Χθες καθόμασταν στον πεζόδρομο της Βουκουρεστίου με λατρεμένη παρέα. Χαζεύαμε τους δρόμους να κλείνουν για άλλη μια φορά γύρω μας για τους #παραιτηθείτε. Μα έχουμε παραιτηθεί από καιρό! Και το μοναδικό πράγμα που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να βγάζουμε ένα κεφάλι έξω από αυτό το σκουπιδαριό που λυσσομανάει να μας πάρει από.. και κάτω. Είχα αρκετά νεύρα από μία κοπτοραπτική συνέντευξη που έδωσα σε φίλο, όπου άλλα λες και άλλα απομονώνονται και άλλα σχολιάζουν “φίλοι” προς τιμήν της χαμηλής τους τηλεθέασης. Κατά τα άλλα εμείς εδώ σέρβις τους κάνουμε. Γι’ αυτό από το μοναδικό πράγμα που έχω παραιτηθεί είναι το να κάνω παρέα με ανέμπνευστους αεριτζήδες.
Χθες λοιπόν στην παρέα όπου ο λατρεμένος μου και μεγάλη σταρούμπα Κώστας Κόκλας μας έκανε την τιμή να απαγγείλει σουρεάλ ποιήμα του Γιώργου Παυριανού μας , είμασταν μαζεμένοι εκλεκτοί αγωνιστές της ζωής που διαθέτουν τον απαραίτητο ουατδεφακισμό για να κάνουν αυτά που πραγματικά γουστάρουν και να μην κολυμπάνε σε νερωμένο κρασί, απλά να το πίνουν.
Ο Κόκλας, ο Παυριανός, ο Νίκος Σούλης, ο Αλέξανδρος Αβρανάς, η Ελένη Ρουσσινου, ο Δημήτρης Ξανθούλης,ο Αγγελος Παπαδημητρίου και άλλα διαμάντια που θα αποκαλύπτω σιγά σιγά – και που είμασταν μαζί χθες- αποτελούν μέλη μίας όασης ανθρώπων που ήρθε μετά από ένα τσουνάμι χειριστικών, ανακόλουθων και ανθυγειινών βαμπίρ. Το ουράνιο τόξο που είχε σβήσει ξανάναψε. Η μόνη λύση στη γενική κρίση..ο ένας να βοηθάει τον άλλον. Και να συνεχίζει να βοηθάει όσο και να του δαγκώνουν τα χέρια..Ενίοτε με αυτά τα δαγκωμένα χέρια καλό είναι να ρίχνει και καμιά μούτζα. Αλλά ποτέ να μην παραιτείται από το φιλί της ζωής.
Και όπως λέει και ο Παύρης μας “…και δεν με νοιάζει η δική σου απουσία, οι φίλοι μου είναι η μοναδική μου περιουσία….”
Παύρες Ημέρες και Νύχτες!
Σχόλια για αυτό το άρθρο