Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος από το Α ως το Ω: “Η ανοησία δεν πρόκειται να εξαφανιστεί και η ευγένεια δεν πρόκειται ποτέ να κυριαρχήσει”

Τι σπουδαίος καλλιτέχνης! Τι εγκεφαλικός ηθοποιός με τεράστια θεατρική στόφα, εκφραστικά μέσα που σε καθηλώνουν, ευρεία γκάμα, παρουσία που γεμίζει τη σκηνή, είναι ο χαρισματικός και φωτεινός Λάζαρος Γεωργακόπουλος! Ανήκει στο creme de la creme των καλλιτεχνών -είναι και σκηνοθέτης παράλληλα- που διαθέτει το θέατρο και το φωτίζουν με την υπόδυσή τους, τις συναρπαστικές ερμηνείες τους και τους λεπτοδουλεμένους ήρωες που υποδύονται σε οποιοδήποτε ρόλο τους ανατεθεί, αλλά ξεχωρίζουν και για το ήθος, τη σεμνότητα, την ευγένεια και τις αρχές που τους διέπουν. Πάντα επιλέγει ρόλους δύσκολους, ποιοτικούς , απαιτητικούς, πολυσύνθετους, όχι μόνο γιατί είναι παθιασμένος με το θέατρο, αλλά σε αυτό το καλλιτεχνικό μονοπάτι του, έμαθε να πορεύεται το θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν, όπου τελείωσε τη δραματική σχολή. Αλλά, και γιατί διαθέτει τέτοιο θείο τάλαντο υποκριτικής που μπορεί να αναμετρηθεί μαζί τους, χωρίς δυσκολία, αλλά να τους αναδείξει ακόμη περισσότερο. Για αυτό και αφήνει πάντα το αποτύπωμά του σε κάθε ρόλο, κάθε σεζόν, με κάθε σκηνοθέτη που συνεργάζεται και έχει συνεργαστεί με τους πιο αξιόλογους σκηνοθέτες που υπάρχουν στο χώρο! Πρέπει να είναι πολύ υπερήφανος, γιατί το ενεργητικό του διακρίνεται από ένα ρεπερτόριο τόσο ουσιώδες και τόσο μεστό που θα το ζήλευαν πολλοί συνάδελφοι του. Δεν τον βλέπουμε συχνά στην τηλεόραση, γιατί είναι θεατράνθρωπος με την πραγματική έννοια της λέξης μάλιστα, αλλά και γιατί λατρεύει ιδιαίτερα το θέατρο. Είναι η αδυναμία του, η μεγάλη του αγάπη! Τη φετινή σεζόν συμπρωταγωνιστεί στην αριστουργηματική παράσταση, στο εμβληματικό έργο του Χάρολντ Πίντερ, έναν από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ου αιώνα, την ” Προδοσία” που σκηνοθέτησε ο μοναδικός Αιμίλιος Χειλάκης και παίζεται στο θέατρο Βρετάνια. Ενώ, τηλεοπτικά συμπρωταγωνιστεί στην επιτυχημένη σειρά του ΣΚΑΪ ”Σασμός”, όπου κάνει ένα ρόλο κόντρα σε αυτόν, τον Βλάση Καραπάνο, που ανήκει στον υπόκοσμο. Είμαι βέβαιος, ότι αυτοί οι ρόλοι, που έρχονται σε αντίθεση με αυτούς που ο ίδιος επιλέγει, τους πιο intellectual, είναι μια πρόκληση που την επιζητεί και τη βρίσκει πολύ ελκυστική , γιατί μπορεί να την φέρει εις πέρας με μεγάλη ευκολία, χάρις στην πείρα, την εμπειρία και την τεχνική που διαθέτει… Ο θεατράνθρωπος Λάζαρος Γεωργακόπουλος, από το Α ως το Ω!

ΣχετικάΆρθρα

Αναμνήσεις: Κάθε φορά μένω άναυδος με τις διαφορετικές εκδοχές των άλλων σε πράγματα που εγώ τα θυμάμαι διαφορετικά. Όπως και στον Πίντερ, ο άνθρωπος παραλλάζει τα γεγονότα, τα ερμηνεύει, τους δίνει στοιχεία που θα ήθελε ή που τον βολεύουν, δημιουργεί δηλαδή ένα καινούργιο γεγονός, το ίδιο ισχυρό και στέρεο, όσο και η πραγματικότητα, αν δεχτούμε ότι αυτή υπάρχει. Κρατάω περισσότερο τις καλές αναμνήσεις στη ζωή μου και εύχομαι οι αναμνήσεις μου να είναι πάντοτε λιγότερες από τα όνειρά μου.

Βίος: Μεγάλωσα σε μία συνηθισμένη οικογένεια, πολύ καλός μαθητής στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο και Λύκειο , απλώς καλός. Είχα αρχίσει τις σπουδές μου στην κλασσική κιθάρα και μου έκλεψε την αφοσίωση. Και μετά έρχεται το θέατρο, το θέατρο Τέχνης – το θέατρο που παρακολουθούσα από τα δεκατρία μου χρόνια- και μετά το Εθνικό, το Κρατικό, το θέατρο Αμόρε και πολλά άλλα. Πολύ γρήγορα ήρθε στη ζωή μου η συμβίωση όσο αργά ήρθε η απόκτηση ενός παιδιού. Αυτά. Μακάρι η συνέχεια του βίου μου να περιέχει στοιχεία που μπορώ να αντέξω και ο απολογισμός στο τέλος να είναι θετικός.

Γαλούχηση: Είναι περίεργο πως από πολύ νωρίς αισθανόμουν οικειότητα με τις Τέχνες, μεγαλώνοντας σε ένα σπίτι άσχετο με αυτές Έτσι γαλουχήθηκα από τα βιβλία της αδελφής μου, το θέατρο της Δευτέρας στην τηλεόραση ή της Κυριακής στο ραδιόφωνο, από έναν ξάδελφό μου που σπούδαζε τότε στην Ιταλία και μου μίλησε από πολύ νωρίς για τον Μπέκετ, από τυχαίες συναντήσεις με ανθρώπους που ήρθαν να μου ανοίξουν ορίζοντες. Ωστόσο, αν και δεν προέρχομαι από καλλιτεχνικό περιβάλλον, οι δικοί μου ήταν αυτό που θα έλεγα “καλοί άνθρωποι” στην ουσία τους, και αυτό το θεωρώ πολύ πιο σημαντικό στη διαμόρφωσή μου.

Διαίσθηση: Ίσως, αυτό που εμπιστεύομαι περισσότερο στη ζωή μου. Ακόμα και στα πιο επικίνδυνα πράγματα που έχω κάνει η διαίσθηση υπερίσχυε. Αυτός ο απροσδιόριστος τρόπος λειτουργίας με συναρπάζει. Κι έτσι μπορώ ακόμα να ονειρεύομαι πράγματα κόντρα στη λογική.

Έρωτας: Ο έρωτας υπάρχει έντονα στη ζωή μου. Με την γυναίκα μου , την κόρη μου, τα σκυλιά μου, τους φίλους μου, τους συνεργάτες μου. Με τα έργα και τους ρόλους μου. Είμαι τυχερός γιατί έπαιξα και παίζω πράγματα που σε καλούν να ερωτοτροπήσεις μαζί τους. Δηλαδή να κυριαρχούν τόσο πολύ στη ζωή μου και τη σκέψη μου που όλα φωτίζονται μέσα από αυτά. Και φυσικά έρωτας με τη δουλειά μου, γιατί δεν υπάρχει στιγμή που να μην με απασχολεί το αίνιγμα της υποκριτικής.

Ζωή: Τυχερή ζωή θα έλεγα γιατί κάνω τα πράγματα που μου αρέσουν, όπως μου αρέσουν. Γεμάτη ζωή ,γιατί πήρα και έδωσα αγάπη. Ασφαλή ζωή , γιατί δεν υπήρξαν μεγάλες ανατροπές. Έντιμη ζωή, γιατί προσπάθησα να επιλέξω να απέχω από την κακή πλευρά του εαυτού μου. Μέχρι τώρα βέβαια γιατί “ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή”…

Ήθος: Είναι αυτό που ξεχωρίζω και θαυμάζω στους άλλους. Το να είσαι τίμιος, δίκαιος, ανθρώπινος, με συνέπεια και συμπόνια χωρίς το φόβο του αδικαίωτου -δηλαδή να είσαι και να φαίνεσαι έτσι και στα μάτια των άλλων-, για εμένα είναι το ‘’όνειρο”, είναι ο φάρος που με καθοδηγεί αλλά απέχω πολύ ακόμη…

Θάρρος: Επειδή δεν αντέχω να ζω με φόβο, αυτήν την απατηλή εφεύρεση του μυαλού, το θάρρος φαντάζει η μοναδική λύση. Θάρρος, όμως, με απόλυτη γνώση των κινδύνων και όχι με υπερφίαλη άρνηση της πραγματικότητας και κατάληξη στο θράσος. Μόνο με θάρρος μπορούμε να απελευθερώσουμε την κρυμμένη μας δημιουργικότητα και να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.

Ιατρικό εμβόλιο κορωνοϊού: Εμπιστεύομαι την επιστημονική κοινότητα που έχει κάνει θαύματα και έχει ανεβάσει το προσδόκιμο ζωής κατά πολύ, γελάω με τις θεωρίες συνωμοσίας, συνειδητοποιώ την κυκλικότητα της Ιστορίας αφού τις ίδιες αντιδράσεις αντιμετώπισε το κάθε εμβόλιο που σήμερα θεωρείται ασφαλές.

Καλλιτεχνικά σχέδια (επόμενα): Κανένα σχέδιο, γιατί οι παραστάσεις μαζί με γυρίσματα είναι πολύ κουραστική συνθήκη που θα κρατήσει αρκετά. Αν, βέβαια ,υπάρξει κάτι που μπορεί να υπερνικήσει αυτή την κούραση και να είναι εφικτό χρονικά σίγουρα θα το κάνω, αν και το καλοκαίρι στο μυαλό μου έχει μόνο θάλασσα και διακοπές.

Λογοπλάστης: Αυτό που ευελπιστούμε να κάνουμε στο θέατρο, να δώσουμε δηλαδή έντεχνη μορφή στο λόγο με τρόπο ιδιαίτερο. Έντεχνη μορφή , γιατί το θέατρο δεν μπορεί να είναι απεικόνιση της ζωής αλλά να κάνει τη ζωή Τέχνη, και με έναν ιδιαίτερο τρόπο γιατί αυτό μας διαφοροποιεί από τους άλλους, όταν δηλαδή εκφράζεις την προσωπική σου και υπέροχα μοναδική αλήθεια και όχι τα δάνεια σου από την τέχνη των άλλων…

Μεταμοντέρνο θέατρο: Το θέατρο χωρίς αρχές και σταθερά σημεία αναφοράς, με τη χρήση διαφορετικών και πολλές φορές ετερόκλητων πραγμάτων , επειδή εξυπηρετεί καλύτερα την απόδοση κάποιο έργου, ένα θέατρο δηλαδή χωρίς όρια μου αρέσει πολύ, αρκεί να γίνεται από ανάγκη και όχι από εντυπωσιασμό. Γενικά, θα έλεγα ότι αυτό είναι που με συγκινεί στο θέατρο, αυτή η βαθιά ανάγκη για τα πράγματα, στην έκφραση μιας βαθιάς σου αλήθειας, και ίσως αυτό διαφοροποιεί μια καλή παράσταση από μία μεγάλη. Η δημιουργία της αίσθησης ότι αυτό το έργο ανεβαίνει και παίζεται μόνο έτσι.

Νέο έτος (ευχές): Υγεία και τύχη. Αγάπη πολλή που δεν κοστίζει τίποτα, εξαφάνιση των φόβων μας, αφού είναι μια δική μας εφεύρεση. Λιγότερη ανοησία, περισσότερη ευγένεια, και χρησιμοποιώ το λιγότερο και το περισσότερο γιατί ξέρω ότι η ανοησία δεν πρόκειται να εξαφανιστεί και η ευγένεια δεν πρόκειται ποτέ να κυριαρχήσει…

Ξένο ή ελληνικό ρεπερτόριο: Θα έλεγα περισσότερο το ξένο ρεπερτόριο, αν και ο φίλος μου Θανάσης Τριαρίδης μου έδωσε δύο έργα του, το ”Μέγκελε” και το ”Οιδίνους” που ακόμη τα σκέφτομαι και με απασχολούν πολύ βαθιά, και σίγουρα τα ξεχωρίζω ανάμεσα στα πολλά έργα που έχω παίξει. Και, φυσικά, υπάρχει το τεράστιο κεφάλαιο της αρχαίας τραγωδίας που πάντα με αφήνει έκπληκτο με τη διάνοιά της.

Οντότητα: Κάθε ρόλος που αγάπησα ήταν μία οντότητα που διεκδικούσε κάτι από τη ζωή μου, την ύπαρξή μου. Είτε σαν αίσθηση είτε σαν νοητικό σχήμα με συνεπήρε τόσο που τα όρια χάνονταν. Ακόμη, αναρωτιέμαι για το ποσοστό ζωής που διεκδικούν ακόμη και τώρα. Ένα διαρκές κουβάλημα πραγμάτων που είναι η περιουσία μου…

Προδοσία: Η ”Προδοσία” ήταν το πρώτο έργο που είδα ως μαθητής της Σχολής του Κάρολου Κουν, το πρώτο που έπαιξα στο πρώτο έτος της Σχολής, και είναι το μόνο έργο που έχω παίξει δύο φορές, το 1997 και τώρα στο θέατρο Βρετάνια. Θα μπορούσα να πω ότι είναι από τα πιο αγαπημένα μου έργα, για αρκετό καιρό όνειρό μου, και με ένα θέμα που με αγγίζει πολύ γιατί χωρίς εμπιστοσύνη η ζωή μου είναι αφόρητη.

Ρόλοι: Ξεχωρίζω τους ρόλους που με αγγίζουν προσωπικά τη συγκεκριμένη στιγμή. Τους ρόλους που κινούνται στα άκρα αλλά κατευθύνονται προς το φως. Εκείνους τους ρόλους που μιλούν για την ανθρώπινη περιπέτεια με βαθιά γνώση της ανθρώπινης ψυχής.

Σασμός: Εμφανίζομαι στην επιτυχημένη σειρά “Σασμός” με ένα ρόλο που κινείται με χαρακτηριστική άνεση ανάμεσα στο καλό και το κακό, στο συναίσθημα και την έλλειψή του, με ένα δικό του σύστημα αξιών που σε παγώνει, με το δικό του δράμα που σε συγκινεί.

Τιμωρία: Στο άκουσμα αυτής της λέξης, αυτό που μου έρχεται στο μυαλό αμέσως είναι το ”Έγκλημα και Τιμωρία” του Ντοστογιέφσκι. Ίσως, γιατί ο ρόλος του Ρασκόλνικοφ με είχε απορροφήσει τόσο πολύ που είχα αρρωστήσει, ίσως γιατί είναι η αγαπημένη μου παράσταση ή, ίσως , γιατί στη διάρκεια της συνέβησαν τόσο συγκλονιστικά γεγονότα σκηνικά που σε έσπρωχναν με δύναμη να πιστέψεις.

Υπόδυση: Το επάγγελμά μου ή καλύτερα το χόμπι μου. Ποτέ δεν το είδα βιοποριστικά, με την έννοια ότι δεν έκανα πράγματα που θα μου έφερναν καλύτερα οικονομικά η μεγαλύτερη αναγνώριση. Ζω από το θέατρο, βέβαια, και αυτή είναι η βασική μου ασχολία αλλά συγχρόνως διεκδικώ μόνο εκείνη την πλευρά του που μου δίνει ευτυχία και φως και αποφεύγω, με όποιο κόστος, ό,τι με κάνει δυστυχισμένο ή… επαγγελματία.

Φιλία: Πολύ σημαντική! Υπάρχουν άνθρωποι που χωρίς αυτούς αισθάνεσαι λειψός. Ανώτεροι και από οικογένεια γιατί το δέσιμο είναι από επιλογή και όχι επιβεβλημένη. Το να χάσεις ένα φίλο σε αφήνει μετέωρο και άδειο. Η ζωή χωρίς φιλία είναι άδεια και αναφέρομαι σε αυτήν που δεν βασίζεται μόνο στη διασκέδαση αλλά στις ίδιες αρχές…

Χάρολντ Πίντερ: Από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ου αιώνα που άλλαξε το θέατρο και την υποκριτική. Μετά τον Πίντερ τίποτα πια δεν μπορεί να είναι το ίδιο. Είναι ο συγγραφέας που είδα πρώτη φορά στο θέατρο όταν ήμουν στο Δημοτικό, κι ενώ δεν κατάλαβα αρκετά πράγματα με συνεπήρε κάτι από αυτό το πρωτόγνωρο κείμενο τόσο έντονα που θυμάμαι ότι το σκεφτόμουν για αρκετό καιρό μαγεμένος. Αυτή τη μαγεία εξακολουθώ να την αισθάνομαι ακόμη και σήμερα, κάθε φορά που βλέπω ή παίζω έργο του. Δεν τον αγαπώ απλώς, τον καταλαβαίνω.

Ψυχοσύνθεση: Κλειστός και ανοιχτός, απλός όσο και πολύπλοκος, άλλες φορές παρορμητικός και άλλες με τεράστια υπομονή, οξύθυμος , κάποιες στιγμές, βαρύς με ελαφριά διάθεση, λάτρης της σάχλας και εχθρός της σοβαροφάνειας, απεχθάνομαι την αδικία και λατρεύω την εντιμότητα, μοναχικός και κοινωνικός ταυτόχρονα, εμμονικός με πράγματα, ρομαντικός περισσότερο και πάνω από όλα αναποφάσιστος.

Ωραίες παραστάσεις: Αυτές που μου ανοίγουν ένα παράθυρο στον κόσμο, που με κάνουν καλύτερο άνθρωπο, που με σηκώνουν πάνω από το έδαφος, που χάνω τον χρόνο και τον χώρο. Δεν μπορώ να μην αναφέρω τις παραστάσεις του Πίτερ Μπρουκ, γιατί κάθε φορά με κάνουν να αγαπώ περισσότερο τη ζωή και θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος…