ΤΩΡΑ |
Σχετικά με το αδιέξοδο που έχουν βρεθεί οι καλλιτέχνες με την πανδημία και τη στήριξή τους από την Πολιτεία, ο Τάσος Χαλκιάς έγραψε στα προσωπικά του social media, το παρακάτω κείμενο:
Το ερώτημα βέβαια, που πιθανόν να απασχολήσει τους αρμόδιους, προκειμένου να μας παρέχουν “στήριξη”, θα είναι ίσως, πώς να βάλουν σ’ ένα κάποιο τσουβάλι, τόσες πολλές ειδικότητες, συνάμα με τόσες πολλές διαφορετικότητες σε μία μόνο λέξη. Καλλιτέχνες, ομού με τις χιλιάδες συναδέλφων μας τεχνικών,του Θεάτρου, του Κινηματογράφου, της Τηλεόρασης, των Στούντιο, με τις δικές τους πάμπολλες ειδικότητες! Κατά συνέπεια λοιπόν όλων ανεξαιρέτως των εργαζομένων στο Θέαμα – Ακρόαμα!
Είναι δεδομένο αγαπητοί κύριοι με βάση τις ανάγκες προστασίας της κοινωνίας, ότι όλοι εμείς, ακόμα και μετά την άρση της όποιας απαγόρευσης για συγκεντρώσεις πολλών ατόμων, και ιδιαίτερα για την προσέλευση θεατών- ακροατών σε καλλιτεχνικό γεγονός ανοιχτού η κλειστού χώρου, δεν πρόκειται να επανέλθουμε σε καμία γνωστή κανονικότητα! Η ανασφάλεια και η έλλειψη εμπιστοσύνης προς κάθε κατεύθυνση, μα και η μέριμνα των ανθρώπων, για τους ίδιους και τους αγαπημένους τους θα διέπει, και καθόλου άδικα, στο εξής την κοινωνική συμπεριφορά τους!
Με αυτές τις σκέψεις… κάτω από αυτήν την πίεση… αγαπητοί κύριοι της υπεύθυνης πολιτείας μας, η όποια “στήριξη” σας καθίσταται επιτακτική ανάγκη, για όλους ανεξαιρέτως τους συναδέλφους που ήταν σε δουλειές και ξαφνικά τις έχασαν στις αρχές του περασμένου Μάρτη, είχαν κλείσει δουλειές για το καλοκαίρι, και βρίσκονται πλέον μπροστά σε μια ανύπαρκτη καλοκαιρινή σεζόν, και σύντομα θα βρεθούν αντιμέτωποι με έναν ανασφαλή και παναμφίβολο εργασιακό χειμώνα. Αγαπητοί κύριοι της σύγχρονης Ελληνικής πολιτείας, η δικιά μας ιστορία δε γράφεται μόνο από τις εξαιρέσεις μας, μα γράφεται ευτυχώς από όλους μας ανεξαιρέτως, λέξη τη λέξη, αράδα την αράδα, σελίδα τη σελίδα με πόνο και με κάματο! Αιώνες τώρα!
Αγαπητή Ελληνική Κυβέρνηση, ο Σοφοκλής λέει σε μία τραγωδία του, «Πολλά γεννούν το δέος, το Μέγα δέος ο άνθρωπος γεννά» και είναι προφανές ότι δεν αναφέρεται στους «εγκληματίες». Αλλά και στη θρυλική παράσταση της “Οδού Ονείρων” σε σκηνοθεσία του αείμνηστου Αλέξη Σολομού , ο αξέχαστος Δημήτρης Χορν τραγουδά τον ηθοποιό , συγχωρέστε με αλλά είμαι ένας απ’ αυτούς , σε μουσική και στίχους του Μάνου Χατζιδάκι… Έλα στο φως, παίζω θα δεις…
Και εν τέλει άραγε η εφάπαξ “στήριξη” θα λύσει το πρόβλημα που έχει προκύψει στον καλλιτεχνικό χώρο; Όχι βέβαια! Ανάγκη πάσα λοιπόν η εσαεί στήριξη των καλών τεχνών και κατ’ επέκταση των εργαζομένων σε αυτές καλλιτεχνών!
Σχόλια για αυτό το άρθρο