Τι συμβαίνει στο νησί Πίτκερν;

Το 1787 το πλοίο της Αυτού Μεγαλειότητος Μπάουντι φεύγει από το Πλίμουθ για την Ταϊτή με καπετάνιο τον Γουίλιαμ Μπλάι και πρώτο αξιωματικό τον Φλέτσερ Κρίστιαν. Σκοπός τους, να μεταφέρουν σπόρους αρτόκαρπου , ενός αμυλούχου φρούτου με γεύση πατάτας που από τη Γουινέα εξαπλώθηκε σε όλη την Ωκεανία και χρησιμοποιούνταν ως φθηνή βασική διατροφή, στις βρετανικές αποικίες των Δυτικών Ινδιών . Μετά από περίπου δύο χρόνια στον ωκεανό, φτάνουν στον προορισμό τους και όλοι εντυπωσιάζονται από την ‘ελευθεριότητα’ των ηθών (σε σχέση με τις πουριτανικές αρχές με τις οποίες είχαν ανατραφεί) στο παραδεισένιο νησί, που ενέπνευσε και τους πίνακες του Γκογκέν: οι πανέμορφες γυναίκες και άντρες κυκλοφορούσαν σχεδόν γυμνοί και η φύση γενναιόδωρα πρόσφερε τους καρπούς της.

ΣχετικάΆρθρα

Ο καπετάνιος όμως δεν ξέχασε την αποστολή του, όντας άνθρωπος του καθήκοντος και της πειθαρχίας. Αντίθετα, ο πρώτος του αξιωματικός και αρκετοί από το πλήρωμα δεν καλόβλεπαν τη συνέχιση του ταξιδιού τους κάτω από τη σιδηρά πυγμή με την οποία κυβερνούσε το πλοίο του ο Μπλάι. Ο Φλέτσερ Κρίστιαν (που στην ομώνυμη ταινία του 1962 τον υποδύονταν ο Μάρλον Μπράντο) ηγείται της ανταρσίας και τελικά ρίχνει τον σκληρό καπετάνιο μαζί με ακόμη 18 άντρες που του έμειναν πιστοί σε μία βάρκα και τους αφήνουν στο έλεος των κυμάτων (μετά από 47 μέρες χωρίς πυξίδα και χάρτη κατάφεραν να βγουν στο Τιμόρ). Ο Μπλάι φτάνει τελικά πίσω στην Αγγλία όπου περνάει στρατοδικείο και αθωώνεται.

Ο Φλέτσερ μαζί με 8 μέλη του πληρώματος και 8 άντρες και 12 γυναίκες από την Ταϊτή, μετά από αρκετές μέρες αποβιβάζονται στο νησί Πίτκερν, 1350 ναυτικά μίλια ΝΑ της Ταϊτής και περίπου άλλα τόσα από την ακτή της Ν. Αμερικής (οι προηγούμενοι κάτοικοι του νησιού, Πολυνησιακής καταγωγής, είχαν ήδη εξαφανιστεί από καιρό αφού εξάντλησαν τους φυσικούς πόρους των τεσσάρων ηφαιστειογενών νησιών που αποτελούν το αρχιπέλαγος). Εκεί αποφάσισαν να δημιουργήσουν την Εδέμ τους. Μαζί τους είχαν ακόμη κάποιες προμήθειες, τα εργαλεία τους, κάποια κατοικίδια και τη Βίβλο από το Μπάουντι. Το ίδιο το πλοίο το βύθισαν για να μην συνδεθούν με την ανταρσία σε ένα κόλπο του νησιού και το ναυάγιο αποτελεί σήμερα αξιοθέατο. Ελάχιστα πλοία πέρασαν κοντά από το νησί τα επόμενα χρόνια χωρίς να αγκυροβολήσουν.

Το επόμενο πλοίο που έδεσε στο Πίτκερν ήταν ένα αμερικανικό αλιευτικό, το 1808. Βρήκαν μόνο ένα μέλος του αρχικού πληρώματος ζωντανό, τον Τζον Άνταμς, με 10 συζύγους και 23 παιδιά. Μετά από 25 χρόνια απομόνωσης, ο ‘πατριάρχης’ του Πίτκερν κυβερνούσε το νησί με ταπεινότητα και ευσέβεια. Οι λίγοι άποικοι, προκειμένου να επιβιώσουν και να εδραιωθούν στο νησί στη μέση του Ειρηνικού ζευγάρωσαν μεταξύ τους (κάθε γυναίκα με περισσότερους από ένα διαδοχικούς συζύγους) και οι απόγονοί τους με πρώτα ή δεύτερα ξαδέρφια τους. Οι σημερινοί κάτοικοι προέρχονται από τέσσερις αρχικές οικογένειες. Στην αρχή έμεναν σε καλύβες, αργότερα όμως έφτιαξαν γερά σπίτια από ξύλο σε αγγλικό στιλ. Τα οικιακά σκεύη που είχαν φέρει οι γυναίκες από την Ταϊτή κληρονομούνταν από μητέρα σε κόρη. Τα πρώτα τους ρούχα τα έφτιαξαν από τα πανιά του Μπάουντι.

Η δίαιτα τους ήταν καθαρά πολυνησιακή, με φρούτα που μάζευαν ή καλλιεργούσαν και πιο σπάνια, κρέας κατσίκας ή γουρουνιού και αβγά από τις κότες τους. Το νησί ενσωματώθηκε γρήγορα σαν κτήση της Βρετανίας και αρχηγός του κράτους είναι η βασίλισσα, μέσω του αρμοστή της. Στην ουσία όμως η μικρή κοινότητα κυβερνάται από το Δήμαρχο που εκλέγεται για τρία χρόνια (ο σημερινός είναι απόγονος του Κρίστιαν). Οι λιγοστοί κάτοικοι ασχολούνται περιοδικά με τη συντήρηση των υποδομών, την κατασκευή αναμνηστικών (ένα από τα κύρια προϊόντα είναι τα αναμνηστικά γραμματόσημα), την καλλιέργεια τροπικών φρούτων. Το 2004 ένα σκάνδαλο παιδεραστίας συντάραξε τη μικρή κοινότητα, όταν 6 ενήλικες (ανάμεσα τους και ο τότε δήμαρχος) κατηγορήθηκαν για παιδεραστία και κατοχή παράνομου πορνογραφικού υλικού. Μέσα σε περίοδο 40 χρόνων υπήρξαν 32 διαπιστωμένες σεξουαλικές επιθέσεις σε ανήλικα κορίτσια (ακόμη και 7 χρόνων), δίνοντας στο νησί το θλιβερό τίτλο του μέρους με τους περισσότερους κατά κεφαλήν βιασμούς στον κόσμο.

Το Πίτκερν δέχεται προμήθειες από τον έξω κόσμο με ένα πλοίο που έρχεται κάθε τρεις μήνες. Υπάρχει ίντερνετ και τηλεφωνική σύνδεση και στο σχολείο διορίζεται κάθε χρόνο δάσκαλος από τη Νέα Ζηλανδία. Το κλίμα είναι πολύ ευχάριστο και η θερμοκρασία δεν πέφτει κάτω από τους 28 βαθμούς Κελσίου όλο το χρόνο. Κάθε φορά που έρχεται επισκέπτης/τουρίστας από τον έξω κόσμο, ολόκληρος ο πληθυσμός του νησιού τον υποδέχεται και διοργανώνεται γεύμα όπου όλοι συνεισφέρουν. Πάντως ο πληθυσμός σταθερά μειώνεται. Πρόσφατη προσπάθεια να προσελκύσει νέους κατοίκους με δωρεάν παροχή γης δεν απέδωσε ιδιαίτερα καθώς μόνο ένα άτομο ενδιαφέρθηκε.