Τι φως, ποιότητα, ήθος και αξιοπρέπεια περιβάλλουν την ανεκτίμητη ηθοποιό Άννυ Λούλου! Κοσμεί την ελληνική σκηνή και το χαμηλό προφίλ που κρατά αναδεικνύει ακόμη πιο έντονα την προσωπικότητά της, τις αξίες της, τη στάση και τον τρόπο ζωής της στα οποία εστιάζει η ίδια από τα πρώτα βήματα της καλλιτεχνικής της πορείας. Ίδιον των ηθοποιών με όλη τη σημασία της λέξης και τα γράμματα κεφαλαία! Οι σκέψεις της, ο τρόπος που μιλά και εκφράζεται, η ωριμότητα και η σοφία διέπουν αυτή τη σπουδαία κυρία της σκηνής. Άλλωστε αυτό επιζητούσε πάντα: τη συνέπεια, τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα στη δουλειά της και όχι το θεαθήναι. Με δασκάλους, τεράστιες εμβληματικές μορφές του χώρου, τον Σπύρο Ευαγγελάτο και τον Κάρολο Κουν – είναι απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης- συνεργάστηκε μαζί τους, καθώς επίσης με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και με πολλά καταξιωμένα ονόματα σκηνοθετών του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Πόσο θαυμάζω τους σημαντικούς ανθρώπους της Τέχνης της υποκριτικής που είναι τόσο σεμνοί και ταπεινοί, ενώ συνάμα σκορπίζουν λάμψη και πολιτισμό με το λειτούργημά τους. Τη φετινή σεζόν υποδύεται την κυρία Μίλερ στο ενδιαφέρον έργο ”Φράνσις” που έγραψε η πολυεπίπεδη Αλμπέρτα Τσοπανάκη που παίζεται στο θέατρο Παραμυθίας κάθε Κυριακή. Σπεύσατε! Το διαμάντι και η κυρία της υπόδυσης Άννυ Λούλου από το Α ως το Ω.
Αξιοπρέπεια:
Σε όλες τις μάχες που έχω δώσει ως τώρα, είναι το μόνο που δεν έπαιξα ποτέ.
Βούληση:
Η κινητήριος δύναμη, που όσο πιο καθαρή είναι στα μάτια μας, τόσο μεγαλύτερη η ισχύς της.
Γυναικοκτονίες:
Η απόλυτη κτηνωδία του ανθρώπινου είδους, γιατί επικρατέστερος είναι ο σωματικά ισχυρότερος.
Δημοσιότητα:
Μία συνθήκη κατά την οποία το “φαίνεσθαι” επισκιάζει το “είναι” και που αυτός που εκτίθεται συχνά σ’ αυτήν συνήθως χάνει τον έλεγχο της προσωπικής του ζωής…
Επιμονή:
Όταν είναι σταθερή αποδεικνύει ισχυρή επιθυμία και συνήθως εκπληρώνεται.
Ζωή:
Μία συνεχής εξέλιξη, μία διαρκής απελευθέρωση από το φόβο, προς την πραγμάτωση αυτού που είμαστε, προς την ελευθερία.
Ηθοποιός:
Ένας ευαίσθητος δέκτης κι ένας ισχυρός πομπός, που καλείται να μεταδώσει ό,τι με την ευαισθησία του συλλαμβάνει.
Θέατρο Παραμυθίας:
Θεατρικός χώρος με πολλές δυνατότητες που έχει φιλοξενήσει ανήσυχους και ταλαντούχους καλλιτέχνες και συνεχίζει με μια συνεχή παρουσία στα θεατρικά δρώμενα της πόλης.
Ιδέα:
Όταν ο άνθρωπος, υπερβαίνοντας την ύλη, δίνει με τον νου του σχήμα και νόημα στη φαντασιακή και ψυχική του υπόσταση…
Κακοποιήσεις:
Καμία.
Λόγια:
«Τα πάντα ρει»
Μυθοπλασίες ( συμμετοχή σε σίριαλ):
“Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά”, “Ζωή Ξανά”, “Στον ήλιο του Αιγαίου”, “Άγγιγμα Ψυχής” κ.ά.
Ξεριζωμός:
Στη Νέα Υόρκη για μια τριετία, που παρακολούθησα την σχολή του Actors Studio.
Ολιγαρκής:
Στην ποιότητα εστιάζω, εκεί δεν είμαι καθόλου ολιγαρκής…
Πεποιθήσεις:
Συνύπαρξη, αγάπη!
Ρόλος (κυρία Μίλερ):
Θύτης και θύμα των κοινωνικών της προκαταλήψεων και των προσωπικών της φιλοδοξιών που πρόβαλε πάνω στο παιδί της.
Σιωπή:
Όταν τη μοιράζομαι με κάποιον ή με το κοινό είναι λυτρωτική και αλάθητη ένδειξη επικοινωνίας…
Τσοπανάκη Αλμπέρτα:
Μία ταλαντούχα συγγραφέας και ηθοποιός, η ιδρύτρια και εμψυχώτρια του θεάτρου Παραμυθίας.
Υπόδυση:
Μια συνθετική διαδικασία που βασίζεται στο συναίσθημα. Μοιάζει πολύ με τη μαγειρική, με την έννοια ότι καλείσαι να φτιάξεις ένα συγκεκριμένο πιάτο έχοντας στη διάθεσή σου όλα τα υλικά της φύσης. Είναι θέμα του μάγειρα, στη δεξιοτεχνία του και στη ευφυΐα του, ποια θα επιλέξει για να γίνει καλό το φαϊ. Με πρώτο συστατικό το συναίσθημά του βέβαια. Χωρίς αυτό δεν υπάρχει υπόδυση, δεν φτιάχνεις π.χ. σπανακόπιτα χωρίς σπανάκι…
Φράνσις:
Το εξιλαστήριο θύμα μιας ανελεύθερης και φοβισμένης κοινωνίας.
Χειραγώγηση:
Μια καταστροφική γι’ αυτόν που την υφίσταται τάση πολλών ανθρώπων, έναντι άλλων εξαρτώμενων λόγω ηλικίας ή άλλης αδυναμίας από αυτούς. Το χειρότερο είναι πως αυτοί που το κάνουν, νομίζουν ότι το κάνουν για το καλό των άλλων.
Ψυχή:
Η ενέργεια του σύμπαντος όταν εισέρχεται στο ανθρώπινο σώμα μέσω της αναπνοής. Γεννιόμαστε με εισπνοή και πεθαίνουμε με εκπνοή.
Ωραίες δουλειές:
Όλες οι συνεργασίες μου με το Θέατρο Τέχνης και το Αμφιθέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου, καθώς και οι ταινίες μου “Η Τιμή της Αγάπης” της Τώνιας Μαρκετάκη, “Peppermint” του Κώστα Καπάκα, “Παράδεισος στη Δύση” του Κώστα Γαβρά.
Σχόλια για αυτό το άρθρο