατί τα έξοδα μοιάζουν με χιονοστιβάδα. Πόσο πια να χουχουλιάσω στα σκεπάσματα; Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ με μια κουβέρτα παραμάσχαλα. Θέλω να πάρω ένα και δύο και τρία βιβλία που τα λιμπίζομαι στις βιτρίνες σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα. Έχω λιώσει τα βιβλία περασμένων ετών. Θέλω να πάω σ’ ένα και δύο και τρία θέατρα και να μην επιλέγω αυστηρά λες και θ’ αγοράσω μεζονέτα.
Θέλω να κάνω ταξίδια αναψυχής και επιμόρφωσης γιατί χρειάζομαι να δω πέρα από τη μύτη μου. Γαϊδούρι να πάρω Άγιέ μου; Αν είναι φέρε κι απ’ αυτό προκειμένου να μπορώ να ξεκουνηθώ που στέκω λες και μ’ έχουνε ταμένη. Πόσο διαρκεί αλήθεια ένα τάμα Άγιέ μου; Α, και δε πιστεύω να πληρώνει το γαϊδούρι διόδια γιατί και τότε το πρόβλημα μου δεν θα λυθεί. Είναι πολλά τα λεφτά Άγιε μου… Φέρε καλύτερα ένα ιπτάμενο χαλί τώρα που το σκέφτομαι. Φέρε κι άλλο ένα, σκέτο χαλί όχι μαγικό για να στρώσω όσο είναι καιρός κι όχι όταν θα ξεθάψω τα βατραχοπέδιλα. Εγκαίρως και στην ώρα του γιατί απ’ το μαράζι μου θα βατραχοπεδιλιάσω πάνω του κι έτσι ακόμα, από γινάτι.
Θέλω για όσους το χρειάζονται ανεξαιρέτως τροφή, νερό, στέγη, θέρμανση, περίθαλψη, εργασία απ’ τη μια αλλά σε ανθρώπινες συνθήκες απ’ την άλλη, χωρίς να κατασπαράζεται ο ελεύθερος χρόνος με απάνθρωπες απαιτήσεις αλλά χρειάζομαι μια ανθρώπινη κοινωνία γενικώς και παγκοσμίως. Ούτε σ’ αυτό διαπραγματεύομαι τη διαφορά. Είμαι ξερό κεφάλι.
Άκου ή μάλλον διάβασε καλά Άγιε Βασίλη για να εξηγηθούμε. Αυτά τα χρειάζομαι! Τελεία και παύλα. Γιατί διαφορετικά η ζωή θα είναι μόνο επιβίωση και αν… κι αυτό δεν το θέλω. Θέλω και να ζήσω Άγιε μου. Εκτός αν με προορίζεις για βοηθό ή διάδοχο σου όπου το μόνο που θα χρειάζομαι θα’ ναι να προετοιμάζομαι όλη τη χρονιά για να ζήσω μια παραμονή κι ανήμερα Πρωτοχρονιάς. Δεν ξέρω πως περνάς εσύ τις μέρες και τις νύχτες Άγιε Βασίλη, αλλά εμείς εδώ οι άνθρωποι έχουμε άλλες συνήθειες. Και θέλουμε να ζούμε σαν άνθρωποι!
Δεν σου θυμώνω, σ’ αγαπώ και σε πιστεύω. Σου’ χω εμπιστοσύνη και ξέρω πως θα στείλεις φώτιση για να εκτιμήσω και τα δώρα σου που δεν μπαίνουν σε κουτιά. Κι αν φέρεις υγεία θα σου είμαι ευγνώμων και μπορεί να το βουλώσω επιτέλους και να κοιμηθώ. Για απόψε τουλάχιστον.
Αγάπη, γέλια και χαρές σε κάθε σπίτι μια γωνιά του μικρού Χριστού. Α και δε σου ‘πα για φως, νερό, ηλεκτρικό, ενοίκια, κοινόχρηστα κ.λ.π. βάλε κι απ’ αυτά. Θα το κάψουμε απόψε κυρ Στέφανε…ε συγνώμη, Άγιε Βασίλη, ήθελα να πω.
Βλέπεις θέλω να ζήσω σαν Μοντέρνα Σταχτοπούτα τη ζωή μου. Κι αυτή είναι ΜΟΥ Άγιε Βασίλη, θέλω δεν θέλω, χρειάζομαι δεν χρειάζομαι είναι ΜΟΥ! Και μην αρχίζεις τα μου σου του. Μπορεί να σου φαίνονται υπερβολές όλα αυτά αλλά ξέρεις ποια είναι η υπερβολή; Ότι ο ενικός στο γράμμα είναι στην πραγματικότητα πληθυντικός αριθμός. Απίστευτο κι όμως αληθινό. Σαν εσένα Άγιε Βασίλη. Φαίνεται υπερβολή να πιστεύω σε σένα κι όμως υπάρχεις. Ακόμα θυμάμαι την περσινή σου απάντηση που έλαβα ως δώρο ‘’άλλο είναι να ζεις με την ύλη κι άλλο είναι να ζεις για την ύλη.’’ ‘’άλλο είναι να ζεις με το χρήμα κι άλλο είναι να ζεις για το χρήμα’’. Επίσης Άγιέ μου σ’ ενημερώνω και για μια ακόμα προοπτική: άλλο είναι να ζεις με ύλη κι είναι άλλο να ζεις χωρίς, άλλο είναι να ζεις με χρήμα κι είναι άλλο να ζεις χωρίς. Εκτός αν μεταφερθούμε σε άλλη διάσταση. Τότε μάλιστα, να βάλεις το χεράκι σου ώστε να μην χρειάζομαι τίποτα απ’ όλα αυτά και να νιώθω καλά, να νιώθω πως δε μου λείπει τίποτα.
Πάντως σκέψου, ακόμα κι εσύ ερχόμενος στη γη τσιμπάς μελομακάρονα και κουλουράκια, πίνεις και γαλατάκι. Σκέψου, ακόμα κι εσύ, το θες το φαγάκι σου στη δική μας διάσταση. Φέτος λέω ν’ αφήσεις το έθιμο της καμινάδας και να’ ρθεις απ’ το καλοριφέρ! Θα δώσεις χαρά σε πολύ κόσμο και θα πάρεις μια γεύση για το τι σημαίνει ν’ αλλάζεις συνήθειες. Εμπειρία. Όπου να’ ναι πάει ο παλιός χρόνος Άγιε Βασίλη κι ελπίζω ο νέος να’ ναι ωραίος! Καλή χρονιά χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά.
Σχόλια για αυτό το άρθρο