Χθες ξαναπήγα στο “Θεέ μου τι σου κάναμε” στο θέατρο Γκλόρια. Για δεύτερη φορά και ήταν λες και είδα ένα άλλο έργο που με ξαναενθουσίασε για πολλούς λόγους. Θεωρώ το Λάκη Λαζόπουλο αδιαπραγμάτευτη αξία. Ταλαντούχος,πολυσχιδής,τρομερά οξυδερκής και σταρούμπα με Σ κεφαλαίο, ζεστός, διεισδυτικός , καλός φίλος και τέλος πάντων ευέλικτος. (Aυτά τα φασιστικά της υποκριτικής πολιτικής ορθότητας για όσους περιμένουν στη γωνία να διαβάλλουν ξεχωριστούς ανθρώπους μέσα στα νεύρα τους και να σκουπίσουν τα δικά τους τα απορρίματα πάνω τους σα να είναι ποδόμακτρα ούτε με ενδιαφέρουν ούτε θέλω να τα αναλύσω.).
Ενθουσιάστηκα και πάλι με τη Μαρία Καβογιάννη. Κάθε φορά που τη βλέπω σκέφτομαι πως είναι η απολύτως καλύτερή μας ηθοποιός. “Τώρα την ανακάλυψες;” με ρώτησε ο Νάτσιος πριν λίγο. «Τώρα την ξαναανακάλυψα, όπως κάνω κάθε φορά που τη βλέπω».Επίσης της το υπενθύμησα γιατί ως μηδενίστρια Αιγοκερίνα φοβάμαι μήπως το ξεχνάει και μπαίνει σε αυτό το δρόμο που κάπου δε βρίσκεις και νόημα σε τίποτα εκτός από τα απλά και βασικά.
Ανθρωποι σαν το Λάκη και τη Μαρία είναι οι λόγοι που χαίρομαι που βρίσκομαι σε αυτό το χώρο και μπορώ πιο εύκολα να τους μιλάω ή τους συμβουλεύομαι. Ο Λάκης άλλωστε έχει διαγνώσει πως είμαι ένας άνθρωπος που ψάχνει την αλήθεια και επειδή ήρθα από τα πολλά φώτα αναγκαστικά έπρεπε να περάσω από το σκοταδισμό! Ετσι μέσα στο χάος ψάχνω αυτά που αξίζουν και στηρίζω με όποιο τρόπο μπορώ. Από το να σας στείλω σε μία καλή παράσταση ή να δοκιμάσω για σας ένα νέο στέκι. Χωρίς τις φανφάρες και τα φαντασμένα των δεκάδων υποτιθέμενων influencers – για γέλια η λέξη από μόνη της.
Στο Ζonars συνάντησα την Ελένη Ψυχούλη που καθόταν έξω και δοκίμαζε τα φαγητά. Με ρώτησε γιατί το έχω ρίξει στο θέατρο και της απάντησα πως έχω κόψει το φαγητό. Οχι όμως και το ποτό που συνέχισε στο Bar de Theatre, όπου παρέλασε όλο το ελληνικό θέατρο – σε μια στιγμή και όλη η “Οπερα της Πεντάρας” με γοητευτικότατο Χρήστο Λούλη από μπροστά κυριολεκτικά. Μετά το κρασί ήρθε η τεκίλα. Την ευθύνη όλη πήρε πάνω του ο ξεσηκωτής Φώτης Ζογλοπίτης -για όσους δεν ξέρετε παιδί μάλαμα, πρώην σύζυγος της Πάολα και συνεργάτης και κολλητός του Παντελίδη- που τα διοργανώνει αυτά σε χρόνο ρεκόρ για να πάνε τα φαρμάκια κάτω. Ο Φώτης μου είχε γνωρίσει τον Παντελή, τον οποίο ακόμα σκέφτομαι συνέχεια και νοσταλγώ το έκπληκτο βλέμμα του όταν με είδε να βαράω τα χέρια μου πάνω στην πίστα του Teatro με παραγγελιά το “Σκούπισε τα πόδια σου και πέρασε”. Είχε βαρεθεί το κράξιμο των εστέτ πανελατζήδων, τα περί λουλουδοπόλεμου και μαξιλαροπόλεμου.. και παράλληλα ήταν ανατροπή για εκείνον να έχει σύμμαχο μία μαντάμ που τον υποστήριζε κόντρα στο ρεύμα.. φαίνεται είχε και εκείνος αυτή τη λάθος εικόνα για μένα που πολλοί έχουν αφού είναι σίγουροι πως πίνω τσάι στο Μπάκινχαμ ενώ βρίσκομαι σε πατσατζερί . Για πατσατζερήδες δεν είμαι απλά..που έχει γεμίσει ο τόπος και ξέρουν καλά να κρύβονται ως αψβούργοι γιαλατζί.
Ο Παντελής εκεί που οριακά του σκούπισαν πάνω του τα πόδια τους να περάσουν έδωσε την απάντησή του δυστυχώς με τον πιο τραγικό και τρανταχτό τρόπο..
Αλλάγή και πίσω στο μπαρ.. πού ήταν και η Βάνα, που ήρθε και μας βρήκε από το απέναντι Passagi που είχε πιο mainstream καθιερωμένο κάλεσμα με εκπροσώπους της σόουμπιζ. Μου είπε πως «δε γίνονται πράγματα σε αυτή τη χώρα» και πήγα να πέσω από το deck της στοάς Σπυρομήλιου. Αυθεντική Βάνα φορέβα. Ο Βασίλης Παπακωσταντίνου έπινε μέσα το ποτό του με μία κοπέλα ροκ. Αυθεντική σταρούμπα κι αυτός. Ουδείς καταξιωμένος καλλιτέχνις όμως στο απυρόβλητο τις ημέρες που ζούμε. Να συρθεί και αυτός.. Να βρούμε τρόπους να αποδομήσουμε τους πάντες. Ακουγα σήμερα στην τηλεόραση πως γνωστή παρουσιάστρια είχε φοβηθεί που την αγριοκοίταξε ένας μεγάλος πρωταγωνιστής κάποτε που είχε πάει με τα παιδιά της και ροκάνιζαν τσιπς στην πρώτη σειρά. Στη χώρα μας τρώμε τσιπς στην πρώτη σειρά του θεάτρου και ουρλιάζουμε όταν τραγουδάνε οι καλλιτέχνες και μετά φταίνε αυτοί για τις ιδιοτροπίες τους και παθαίνουν Καρβέλα γιατί δεν καταλαβαίνουν πως είναι κουρδιστές αρκούδες και πρέπει να καθονται σούζα στον κακομαθημένο θεατή.. Να πας στο West End να φας πατατάκια μέσα στη μούρη του Kenneth Brannagh να σε χαρώ. Να σας πω ειλικρινά και κάπως μεταξύ μας δε θα μου έλειπε να είχαμε και λιγότερα κανάλια..ή άλλα και όχι ακριβώς αυτά. Ούτε λιγότερους εξυπνάκηδες με το δίκανο να μας επιβάλουν την «άποψή» τους σε λαϊκά δικαστήρια της κωλοτούμπας. Βαρέθηκα και τα μανιφέστα στο διαδίκτυο, τις απίστευτες αναπαραγωγές αρλούμπας,τους δασκάλους ορθογραφίας και την αναμετάδοση της τρομολαγνίας.
Επειδή όμως το φαινόμενο της μπουρδολογίας είναι πλέον παγκόσμιο, κάθομαι κι εγώ και κάνω υπομονή προσπαθώντας να στηρίξω όσους και όσα πιστεύω πως αξίζουν ακόμα και με τον πιο υπερφύαλο τρόπο. Χαστούκια και αχαριστία έρχονται απανωτά από τους δειλούς και τους πραγματικά ανόητους που είναι χειρότεροι και από το ελληνικό χρέος αλλά έρχεται και αυτή η αγαλλίαση όταν ανακαλύπτεις ανθρώπους διαμάντια γύρω σου και κάνεις τα πάντα να τους κρατήσεις ενώ παράλληλα χαίρεσαι που μεγάλωσες και μπορείς να επιλέγεις, να κάνεις υπομονή και να επιμένεις για το καλύτερο. Και που χαίρεσαι όταν τους είχες στηρίξει σε δύσκολες στιγμές κι ας “σκούπισαν τα πόδια τους και πέρασαν..”..
Ας βάλουμε μία μάσκα του Γιώργου Παυριανού για τις Απόκριες να κάνουμε τους λαμπερούς και χαρούμενους να κάνουμε για άλλη μία φορά πως δεν καταλαβαίνουμε..
Ναι, κι όμως καλά τα πε ο Παντέλος..κι ας κορόιδευαν..
Σχόλια για αυτό το άρθρο