ΤΩΡΑ |
Η Αθηνά Παππά έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα στο θεατρικό σανίδι αφού έχει πρωταγωνιστήσει σε πενήντα παραστάσεις, ενώ η καλλιτεχνική της διαδρομή, μετρά 25 ταινίες και 20 τηλεοπτικές σειρές και τηλεταινίες. Έχει γράψει 12 θεατρικά έργα τα οποία ανέβηκαν όλα με επιτυχία σε κεντρικές σκηνές της πόλης αλλά και στο εξωτερικό. Το 1999 Ιδρύει την επαγγελματική θεατρική ομάδα «ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ…» και την άτυπη ομάδα νέων «ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ ΙΙ». Από τον Ιανουάριο του 2022 δημιούργησε θεατρική ομάδα στο «΄Αλμα Ζωής» Πανελλήνιο Σύλλογο Γυναικών με Καρκίνο Μαστού. Φέτος, για 10 μόνο παραστάσεις, η Αθηνά Παππά επιστρέφει σκηνοθετικά στο δυστοπικό δράμα του Θανάση Τριαρίδη «Η κουκούλα» – ένα έργο που λειτουργεί σαν δυνατή γροθιά στο στομάχι, γραμμένο με χιούμορ, πικρή ειρωνεία και παραλογισμό, με την Αντιγόνη Σταυροπούλου, την Χριστίνα Κοροβήλα, μαζί με τον μουσικό Γιάννη Μεταξά. Τι είναι όμως “Η κουκούλα”; Η Αθηνά Παππά μας εξηγεί: “Η Κουκούλα” του Θανάση Τριαρίδη, είναι αναμφισβήτητα ένα κοινωνικοπολιτικό έργο, στο οποίο θίγονται θέματα για την ίδια τη ζωή και την υπόστασή της, τις ανθρώπινες αξίες, και την ελευθερία της βούλησης. Σε μια συντεταγμένη απολυταρχική πολιτεία που κρύβεται ευθαρσώς κάτω από την επίφαση- κουκούλα της δημοκρατίας , σε ένα όχι και τόσο μακρινό μέλλον, ξεδιπλώνεται η κοινωνία και τα προβλήματα που έχουν ενσκήψει. Οι ήρωες του έργου οφείλουν απόλυτη υπακοή στην διαταγή της συντεταγμένης πολιτείας. Πού οδηγεί όμως αυτό; Στη δολοφονία του πιο πολύτιμου πράγματος που έχει ο άνθρωπος. Τη μνήμη του. Έτσι χωρίς μνήμη, χάνεται η συνείδηση, χάνεται κάθε συναίσθημα και ο άνθρωπος λειτουργεί μηχανικά, πατώντας αβίαστα και ανερυθρίαστα- κεκαλυμμένος, το κουμπί της εξολόθρευσής του.Της εξολόθρευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Το κουκούλωμα στην δυτική κοινωνία , είναι χαρακτηριστικό μιας κοινωνικής και πολιτικής αλλοτρίωσης του ανθρώπου που επιφέρει το μοναδικό επιβιώσαν κοινωνικοοικονομικό σύστημα , ο καπιταλισμός. Η υπεραξία του καπιταλισμού ,η αλλοτρίωση, εμπεριέχει την ασφυξία του ανθρώπινου είδους. Η επιτυχία του είναι ότι ο πνιγμός γίνεται σχεδόν ανώδυνα με μια συμβολική κουκούλα. Η κουκούλα είναι η ασφυξία της κοινωνικής μας ζωής. Και αυτή η ασφυξία προκαλεί εμφανώς και περιέργως μια απόλυτη ηδονή. Την ηδονή του χάους.
Ποια όμως είναι η Αθηνά Παππά; Για να την γνωρίσουμε καλύτερα, διαβάστε την αποκλειστική συνέντευξή της που ακολουθεί.
Ασθένεια: Μπορεί να συμβεί σε όλους. Μια δύσκολη κατάσταση που περνάει ο άνθρωπος αλλά οφείλει να την διαχειρίζεται με θάρρος , υπομονή, και πίστη! Είμαστε προσωρινοί και φθαρτοί από το πέρασμα της ζωής. Είναι και η ασθένεια μέσα στη ζωή μέσα στο πέρασμα αυτό . Είναι εν ολίγοις κομμάτι της ζωής.
Βαγγέλης Ρασσιάς: Σπουδαίος φωτογράφος και άνθρωπος! Με πολλές ευαισθησίες αλλά και αρκετή τρέλα ως καλλιτέχνης. Αγαπά τη φωτογραφία τόσο που δεν θέλει να σταματήσει ποτέ να φωτογραφίζει όσο ζει. Βαθειά αναρχικός με την ουσιαστική έννοια του όρου, αφοσιωμένος και στοργικός σύντροφος, πεισματάρης και ξεροκέφαλος με λίγα λόγια ένας sui generis άνθρωπος που δεν πλήττεις ποτέ μαζί του! Οι φίλοι και ειδικά τα νέα παιδιά τον αποκαλούν gougle γιατί είναι ευρυμαθής και χαίρεσαι να τον ακούς να μιλάει! Κυρίως για την μεγάλη του αγάπη την ιστορία αλλά και για όλα όσα αφορούν την ψυχή του ανθρώπου , μια που οι αρχικές του σπουδές του ήταν στην ψυχολογία . Ωστόσο τον κέρδισε η φωτογραφία και τα πορτραίτα του χαρακτηρίζονται από το σημαίνον και το σημαινόμενον.
Δικαιοσύνη: Είναι η ικανοποίηση περί του δικαίου αισθήματος, όπως ορίζεται από τη μυθολογία έως σήμερα.. Είναι ένα αγαθό το οποίο είναι απαραίτητο για την λειτουργία ενός κράτους. Είναι όμως η δικαιοσύνη αποτελεσματική στις μέρες μας; Είναι ένα θέμα μεγάλο διότι ενώ υπάρχει ως θεσμός και ως έννοια είναι αμφισβητούμενη. Από τη στιγμή που η δικαιοσύνη επηρεάζεται από τις πολιτικές παρεμβάσεις και προκαταλήψεις και δεν είναι ανεξάρτητη στην εφαρμογή της ,τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για αμερόληπτη δικαιοσύνη αλλά για κατευθυνόμενη και αυτό αντιτίθεται στην έννοια της! Θέτονται σοβαρά ζητήματα αμεροληψίας όταν η επιλογή της ηγεσίας των Ανωτάτων δικαστηρίων από την εκάστοτε κυβέρνηση αλληλεπιδρά μεταξύ δικαιοσύνης και εκτελεστικής εξουσίας εφόσον τοποθετούνται από αυτήν ανώτατοι δικαστές σε δημόσιες θέσεις .
Ελευθερία: Η ελευθερία εξαρτάται από το βαθμό τη υπευθυνότητας του κάθε ανθρώπου. Ελεύθερος άνθρωπος είναι ο υπεύθυνος άνθρωπος!
Ζωή: Το δώρο του ανθρώπου στη γη!
Ηλικία: Κάθε ηλικία έχει τη χάρη της , αρκεί να υπάρχει υγεία. Αν σκεφτείς ότι η ηλικία ορίζετε με το χρόνο, τότε δεν υπάρχει ηλικία αλλά ένας άνθρωπος που αρχίζει να φέρει τα σημάδια του χρόνου κατά το πέρασμά του από τη γη . Υπάρχουν άνθρωποι που φθείρονται πιο γρήγορα από άλλους ανεξαρτήτου ηλικίας. Το μυαλό και η ψυχή του ανθρώπου παραμένουν πάντα χωρίς ηλικία.
Θανάσης Τριαρίδης: Εκτός του ότι είναι ένας πολυγραφότατος συγγραφέας, είναι ένας άνθρωπος που έχει καλλιέργεια και γνώσεις αλλά και κοινωνική συνείδηση, πράγμα που τον καθιστά ευαίσθητο και συνειδητοποιημένο σε σχέση με το κοινωνικοπολιτικό σύστημα . Είναι στα μάτια μου ένας τρυφερός γίγαντας που βγαίνει βόλτα στο δάσος ξυπόλυτος, για να προστατέψει τα πουλιά και τα μικρά ζώα από τις παγίδες που υπάρχουν γύρω. Ο ίδιος όμως είναι απροστάτευτος από τα αγκάθια. Ανεπιτήδευτος και πολλές φορές η καλοσύνη και η γενναιοδωρία του τον καθιστά στα μάτια των άλλων εύκολη λεία , πράγμα που δεν ισχύει.
Ικανότητα: Η αξιοποίηση του ταλέντου του κάθε ενός!
Κουκούλα: Στη συλλογική μνήμη είναι η κουκούλα των χαφιέδων και δοσίλογων κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου και της κατοχής της Ελλάδας από τους Γερμανούς κατακτητές. Σήμερα είναι η κεκαλυμμένη επίφαση της δημοκρατίας!
Λόγος: Εν αρχή είναι ο λόγος! Ο λόγος είναι η διανοητική ικανότητα του ανθρώπου να μετατρέπει τις σκέψεις του σε ομιλία και κατ’ επέκταση να εκφράζεται και να επικοινωνεί με τον άλλον μέσω αυτού. Στην καθημερινότητα και πάλι ο λόγος υπερισχύει πολλές φορές των πράξεων. Λίγα χρόνια πριν οι άνθρωποι στηρίζονταν πιο πολύ στο λόγο για να κλείσουν μια συμφωνία «ο λόγος μου συμβόλαιο». Πολλοί έχουν το χάρισμα του λόγου όπως λέμε και αυτοί μπορούν να πείσουν τα πλήθη είτε στην πολιτική είτε στη θρησκεία κλπ. Ο λόγος στο θέατρο παίζει σημαντικό ρόλο αφού τα έργα στηρίζονται ως επί το πλείστον στο γραπτό λόγο. Οι ηθοποιοί, οφείλουν να εκφέρουν δια μέσου αυτών τον λόγο κάποιου άλλου συνήθως του συγγραφέα. Η άρθρωση του λόγου πρέπει να είναι ορθή-εξ ου και ορθοφωνία – για να γίνεται κατανοητή στο κοινό. Το «μασάει τα λόγια του» η «τρώει τα λόγια του» είναι συχνές φράσεις που χρησιμοποιούμε στο θέατρο αν κάποιος δεν έχει καλή άρθρωση του λόγου . Όμως επειδή η γλώσσα μας είναι πλούσια άρα ο λόγος έχει πολλές έννοιες το ότι «ο άλλος μασάει τα λόγια του» χρησιμοποιείται και στην καθημερινότητα, στην πολιτική κλπ όταν κάποιος έχει μετανιώσει η αλλάζει την προηγούμενη θέση του δηλαδή δεν μας τα λέει καλά. «Σου δίνω το λόγο» ή « σου αφαιρώ το λόγο». Πόσες φορές δεν το έχουμε ακούσει αυτό από τον πρόεδρο της βουλής προς τους βουλευτές του κοινοβουλίου αλλά και πόσες φορές εμείς όταν διαπληκτιζόμαστε με κάποιον του λέμε « μη μιλάς» η «δεν είχες κανένα λόγο για να το κάνεις αυτό η εκείνο» κλπ .‘Εν ολίγοις η ιστορία του ανθρώπου ταυτίζεται πλήρως με την ιστορία του λόγου του. Άνθρωπος σημαίνει λόγος.
Μητρότητα: Το θείο δώρο! Το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής! Ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί!
Νίκες: Οι καθημερινές νίκες ! Οι νίκες για την επιβίωση, για τις ασθένειες, για τις μικρές χαρές που δεν είναι αυτονόητες. Η νίκη του να υπάρχεις στη ζωή κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Ξένος: Κατά την αρχαιότητα ήταν φίλος από άλλη χώρα στου οποίου έπρεπε να αποδώσεις κατά την επίσκεψη με ιερή συνθήκη, δώρα θυσίες κλπ την περίφημη φιλοξενία. Τώρα στις μέρες μας και λόγω των πολλών αναγκαστικών μεταναστεύσεων και των συνθηκών του πολέμου που επικρατούν σε πολλές χώρες ο ξένος έχει άλλη έννοια. Του εχθρού, του κατακτητή. Είναι ένα μεγάλο θέμα που πραγματεύεται και η παράσταση την οποία σκηνοθετώ «Η κουκούλα» του Θ. Τριαρίδη. Τόσο επίκαιρη ! Είναι ένα έργο καθαρά πολιτικό!
Ονειρεύομαι: Πολλές φορές , ονειρεύομαι συνέχεια, είμαι ονειροπόλος. Τώρα τι και πώς ονειρεύομαι δεν θα το αποκαλύψω… είναι μια πολύ προσωπική διαδικασία . Σίγουρα δεν ονειρεύομαι κάτι ανέφικτο. Έχω όνειρα που όλα βρίσκονται μέσα στη σφαίρα του εφικτού, Ακόμα και τα παράλογα όνειρα μπορούν να πραγματοποιηθούν αν τα πιστεύεις.
Πρόβα vs παράσταση: Η πρόβα για την πραγματοποίηση μια παράστασης είναι πιο σημαντική από αυτή καθ’ αυτή την παράσταση. Οι δοκιμές έχουν αυτή ακριβώς την ιδιότητα. Να μπορείς να ψάξεις το κείμενο, το χαρακτήρα του ρόλου, να μπεις στη διαδικασία της ανάλυσης , να δοκιμάσεις τον εαυτό σου μέσα από την εκάστοτε συνθήκη του έργου, του ρόλου κλπ. Κάθε φορά υπάρχει έκπληξη και για τους ηθοποιούς αλλά και για τον σκηνοθέτη, τον συντονιστή, τον δάσκαλο, για το πού θα σε πάει αυτή η διαδικασία , πού θα σε οδηγήσει. Το θέατρο είναι ζωντανός οργανισμός και κάθε φορά αναπνέει μέσω ημών και υμών. Το ζητούμενο λοιπόν της πρόβας είναι να μπορέσεις να χτίσεις μια καλή παράσταση υπηρετώντας κάθε φορά το όραμα, την ανάγνωση , του σκηνοθέτη.
Ρόλοι που θυμάμαι : Η Μπλανς Επιφανί ο πρώτος μου ρόλος στη “Πορνογραφία” του Χατζιδάκι , όπου και με καθόρισε, ο ρόλος της Δάφνης στο “Σκρατς” του Copi που με συντρόφευε χρόνια, ο ρόλος της Μαρίας του Μ. Τσικληρόπουλου στο “Κραυγές Κυριών” , ο ρόλος της Ωραίας Ελένης στις “Τρωάδες” του Μ. Κακογιάννη που με εκτόξευσε, ο ρόλος της νύφης αλλά και της μάνας στο “Ματωμένο γάμο”, ο ρόλος Φεγγαριού επίσης στο ομώνυμο έργο, η Κλυταιμνήστρα του Ανδρέα Στάικου στο ομώνυμο έργο, ο ρόλος της Φρόσως στον “Κήπο με τα χελιδόνια” του Μ. Τσικληρόπουλου, ο ρόλος μιας αυτόχειρας στο “Τι με κοιτάς έτσι” , ένας εξαιρετικός μονόλογος για την ψυχική υγεία των Γ. Κιφωνίδη-Κ. Ρόδη αλλά και όλοι οι ρόλοι που με απασχόλησαν στη διάρκεια της ζωής μου στο θέατρο αλλά και στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Σιγοτραγουδώ συχνά : Πολλά και διάφορα τραγούδια. Αναλόγως τη διάθεση. Άλλες φορές αρκούμαι στο να ακούω μουσική και να χορεύω.
Τηλεοπτική εμπειρία: Αρκετή… θα μπορούσα κι άλλο… περιμένω μια ενδιαφέρουσα πρόταση.
Υστεροφημία: Σημαντική. Η περιουσία που αφήνεις φεύγοντας από τη γη.
Φιλίες : Ιερό πράγμα η φιλία! Σπάνιο ! Πιστεύω ότι ο πραγματικός φίλος είναι κοντά σου και στα κακά και στα καλά. Δεν χρειάζομαι την καθημερινή επαφή με τους φίλους. Θέλω να αισθάνομαι όμως την παρουσία τους ακόμα και αν μας χωρίζει μια εξαντλητική απόσταση.
Χαίρομαι όταν: Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε ειρήνη!. Όταν τα παιδιά μου είναι χαρούμενα χαίρομαι και εγώ. ΄Οταν η παράσταση που ετοιμάζω φτάνει στο τέλος της και είναι έτοιμη να ταξιδέψει στη σκηνή, όταν μου κρατάει το χέρι ο σύντροφος μου , όταν βλέπω τη δύση του ήλιου, όταν αναπνέω τον αέρα στην εξοχή , όταν κολυμπάω στη θάλασσα. Χαίρομαι και τα πιο μικρά πράγματα , την κάθε μέρα που ξυπνάω και είμαι ζωντανή
Ψυχή : Είναι η άυλη φίλη μας που μας συντροφεύει από την στιγμή της σύλληψής μας μέσα στη μήτρα της μάνας μας μέχρι το τέλος του ταξιδιού μας στη ζωή. Είναι η πνοή που έρχεται και φεύγει μαζί μας.
Ωραία παράσταση: Σίγουρα η δική μας η “Κουκούλα” του Θανάση Τριαρίδη. Αν όμως θυμάμαι κάποια είναι μια παράσταση της Μήδειας από Γιαπωνέζικο θίασο μια νύχτα με πανσέληνο στο Ηρώδειο
Σχόλια για αυτό το άρθρο