“Θα σας πω κι εγώ ένα περιστατικό που είχα κι εγώ ως ηθοποιός στα 23 χρόνια που είμαι. Δεν αφορά σε σεξουαλική παρενόχληση, δεν είναι αυτής της φύσεως και θέλω να το τονίσω και να το διαχωρίσω, είναι ψυχολογικής και λεκτικής φύσεως. Ψυχολογική και λεκτική βία. Ήταν μια ολόκληρη θεατρική σεζόν πριν από 13-14 χρόνια σε κεντρικό θέατρο της Αθήνας με ένα πολύ ωραίο έργο και ένα σπουδαίο καστ. Εκ των οποίων, ήταν κι αυτός ο σκηνοθέτης –ηθοποιός, επικεφαλής του θιάσου, ο οποίος είναι κατά τα άλλα ένας σπουδαίος ηθοποιός. Οι σπουδαίοι ηθοποιοί, κάνω μια παρένθεση, όπως είναι και ο ίδιος, δεν σημαίνει ότι και στις διαπροσωπικές τους σχέσεις είναι έτσι όπως φαίνονται. Εγώ πήγα εκεί με πολύ μεγάλη ανυπομονησία σε αυτό το υπέροχο θίασο. Αυτό που βρήκα και συνάντησα ήταν μιας απίστευτης έντασης ψυχολογική βία, εντός και εκτός σκηνής με εξάρσεις και περιστατικά θυμού, απαξίωσης, ειρωνείας, καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Πάνω στη σκηνή έκανε ό,τι μπορούσε να αλλάξει τη σκηνοθεσία, να αλλάξει τα λόγια, να προκαλέσει ένα υποκριτικό βραχυκύκλωμα στον άλλο ώστε να τα χάσει και να μην μπορεί να είναι συγκεντρωμένος και αυτό έγινε ακόμα πιο έντονο όταν οι κριτικές που βγήκαν για εμένα ήταν καλές. Εκτός σκηνής υπήρχαν περιστατικά λεκτικής βίας, -“φύγε από εδώ κοριτσάκι” -χειρονομίες και υπήρχε κι ένα περιστατικό – ήταν η χρονιά που έγιναν τα γεγονότα με τον Γρηγορόπουλο- το θέατρο ήταν κεντρικό, είχε πολύ λίγο κόσμο η παράσταση. Στέλνει τον συνάδελφό μου, υπέροχο ηθοποιό και φίλο μου έκτοτε να μου πει να βγω στη σκηνή για να πω στον κόσμο ότι δεν θα γίνει η παράσταση. Κι όταν τον ρώτησα, γιατί δεν βγαίνει εκείνος να το πει ως επικεφαλής και θιασάρχης, με έβρισε, με κλώτσησε και είπε ότι “oκ πάμε τρίτο κουδούνι”. Ήταν αρχές Δεκεμβρίου, τα Χριστούγεννα είχα αρρωστήσει πάρα πολύ, έπαιζα με βήχα και κλειστή φωνή και το μόνο που είχα παρακαλέσει ήταν στις σκηνές που δεν έπαιζα εγώ να έχω ένα ποτήρι με νερό για να καθαρίζει η φωνή μου. Κατ’ εντολή αυτού του ανθρώπου το ποτήρι απομακρυνόταν από τον φροντιστή. Και εκεί εξερράγην και του είπα ότι κλείνω το θέατρο. Εκεί επενέβη ο θεατρώνης και είπε θα του μιλήσει. Έβαλα την αξιοπρέπειά μου κάτω από το θέατρο και το φόβο μου πάνω από το θέατρο, με σκοπό να παραμείνει το έργο. Έπαθα δύο φορές κολάπσους επί σκηνής. Υπήρχε ένα περιστατικό που ανέβασα πολλή πίεση κι ακυρώσαμε μία παράσταση και όταν τελείωσε η παράσταση τον Απρίλιο γέμισα σπυριά για ενάμιση χρόνο στη ζωή μου. Γιατί τώρα; Γιατί τώρα είναι η εποχή. Τώρα τα αφτιά ανοίγουν. Καταθέτω μια ιστορία και δεν με νοιάζει τι θα πουν. Ευτυχώς ήρθε το τώρα. Υπήρχαν μάρτυρες για όλη αυτή την ιστορία που καταθέτω. Η παράσταση για την οποία μιλάω ήταν το “Closer” στο θέατρο Αθηνών το 2008-09 με έναν θίασο, ο οποίος απαρτιζόταν από τον Νίκο Ψαρά, τη Δώρα Χρυσικού και τον Γιώργο Κιμούλη. Και αυτή τη στιγμή, ό,τι είπα το υπέστην από τον Γιώργο Κιμούλη. Γνωρίζω ότι πάρα πολλοί συνάδελφοί μου έχουν υποστεί τέτοιου είδους συμπεριφορές κι από τον ίδιο και από άλλους κι ανοίγω το δρόμο της προσωπικής κι ονομαστικής ομολογίας. Kάποιος πρέπει να κάνει πάντα την αρχή. Δεν τον ρώτησα ποτέ γιατί. Για μένα αυτός ο άνθρωπος ήταν σαν να μην υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια”
Την παραπάνω συγκλονιστική εξομολόγηση-καταγγελία έκανε η Ζέτα Δούκα σήμερα στην εκπομπή “Πάμε Δανάη”
Σχόλια για αυτό το άρθρο