Ο Νίκος Λεκάκης από το Α ως το Ω: “Ανοίξτε τις ψυχές σας κι αγαπηθείτε, γιατί μόνο τότε θα αγαπήσετε”

Οι πρώτες λέξεις που μου έρχονται στο μυαλό για να τον χαρακτηρίσω, είναι  λαμπερός ζεν πρεμιέ, μαζί με το θαυμασμό μου, όταν τον είδα να παίζει στις ’’Αγριες μέλισσες’’. Αλλά ο ρόλος του εκεί δεν ευνοεί αυτόν το θεατρικό όρο, γιατί υποδύεται έναν χωροφύλακα, τον Άγγελο Φαναριώτη,  και είναι σοβαρός, αυστηρός, τίμιος , ειλικρινής, αδέκαστος, στο καθήκον και με μουστάκι στο πρόσωπο , όπως το απαιτεί  ο ρόλος του.  Αν και υπάρχει ερωτική ατμόσφαιρα, γιατί είναι ερωτευμένος με την κόρη του κοινοτάρχη την Σοφούλα, κάνει τον ρολίστα αναφανδόν.  Παρά το νεαρό της ηλικίας του και παρότι τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Κάρολου Κουν πριν πέντε χρόνια περίπου, πρόλαβε να παίξει και μπράβο του μόνο στο θέατρο αρκετές παραστάσεις και μάλιστα ρεπερτορίου! Οι ‘’Άγριες μέλισσες’’, η πρώτη του τηλεοπτική δουλειά τον έκαναν πανελλαδικά γνωστό σε χρόνο dt- αναδείχθηκαν πολλά νέα ταλέντα μέσα από αυτό το καλογυρισμένο σήριαλ – αλλά και πολύ αγαπητό στο ευρύ κοινό.  Γιατί, ο χαρισματικός, φωτεινός και με γκελ, Νίκος Λεκάκης, είναι ένα αστέρι με λάμψη και ακτινοβολεί ταλέντο! Όλα τα παραπάνω κοσμητικά επίθετα συνάδουν απόλυτα με τα εφόδια και τα προσόντα που πρέπει να διαθέτει ένας ηθοποιός που θέλει να λέγεται ηθοποιός με την πραγματική έννοια της λέξης , ο οποίος  θέλει να αφήσει το στίγμα του στην Τέχνη του και ερμηνείες που θα σφραγίζουν και θα ακολουθούν το όνομα του σε οποιονδήποτε ρόλο κι αν παίζει. Και εν συνεχεία θα μετρήσουν για την υστεροφημία του. Τα εκφραστικά του μέσα είναι τεράστια, η γκάμα του ευρεία, το βλέμμα του ακριβές με βάθος , ξέρει να χρησιμοποιεί τα χέρια του και οι κινήσεις του συμβαδίζουν απόλυτα με τις ατάκες του, έχει τέλεια άρθρωση και ζεστό ηχόχρωμα φωνής, σκηνική παρουσία , είναι ιδιαίτερα εκφραστικός και αποστομωτικά εξαιρετικός στους μονολόγους του με έμφαση στα κρεσέντα του. Φανταστείτε τον σε μερικά χρόνια που θα έχει αποκτήσει πείρα, θα έχει εντρυφήσει σε βάθος στο αντικείμενό του και θα έχει συνεχή τριβή με τους πολλαπλούς ρόλους που θα υποδυθεί τι σπουδαίος ρολίστας πρόκειται να γίνει!  Θα βγαίνει στη σκηνή και θα υποτάσσει το σανίδι. Εκεί, που επιβραβεύω ιδιαίτερα τον ταλαντούχο , Νίκο Λεκάκη, είναι ότι επέλεξε παρά τις ζοφερές εποχές που ζούμε, το δύσκολο και ποιοτικό δρόμο στην καλλιτεχνική του πορεία, ενώ θα μπορούσε να εξαργυρώσει την εξωτερική του εμφάνιση , η οποία στην περίπτωση του συνάδει και με ταλέντο, σε ανούσια εμπορικά πράγματα που  θα του απέδιδαν πολλά χρήματα. Επιπλέον, θέλω να τονίσω,  πόσο ευγενικό παιδί είναι, με ήθος, καλούς τρόπους , παιδεία, πολυμάθεια και ότι ανήκει στη νέα γενιά η οποία με αυτές τις αξίες και τις αρετές πρέπει να πορεύεται. Είμαι σίγουρος ότι στο εγγύς μέλλον θα μεγαλουργήσει και θα λαμπρύνει το λειτούργημά του. Είθε, οι ‘’ Άγριες μέλισσες’’ να γίνουν γλύκες για αυτόν, όπως το μέλι τους, και η επαγγελματική του ζωή να είναι γεμάτη επιτυχίες …Ο αυριανός πρωταγωνιστής Νίκος Λεκάκης από το Α ως το Ω.

Άγριες Μέλισσες: Η πρώτη μου τηλεοπτική εμφάνιση. Ένα μεγάλης αξίας εισιτήριο . Ένα μεταπτυχιακό που μου έμαθε πολλά, όπως, ότι το πιο σημαντικό συστατικό μιας δουλειάς, μιας συνεργασίας, είναι οι άνθρωποι που τη συνθέτουν , το μεράκι τους και κυρίως η ανάγκη τους να καταθέσουν κάτι που να έχει νόημα .Ένας σταθμός που πάντα θα μου υπενθυμίζει πόσο ωραίο είναι να συνδημιουργείς και να συνεργάζεσαι με ανθρώπους και καλλιτέχνες που εκτιμάς και σέβεσαι.

Βίος: Ονομάζομαι Νίκος Λεκάκης. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πειραιά. Η καταγωγή μου από την πλευρά του πατέρα της μητέρας μου είναι από την Λακωνική μεριά της Μάνης. Σπούδασα στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν, από όπου αποφοίτησα το 2015. Έκτοτε, και μέχρι να μας σταματήσει -εύχομαι όχι για πολύ ακόμα- η πανδημία, δουλεύω ασταμάτητα (και νιώθω πολύ τυχερός γι’ αυτό), κυρίως

σε θεατρικές παραγωγές.

Γενικός εγκλεισμός: Είναι σίγουρα μια πολύ δύσκολη συνθήκη και χωρίς προηγούμενο , πράγμα που την κάνει ακόμη δυσκολότερη. Η πρώτη καραντίνα ενείχε τουλάχιστον λίγο χιούμορ και ένιωθα πιο δυνατός και έτοιμος να αντέξω.  Αντίθετα, τώρα στη δεύτερη, τρίτη, έχω δυσκολευτεί πολύ , κυρίως από ψυχολογικής

άποψης και πολύ περισσότερο όταν αναλογίζομαι τα προνόμια που διαθέτω -και που απολαμβάνω να διαθέτω- συγκριτικά με άλλους ανθρώπους. Θεωρώ πως η απαγόρευση  κυκλοφορίας ,ως μέτρο αντιμετώπισης της πανδημίας, με έχει πλήξει περισσότερο από όλα, μιας και καταλήγει να είναι ιδιαίτερα περιοριστικό, παρεμβατικό και δυστυχώς ξυπνάει τραυματικές μνήμες μιας πολύ σκοτεινής περιόδου για τη χώρα, που δεν ξέρω κατά πόσο είναι ευεργετικές αυτή τη στιγμή για το γενικότερο αίσθημα του κοινωνικού συνόλου.

Δημοφιλία: Έχει πλάκα το συγκεκριμένο θέμα. Στην αρχή πίστευα πως λόγω της χρήσης μάσκας δεν θα ζούσα τις εκδηλώσεις θαυμασμού που πολλοί έχουν περιγράψει (το να σε σταματούν στο δρόμο, τον κόσμο που νιώθει άνετα να σου μιλήσει και να σου εκθέσει τη γνώμη του και τη συμπάθειά του ή την αντιπάθειά του , τα ”σκαλωμένα” βλέμματα μόλις αντιλαμβάνονται ποιος είμαι)…Κι όμως! Συμβαίνει και μερικές φορές , ακριβώς λόγω της μάσκας φαντάζει ακόμη πιο έντονο, γιατί απομονώνεται η όλη αντίδραση

στο βλέμμα. Είναι σχεδόν κινηματογραφικό και σίγουρα κάποια στιγμή κάποιος, θα είχε ενδιαφέρον, να ασχοληθεί με αυτό σε μια performance.Φυσικά πολλές φορές η όλη αγάπη του κόσμου μπορεί να ξεπεράσει τα όρια, όπως για παράδειγμα στα social, που λανθασμένα είναι πιο χαλαρά, και αποτυχημένες

προσπάθειες προσέγγισης και φλερτ καταλήγουν να είναι προσβλητικές και χυδαίες. Σίγουρα η δημοφιλία και η αναγνωρισιμότητα είναι δυο πολύ σημαντικά εργαλεία για έναν καλλιτέχνη , αλλά χρειάζονται φειδώ και σύνεση έτσι, ώστε να μην χρησιμοποιούνται μόνο για αυτοπροβολή.

Ενσυναίσθηση: Ναι. Πολύ ναι. Η ενσυναίθηση έρχεται, εφόσον έχεις γνωρίσει τον εαυτό σου, τον έχεις καταλάβει, τον έχεις αποδεχτεί, τον έχεις συγχωρέσει, τον έχεις αγαπήσει και τον έχεις κάνει να μάθει πως δεν μπορεί να είναι το κέντρο της προσοχής του κόσμου και του σύμπαντος εν γένει. Τότε μόνο μπορείς να παραχωρήσεις χώρο και χρόνο στους άλλους. Και τότε μόνο, μπορείς να μπεις στη θέση τους και να τους καταλάβεις , να τους αισθανθείς.

Ζήλος: Πλεονέκτημα -μειονέκτημα, αναλόγως την ψυχή.

Ηθοποιός: Εκείνος, που με την τέχνη της υποκριτικής βασίζεται στη συγκατάθεση των θεατών, πως όλα όσα πρόκειται να συμβούν είναι ψέματα , για να πει αλήθειες.

Θέατρο: Έχω τη χαρά και την τιμή να μπορώ να παραδεχτώ δημόσια πως το θέατρο είναι ο χώρος μέσα στον οποίο νιώθω πιο ασφαλής. Είτε ως ηθοποιός, είτε ως θεατής, ή  και τα δύο ταυτόχρονα.

Ένα περιβάλλον, μακριά από την επιβαλλόμενη φωτορύπανση και ηχορύπανση της πραγματικότητας, με απαραίτητο δομικό στοιχείο την ησυχία. Όχι την καταναγκαστική. Αυτή που επέρχεται με την παραδοχή πως για συγκεκριμένο διάστημα χρόνου , ο άξονας της προσοχής δεν θα είναι ο εαυτός, αλλά κάτι άλλο, έξω από αυτόν και πιθανότατα πιο σημαντικό . Θεωρώ πως είναι ένας από τους πιο σπουδαίους θεσμούς που έχουμε διασώσει , λόγω της βαθιάς πολιτικής και κοινωνικής του αξίας . Κατά τη διάρκεια μιας θεατρικής παράστασης παράγεται κοινωνικοπολιτική ”κόλλα”, προκύπτουν κοινές προσλαμβάνουσες, αναφορές,

σχέσεις και  κυρίως,  καταγράφεται ιστορία.

Ιατρικό εμβόλιο κορωνοϊού: Δεν μπορώ να καταθέσω με σιγουριά ακόμη τη γνώμη μου, άλλωστε το εμβόλιο βρίσκεται σε πολύ πρώιμο στάδιο. Χαίρομαι που έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό διαδικασίες παραγωγής του και προμήθευσής του στον κόσμο. Αν πρέπει να τοποθετηθώ για κάτι θα έλεγα πως με κάνει να νιώθω κάπως αμήχανα το γεγονός πως με κάποιον τρόπο νιώθω αναγκασμένος να το κάνω. ‘Οπως, επίσης, θα ένιωθα λιγότερο άβολα , αν ένα τόσο μεγάλο μέρος του δημόσιου χρήματος αφιερωνόταν στην ενίσχυση του συστήματος δημόσιας υγείας κι όχι μεμονωμένα στη διαχείριση ενός συγκεκριμένου προβλήματος.

Καλλιέργεια: Πολύ φιλολογικό αλλά με εκφράζει σε πολύ μεγάλο ποσοστό: ”Οι καλλιεργημένοι άνθρωποι σέβονται την ανθρώπινη ατομικότητα. Δεν συμπονούν μονάχα τους κατώτερους και τους αδύναμους. Πονάει η ψυχή τους και για εκείνο που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι. Είναι ντόμπροι και δεν λένε ψέματα. Το ψέμα προσβάλλει εκείνους που το ακούνε και ταπεινώνει στα μάτια τους εκείνους που το λένε.  Δεν παίρνουν ποτέ πόζα, στο δρόμο είναι όπως και στο σπίτι τους. Δεν είναι φλύαροι. Δεν ταπεινώνονται για να κεντήσουν τη συμπόνια του διπλανού. Δεν παίζουν με τις ευαίσθητες χορδές της ψυχής των άλλων για να κερδίζουν σαν αντάλλαγμα αναστεναγμούς και χάδια. Αν έχουν ταλέντο, το σέβονται. Θυσιάζουν γι’ αυτό την ησυχία τους, την κοσμική ματαιότητα. Είναι περήφανοι για την αξία τους και έχουν συνείδηση της αποστολής τους. Αηδιάζουν από την ασχήμια και καλλιεργούν μέσα τους την ομορφιά. Δεν κατεβάζουν βότκα όπου βρεθούν.

Πίνουν μονάχα όταν είναι ελεύθεροι.”    Απόσπασμα από ένα γράμμα του Αντόν Τσέχοφ στον αδερφό του Νικολάι.

Λιτότητα (τεχνική): vs Αυτοθαυμασμός (τεχνική).

Μυθοπλασίες: Λίγες… Η μυθοπλασία χρειάζεται ήρωες.

Νόμοι: Ένα σύστημα κανόνων που φαίνεται να έχει νόημα, από τη στιγμή που αντιπροσωπεύει τους ανθρώπους στους οποίους εφαρμόζεται , που υπακούει στους στόχους της κοινωνίας που το συνθέτει και που εν τέλει καταδεικνύει το χαρακτήρα της . Σε άλλες χώρες του εξωτερικού η υπερβολική

τήρηση των νόμων δεν αφήνει περιθώριο σκέψης μήπως κάποιο άλλο σύστημα θα ήταν πιθανόν πιο λειτουργικό. Αντίθετα στη χώρα μας, παρατηρείται η υπερβολική μη τήρηση των νόμων, που γεννά κάποια ερωτήματα, όπως, γιατί κάτι τέτοιο συμβαίνει και πότε η νομοθεσία θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται επαρκώς. Μάλλον δεν ταιριάζει στην κοινωνία μας με την ”ισχύουσα” μορφή κι ενδεχομένως ένας διαρκής διάλογος κοινωνίας-νομοθεσίας θα ήταν πιο αποτελεσματικός.

Όνειρα καλλιτεχνικά: Να φτάσω στο σημείο , να μην έχω άγχος για το αν θα βγει το νοίκι τον επόμενο μήνα, να μην έχω ανάγκη να πω ”ναι” σε μία πρόταση που δεν με ικανοποιεί. Να φτάσω στο σημείο να μπορώ να συμβιώσω και να συνυπάρξω με μία ομάδα καλλιτεχνών, κάτω από την ίδια στέγη με κοινές αναφορές, αισθητική και ανησυχίες με τους οποίους θα γουστάρω να ερευνώ θέματα που μας απασχολούν.

Προτάσεις: Ανοίξτε τις ψυχές σας , αγαπηθείτε , γιατί μόνο τότε θα αγαπήσετε. Παραμείνατε, σε πείσμα των καιρών, αισιόδοξοι κι ευαίσθητοι. Βοηθήστε ο ένας τoν άλλον, χωρίς ανταμοιβή. Διαβάζετε , μελετάτε, εκπαιδευτείτε, παιδευτείτε όσο το δυνατόν περισσότερο. Γνωρίζετε τα δικαιώματά σας για να μπορείτε να τα διεκδικείτε με αυτοπεποίθηση.

Ρόλοι: Μέχρι στιγμής αγαπημένοι οι Σαιξπηρικοί. Θεατρικοί ,  κινηματογραφικοί, ποιητικοί και ταυτόχρονα ρεαλιστικοί. Απλώς γοητευτικοί , σκέφτονται φωναχτά κι η σκέψη τους καταλήγει να είναι όχι μόνο σταθμός για την προσωπική τους ιστορία , αλλά και την ανθρώπινη.

Σχέδια καλοκαιρινής σεζόν: Αν και είναι πολύ νωρίς ακόμα για να μιλήσω για αυτά, θα μιλήσω. Βρίσκομαι σε συζητήσεις για τη συμμετοχή μου σε παράσταση στα πλαίσια του φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, σε σκηνοθεσία ενός ανθρώπου που εκτιμώ πολύ και σέβομαι.

Ταλέντο: Μία αρκετά ασαφής έννοια, στην οποία ο καθένας προσδίδει κάτι δικό του. Για εμένα η μία πλευρά αυτού που κοινώς λέμε ταλέντο είναι η σκληρή δουλειά, να σε νοιάζει αυτό με το οποίο επιλέγεις να καταπιαστείς σε βάθος, να σε αφορά, να μελετάς, να ψάχνεσαι, να σε τρώει, καθώς μόνο έτσι

μπορείς να οδηγηθείς σε μια προσωπική θέση απέναντι στα πράγματα. Η άλλη πλευρά είναι το θάρρος. Η τόλμη του να μπορείς να παραδεχτείς στον εαυτό σου και ενώπιον όλων

ότι:  ”Η τέχνη μου είναι αυτή που με κάνει να καρδιοχτυπώ.”

Υπέρβαση: Δεν θα μιλήσω για αγάπες κι έρωτες…(δεν πιστεύω)… Για μένα υπέρβαση είναι αυτό που κάνει η γενιά μου! Είμαι πολύ υπερήφανος για πολλούς λόγους για τους ανθρώπους της γενιάς μου. Όχι μόνο σηκώνουμε ένα τεράστιο βάρος στις πλάτες μας, όχι μόνο δουλεύουμε σε εξοντωτικούς ρυθμούς, με πενιχρές αμοιβές, αλλά παρόντες και παρούσες για τον άλλον, και για ό,τι συμβαίνει γύρω μας, κάθε λεπτό που έχουμε στη διάθεση μας.

Φιλαλήθης: Προσόν. Μεγάλο. Κι ευθύνη ακόμα μεγαλύτερη.

Χαμερπής: Κατά μέσο όρο ο Έλληνας πολιτικός.

Ψυχισμός: Αθησαύριστος βυθός

Ωραίες συνεργασίες: Ευτυχώς έχω τη χαρά και την τιμή να μετράω πολλές. Ενδεικτικά αναφέρω στο Εθνικό Θέατρο την” Οπερέττα”  σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου,

” Maya Buff”  σε σκηνοθεσία Γιάννη Μανσταφούνη, ” Απλή Μετάβαση” σε  σκηνοθεσία Μίνωα Θεοχάρη , ” Hotel eternite”  σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού. Τη μικρού μήκους ταινία ”  Escaping Fragile Planet”

σε σκηνοθεσία Θανάση Τσιμπίνη και φυσικά τις ” Άγριες Μέλισσες”  σε σκηνοθεσία  Λευτέρη Χαρίτου,  Σταμάτη Πατρώνη  και  Σπύρου Μιχαλόπουλου. Σε κάθε περίπτωση , νιώθω πως όσο το ανέβασμα της αυλαίας θα με μαγεύει τόσο το 3,2,1 θα με συγκινεί.