‘’ Ο Αλέκος’’ επιστρέφει και πάλι στο θέατρο Βεργίνα του Regency Casino Thessaloniki, με μια τελευταία παράσταση σήμερα, 26/9. Το έργο του ευφάνταστου και δημιουργικού Δημήτρη Μαλισσόβα ‘’ Ο Αλέκος βγήκε από τον παράδεισο’’, θα δοθεί στο θέατρο Βεργίνα του Regency Casino Thessaloniki, ύστερα από απαίτηση του θεατρόφιλου κοινού. Για τον Αλέκο Σακελλάριο, αλλά και για τη Θεσσαλονίκη του τότε και του σήμερα, μιλά ο χαρισματικός σκηνοθέτης και συγγραφέας.
Ο Αλέκος κι εγώ…
Η Θεσσαλονίκη του τότε και του σήμερα, μέσα απο τον Αλέκο…
1945. 68 χρόνια πρίν.
Παράσταση στη Θεσσαλονίκη.
‘’Θέατρον του Λευκού Πύργου’’. Ο θίασος μεγάλος. Άννα – Μαρία Καλουτά, Ορέστης Μακρής, Ρένα Ντόρ, Μίμης Κοκκίνης και άλλοι. Μαζί τους ο μεγάλος μαέστρος Κώστας Γιαννίδης και οι συγγραφείς, Χρήστος Γιαννακόπουλος και ο Αλέκος Σακελλάριος.
Τώρα χρειάζονται μόνο 35 λεπτά για να φτάσει κανείς στη Θεσσαλονίκη. Εκείνη την εποχή όμως, ένα ταξίδι στη συμπρωτεύουσα, ήταν μια μεγάλη περιπέτεια. Η διαδρομή μέσα απο δρόμους βομβαρδισμένους, απο γέφυρες ανατιναγμένες, απο χωριά ερειπωμένα κι απο μια ύπαιθρο αναστατωμένη, που σε άλλα της σημεία κάνανε κουμάντο οι εθνικόφρονες και σε άλλα οι ελασίτες. Τρείς μέρες και τρείς νύχτες έκανε το λεωφορείο να φτάσει απο την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη. Και όταν με τα χίλια ζόρια έφτανε κανείς, ξεχνούσε αμέσως την ταλαιπωρία. Αρκούσε μόνο ένα βλέμμα στον Θερμαικό. Με τον Λευκό Πύργο να δεσπόζει. Με τα καραβάκια του να πηγαινοέρχονται στην Αγία Τριάδα. Με την περατζάδα στη παραλία. Και με τον Αλέκο στα καλύτερά του. Να κάνει τις βόλτες του στην Αριστοτέλους και να πειράζει τους πάντες. Πρώτος στις καζούρες και τις πλάκες.
2013. 68 χρόνια μετά.
Παράσταση στη Θεσσαλονίκη.
‘’Θέατρο Βεργίνα’’του Regency Casino’’.
Τίτλος του έργου: Ο Αλέκος βγήκε απ΄τον παράδεισο.
Κι ο Σακελλάριος γεννήθηκε ξανά στο πρόσωπο του Αλέξανδρου Μπουρδούμη. Με εντιμότητα και αγάπη. Και όλες αυτές οι γυναίκες. Οι αγαπημένες του! Η μάνα του, η Αλίκη, η Σπεράντζα, η Τζέννη. Πήραν πνοή και πάλι μέσα απο τη Χριστίνα Αλεξανιάν. Μαέστρος ο έμπειρος Νίκος Λαβράνος.
Το θέατρο Βεργίνα, το ωραιότερο της πόλης και ίσως ένα απο τα ωραιότερα της Ελλάδας. Φωτιστές, ηχολήπτες, τεχνικοί και όλο το προσωπικό χαμογελαστό. Απόλυτα ταιριαστό με το κλίμα της πόλης.
Η Θεσσαλονίκη του σήμερα, έχει ελάχιστα κοινά με την Θεσσαλονίκη του Αλέκου. Το θέατρο του Λευκού Πύργου δεν υπάρχει πια. Οι ρυθμοί της πόλης είναι ρυθμοί μιας μεγαλούπολης. Κι ο Αλέκος δεν είναι κοντά μας να κάνει τις βόλτες του. Την αγαπούσε πολύ την πόλη.
Τα φώτα σβήνουν και η ιστορία αρχίζει για μια ακόμα φορά. Η παράσταση δοκιμασμένη πια, μα τίποτα δεν είναι ίδιο. Όλα είναι αλλιώτικα. Να είναι η πόλη; Να είναι οι άνθρωποι; Να είναι ο Αλέκος που ξαναγύρισε; Μελωδίες, συναισθήματα, αρώματα… Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Όλοι οι φίλοι του Αλέκου εκεί. Κατάμεστο το θέατρο. Γελάει, τραγουδάει, χειροκροτάει, δακρύζει.
Κι ο Αλέκος σε μια γωνιά, να μας κλείνει πονηρά το μάτι και να μας λέει:
Έκτασις, ακροστασία και βαθειά εισπνοή…. Έεεεενα!
Και το χαστούκι έπεσε βροχή κι ο ουρανός σφοντύλι! Κι εγώ, μεγάλος πια, να αναπολώ εκείνο το χαστούκι. Εκείνο το χαστούκι που χάθηκε στο χρόνο μα άφησε πίσω του ένα χάδι, μια ανάμνηση γλυκιά. Σαν κοριτσίστικο δάκρυ. Βγαλμένο απ΄ τον παράδεισο…
Σχόλια για αυτό το άρθρο