ΤΩΡΑ |
“Tο να βλέπεις, είναι ένα πράγμα. Το να βλέπεις αυτό που κοιτάς, είναι ένα άλλο. Το να καταλαβαίνεις αυτό που βλέπεις, είναι άλλο. Το να μαθαίνεις από αυτό, είναι κάτι άλλο. Αλλά το να ενεργείς με βάση αυτό που μαθαίνεις, είναι αυτό που πραγματικά έχει σημασία”. Αυτά είπε μεταξύ άλλων ο μεγάλος Ουίνστον Τσέρτσιλ.
Την τελευταία χρονιά τα μαθήματα που πήρα- πήραμε είναι τόσο σκληρά που δεν ξέρουμε πώς να ενεργήσουμε. Και το χειρότερο είναι πως είχαμε όλη την καλή διάθεση και αισιοδοξία. Είναι ένα το κοινό όλων των βλαβερών υπάρξεων γύρω μας: η απόλυτη έλλειψη ευθύνης. Μπορεί εσύ να πνίγεσαι και αυτοί να σου κάνουν μάθημα. Λόγια, λόγια και πράξεις μηδέν. Ψέμματα και σουρεαλισμός/σουρεαλουζερισμός σαν τον κόσμο της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων.
Ευτυχώς κάνει λιακάδες. Και μπαίνει ένα χαρούμενο φίλτρο στην απόλυτη έκπτωση που ζούμε. Την παράκρουση τη διαβάζεις καθημερινά στα μέσα κοινωνικής ενημέρωσης. Οι απόλυτες τρασαδούρες μιλάνε για στιλ και κουλτούρα, οι απόλυτες βίζιτες για ποιότητα, αυτοί που είναι στα αζήτητα για επιλογές και οι απολύτως άσχετοι για ένα φαντασιακό lifestyle. Οι κακόγουστοι για γούστο και οι απόλυτοι users για αξίες. Στο ξεσκαρτάρισμα έχουν μείνει τα μουλάρια που επιμένουν, οι πιο ελεεινοί και ελεεινές αριβίστες που μας κάνουν πλύση εγκεφάλου με τις αναμασημένες ιδέες τους και εμφανίσεις τους..κακέκτυπα του ίδιου τους του εαυτού, δε λένε να μας αφήσουν σε ησυχία.
Μυαλό κανείς δεν έχει βάλει. Μυαλό έχουν αυτοί που είχαν. Και καιρός είναι να περάσουν στην επίθεση.
Και με αυτή τη μίνι γκρίνια να πω πόσο ευτυχισμένη είμαι που με περιβάλουν πια μόνο αληθινοί άνθρωποι και που αληθινοί άνθρωποι γράφουν και σε αυτό εδώ το σάιτ που δεν παριστάνει τίποτα και το μοναδικό πράγμα που δε θέλει είναι να σας ζαλίσει με αναπαραγωγή νέων των ανθυποσέλέμπριτις, ψευτοδιανόηση και κουτσομπολίκι της συμφοράς.
Χθες καθόμουν με τη Μιρέλα Παπαοικονόμου στο Zonars. Από τις εξαιρετικότερες γυναίκες – κορίτσια καλύτερα της πάει. Προσπαθώ να βρω κάτι εντυπωσιακότερο του “λάμπει” για να το κολλήσω “δια της απουσίας της” στην ελληνική τηλεόραση. Οι αληθινές ιστορίες που της περιγράφω και την κάνουν να πέφτει από την καρέκλα από τα γέλια ίσως την εμπνεύσουν σεναριακά να ξεπεράσει και το φράγμα της κρίσης.
Ή θα μπορούσα κι εγώ να γράψω την αντίστοιχη δική μου Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων.. Είναι σα να έχω δοκιμάσει όλο το μανιτάρι της κάμπιας με το ναργιλέ. Θα το κάνω.. γιατί όπως είπαμε, ήρθε η ώρα να ενεργήσουμε βάσει αυτών που μάθαμε και να περάσουμε στην επίθεση..
Εικονογραφώ τα παραπάνω με την αγαπημένη Μιρέλα- πορτρέτο της Αλίντας Μαυρογένη από την έκθεση στο Salon de Bricolage..
και την αγαπημένη παρέα Τζούλης Αγοράκη, Γιώργου Πανόπουλου και Γιώργου Παυριανού με τους οποίους περάσαμε υπέροχα χθες βράδυ στο μαγικό κήπο της “Υδρίας” στην Πλάκα.
Σχόλια για αυτό το άρθρο