“Eίσαι καλά;” με ρώτησε ο Γιάννης Βούρος. «Πραγματικά καλά;» ..μμμ.. ναι, μάλλον προς το πραγματικά καλά με κάποιες νεφώσεις όπως όλοι. Τί κάνω για να είμαι πραγματικά καλά κι ας είναι όλοι οι χώροι όπου δουλεύουμε χάλια, όπως αναλύσαμε; Καταφεύγω στους πιο αντικαταθλιπτικούς μου φίλους. Δηλαδή στους μη τελματωμένους που αγωνίζονται καθημερινά σα νέα παιδιά για μία καλύτερη ποιότητα στη ζωή τους – ουσιαστικά. Έτσι με το που προσγειώθηκα έστειλα μήνυμα στην Άννα Β. Τον πυλώνα της αντοχής και της αισιοδοξίας. Πρόλαβε να πάει στο θέατρο και να δει τις «Τρεις Αδελφές» με τη Λένα Παπαληγούρα ένα πολύ ντόμπρο και συμπαθητικό κορίτσι που έχει καταχωρηθεί στις νέες συμπάθειές μας.
Τις ημέρες και νύχτες αυτές της κρίσης ο κόσμος, τουλάχιστον εμένα μου μοιάζει να έχει γίνει πιο επικοινωνιακός. Όλο και περισσότεροι έρχονται και σου μιλάνε με ζεστασιά και ειλικρίνεια. Μέσα από ένα γραπτό, μία φωτογραφία ή ένα σχόλιο έχουμε συννενοηθεί. Όχι με κλισεδούρες.. Έτσι αυτό το υποβαθμισμένο μπάχαλο ξεβράζει πραγματικές αξίες.Ξεσκαρτάρει..Η βραδιά κατέληξε σε κανάστα μέχρι πρωίας..
Σήμερα στη Μίνα και στην υπερθεαματική της βεράντα του Attikos Greek House της ο ήλιος έλαμπε. Η Ακρόπολη κορώνα στο κεφάλι μας. Με τον Αλέξανδρο Αβρανά και την Ελένη Ρουσσινού κάνουμε κινηματογραφικά σχέδια ζωής σαν έφηβοι. Ποζάραμε ως καρτ ποστάλ. Δίπλα έτρωγε ο πατέρας της κολλητής τους φίλης Υακίνθης, συνθέτης Λευτέρης Παπαδόπουλος που έχει κάνει το εστιατόριο επέκταση του γειτονικού του σπιτιού. Ο Λευτέρης βρίσκει την Ελένη την πιο ωραία γυναίκα του κόσμου. Είναι κάθε μεσημέρι εκεί με κολλητούς του. Σήμερα μιλούσαν για ποδόσφαιρο. Και εκείνοι σαν έφηβοι. Οι παρέες είναι το αντίδοτο στη μιζέρια.
Το βράδυ πήγα να δω την αγαπημένη Σμαράγδα Καρύδη στο θρυλικό μιούζικαλ Sweet Charity. Ενα ρόλο που της πάει γάντι σε μία απολαυστική παράσταση. Η Σμαράγδα είναι μία αβαντ γκαρντ και παράλληλα εντελώς φυσιολογική γυναίκα-αντράκι. Οι γονείς της τη λατρεύουν και από την τρομερή κανονικότητα της παιδικής της ηλικίας βγήκε κορίτσι σπαθί.
Μετά την παράσταση γίναμε μία μεγάλη παρέα. Συγχαρητήρια και ενθουσιασμός. Κανονίσματα για φαγητό. Πολλά τα αγαπημένα πρόσωπα εκεί..
Πχ ο Άγγελος Παπαδημητρίου- η αποκάλυψη της χρονιάς μου και τεράστια αδυναμία, ο Δημήτρης Ξανθούλης, σημαντικός πολύ παλιός φίλος και γείτονας..
..ο Βασίλης Μπουζιώτης- ο δημοσιογράφος με τα τρομερά αποκλειστικά που ουδέποτε ξεπουλάει όμως φίλους , η Νταίζη Λεμπέση- που περιμένω να με πάει πάλι να φάμε εκεί στην πλατεία στην Κυψέλη..
Όσο πιο δύσκολοι οι καιροί τόσο περισσότερο αστράφτουν οι άνθρωποι με καλές ψυχές και αξία. Τόσο περισσότερο θαμπώνουν οι ψεύτες και οι δήθεν.. Ας πάνε στο καλό.. γιατί στο τσακ γλυτώσαμε από το να μας χορέψουν στο ταψί και δεν τους έχουμε ανάγκη.
Σχόλια για αυτό το άρθρο