23 Αυγούστου, εννιά ημέρες μετά τη μεγάλη εορτή της 15ης Αυγούστου, η εκκλησία τιμά την απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ή όπως έχει καθιερωθεί από το λαό, τα «Εννιάμερα της Παναγίας». Η εκκλησία κλείνει με την ίδια πανηγυρική διάθεση και με ιδιαίτερη λαμπρότητα και κατάνυξη, την Κοίμηση και τη Μετάσταση της Παναγίας που τιμάται στις 15 Αυγούστου.
Κάποιες εκκλησίες και μοναστήρια επιλέγουν να πανηγυρίζουν την Κοίμηση της Θεοτόκου στις 23 Αυγούστου και όχι στις 15 Αυγούστου, που οι γιορτές είναι πάμπολλες σε όλη την Ελλάδα. Η χρονική αυτή «παράταση» του εορτασμού δεν στερείται και του ανάλογου θεολογικού περιεχομένου. Γιατί είναι, κατά κάποιο τρόπο, μια υπέρβαση του παρόντος χρόνου, αλλά και μια πρόγευση της Αιωνιότητας, η οποία -όπως γράφει ο απόστολος Παύλος- θα είναι μια χωρίς τέλος «πανήγυρις πρωτοτόκων» (Εβρ. ιβ’ 23). Στην ουσία «κάθε εορτή είναι και μια μυστική γέφυρα που «προάγει ημάς εις το πέραν» (Μάρκ. στ’ 45), μας περνάει στην αντίπερα όχθη της άχρονης βασιλείας του Θεού».
Σχόλια για αυτό το άρθρο