«Ζεστό ψωμί και κόκκινη κορδέλα». Με αυτόν τον πρωτότυπο τίτλο έρχεται ένα νέο βιβλίο από την Άνεμος Εκδοτική που συνυπογράφουν δύο συγγραφείς. Δύο γυναίκες του σήμερα ενώνουν τις δυνάμεις τους και μας παρουσιάζουν ένα πολύ πρωτότυπο μυθιστόρημα που σίγουρα θα αγαπηθεί.
Η Αναστασία Κορινθίου μετά από δέκα βιβλία επιλέγει από την Αθήνα που πλέον ζει μόνιμα να μοιραστεί την εμπειρία της δημιουργίας ενός βιβλίου με την νησιώτισσα Δικαία Μαραβέλια που ζει μόνιμα στην Σύμη. Ας τις γνωρίσουμε καλύτερα μιας και έχουν πολλά αισιόδοξα μυστικά να μοιραστούν μαζί μας.
Δικαία ζεις στην Σύμη όπως και η ηρωίδα σου η Χρουσώ. Τι κοινά έχετε εκτός από τον τόπο καταγωγής σας;
Δ. Μ. Το Χρουσώ μου, η Χρύσα είναι η σύγχρονη Συμιακιά γυναίκα. Η σύζυγος, η μάνα, η κόρη, η εγγονή. Πριν από όλα και πάνω από όλα είναι η οικογένεια της, μπορεί άνετα να θυσιαστεί για τα παιδιά της κυρίως, αλλά όταν χρειαστεί βγάζει τον νησιωτικό δυναμισμό της και τότε σαρώνει…
Αναστασία όπως και η ηρωίδα σου η Αλεμίνα, έφυγες από το νησί σου τη Ρόδο και ζεις μόνιμα πια στην Αθήνα. Ποια είναι τα συναισθήματα που μοιράζεσαι μαζί της;
Α. Κ. Μαθημένη στον ήλιο και το γαλάζιο, δυσκολεύτηκα πολύ να προσαρμοστώ στο γκρίζο μιας πόλης που είχα 26 χρόνια να ζήσω και να νιώσω. Ανακάλυψα όμως όπως και η Αλεμήνα μου, το φως στα μάτια ανθρώπων που έγιναν αγκαλιά. Πατρίδα μας τελικά είναι τα χαμόγελα αγάπης και εδώ στην πρωτεύουσα, ναι αντάμωσα πολλά. Μου λείπει η Ρόδος μα… δεν σταμάτησα λεπτό να την αναφέρω και να κάνω πράγματα που αφορούν το νησί μέσα από πολιτιστικές δράσεις. Οι πρώτες μας παρουσιάσεις άλλωστε θα γίνουν στη Σύμη και στη Ρόδο.
Πώς προέκυψε η ιδέα της δημιουργίας ενός βιβλίου από κοινού;
Δ. Μ. Ένα μήνυμα στο inbox ένα πρωινό του περασμένου Αυγούστου… Το τρέμουλο στο χέρι και στη φωνή ενόσω το διάβαζα φωναχτά για να το συνειδητοποιήσω, και η αυτόματη απάντηση της Αναστασίας στην ερώτηση «εγώ;», «ναι, εσύ»… Και όλα άρχισαν, τόσο απλά.
Α. Κ. Ήταν μια πρόκληση για μένα. Το βιβλίο το είχα στο νου μου πολύ καιρό μα κάτι έλειπε. Δυο γυναίκες, δυο φίλες. Δυο διαφορετικοί άνθρωποι. Γιατί λοιπόν να μην είμαστε δυο διαφορετικοί δημιουργοί για να βγει πιο…αληθινό; Η Δικαία με κέρδισε με τα γραπτά της μέσα από τη διαδικτυακή μας φιλία στο facebook. Το έχει. Απλά το έχει…
Πόσο καιρό σας πήρε να το γράψετε και πώς τα καταφέρατε λόγω απόστασης;
Δ. M. Μας πήρε ακριβώς εννιά μήνες, όπως μια εγκυμοσύνη. Με την αγωνία και την αναμονή που απαιτείται μέχρι να γεννηθεί το μωρό μας. Το βλέπαμε να αναπτύσσεται μόνο που στη θέση του υπερηχογραφήματος υπήρχε η ανταλλαγή των e-mail μας… Τώρα ανυπομονούμε να το πάρουμε στα χέρια μας.
Α. Κ. Ανταλλάσσαμε e-mail. Ήταν σαν ένα παιχνίδι. Ήταν μαγική εμπειρία ομολογώ. Περίμενα το κεφάλαιο της Δικαίας σαν Χρουσώ για να απαντήσω σαν Αλεμήνα. Ήταν ζωντανός οργανισμός, απαιτούσε, διεκδικούσε, γραφόταν από μόνο του θαρρείς και η πλοκή άλλαζε χωρίς να μπορούμε να της αντισταθούμε. Δεν την ένιωθα μακριά μου την Δικαία. Ομολογώ πως ήταν σαν να την είχα δίπλα μου και τους 9 μήνες. Μου λείπει ήδη. Θέλω και άλλο.
Γιατί ζεστό ψωμί και κόκκινη κορδέλα;
Δ. M. Γιατί πολύ απλά το ψωμί συμβολίζει τη ζωή, η κορδέλα την ένωση και το κόκκινο το πάθος. Και τα κορίτσια μας τα ζουν όλα αυτά.
Α. Κ. Θα το καταλάβετε όταν διαβάσετε το βιβλίο. Παίζουν πολύ έντονα αυτά τα δύο «σύμβολα» μέσα στις σελίδες του βιβλίου μας.
Συχνά στα σχόλια σας στο facebook αποκαλείτε η μία την άλλη «πειραγμένη» και διακρίνουμε πολλές ιδιαιτερότητες στο βιβλίο σας (από τις φωτογραφήσεις σας και τα βιογραφικά μέχρι τον πρόλογο και τον επίλογο). Είναι κάτι που προέκυψε ή είναι προϊόν μάρκετιγκ;
Δ. M. Ναι, είμαστε πειραγμένα κορίτσια το παραδέχομαι, γενικά αυτή η ιστορία μας πήγε ένα ταξίδι μαγικό και τίποτα μα τίποτα δεν ήταν προσχεδιασμένο. Όταν αρχίσαμε να γράφουμε το παρομοίασα με έναν αγώνα τένις. Δεν ξέρεις που θα καταλήξει η μπάλα. Την κυνηγάς. Όσο για τα βιογραφικά και το οπισθόφυλλο… Δυο λέξεις, διαβάστε μας!
Α. K. Τιμητικός τίτλος ο «πειραγμένος». Μας τον έδωσε ο κοινός μας φίλος Χρήστος Μπάρδος και ουσιαστικά έχει να κάνει με τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την ζωή. Μάρκετιγκ; Εμείς; Όχι, όχι…Μόνο συναίσθημα και μόνο πάθος για το διαφορετικό.
Ήσασταν φίλες πριν ξεκινήσετε να γράφετε και αν ναι πώς γνωριστήκατε;
Δ. M. Με το κορίτσι μου είχαμε κοινούς φίλους, έτσι γνωριστήκαμε. Μια ζωγραφισμένη πέτρα, και ένας αντίπαλος προεκλογικός αγώνας της περιφέρειας μας, μας έφερε πιο κοντά. Επιβεβαιώσαμε ότι τα αντίθετα έλκονται, και γράφουν μαζί μια όμορφη ιστορία.
Α. K. Τρελή ιστορία… Εκλογές για την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και εμείς σε αντίπαλα(;) στρατόπεδα. Την λάτρεψα. Είχε το βλέμμα σκανταλιάρικου παιδιού. Με κέρδισε με έναν πολιτικό λόγο που έβγαλε όπου μιλούσε με φρεσκάδα σκύβοντας να δέσει τα αθλητικά της παπούτσια. Χέρι με χέρι πήγαμε στις εκλογές της καρδιάς μας. Ήταν πια η Δικαία μου. Η δίκαιη Δικαία.
Τις ηρωίδες σας τις δένει μια δυνατή φιλία. Τελικά είναι ένα βιβλίο σχέσεων ή ένα ερωτικό μυθιστόρημα;
Δ. M. Είναι ένα βιβλίο πειραγμένο, μόνο αυτό έχω να πω.
Α. K. Είναι ένα βιβλίο γεμάτo δυνατές συγκινήσεις που μόνο ο έρωτας και η αληθινή φιλία δίνουν.
Περιγράψτε η μία την άλλη.
Α. K. Γυναίκα αερικό που έχει για να δώσει, όμως μπορεί και να πάρει. Αυτή λοιπόν η γυναίκα έκανε μια στάση στη ζωή μου, που δεν θα ξεχάσω ποτέ… Άλλωστε έχουμε ακόμη κοινή πορεία μαζί το αισθάνομαι. Με πήρε από το χέρι και με πέρασε από την καθημερινή πραγματικότητα στο μαγικό κόσμο του βιβλίου. Έχει το μαγικό ραβδί και το λέω εγώ που δεν πιστεύω στα παραμύθια… Την αγαπώ και την ευχαριστώ.
Δ. Μ. Μια γλύκα στο βλέμμα και η αίσθηση πως αυτό το ντελικάτο πλασματάκι μπορεί να γίνει ώμος να στηριχτείς. Γυναίκα-κορίτσι που γραφεί ποιητικά και που μιλά σταράτα, ντόμπρα. Η φίλη που μόνο τυχεροί άνθρωποι αξιώνονται να έχουν. Πιστεύω πολύ σε αυτήν. Έχει να δώσει παρα πολλά ακόμη στην ελληνική λογοτεχνία και είμαι περήφανη που μοιραστήκαμε μαζί αυτό το όνειρο.
Ένα μήνυμα σε όσους διαβάζουν αυτή τη συνέντευξη.
Δ. Μ. Περιμένουμε να μας συντροφεύσετε στη συνέχεια αυτού του ταξιδιού, διαβάζοντας μας.
Α.Κ. Αγαπήστε μας, αγαπώντας τα κορίτσια μας.
Οπισθόφυλλο βιβλίου:
Μια δυνατή φιλία και τέσσερις γυναίκες, που κρύβουν τα μυστικά τους σαν καταδίκη μέσα τους.
Ένα τάμα στον Αρχιστράτηγο Πανορμίτη της Σύμης, ένας άγγελος που τον λένε Άννα και άντρες-ήττες ή και νίκες ανάμεσα τους, κεντούν μια ιστορία με άρωμα Αιγαίου και νοσταλγική διάθεση.
Η Χρουσώ καλοσυνάτη και τρυφερή σαν ζεστό ψωμάκι και η Αλεμήνα με το όνομά της νεράιδας και την κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά.
Γιατί οι μάνες τους δεν θέλουν να μοιράζονται παιχνίδια σαν παιδιά και σκέψεις σαν γυναίκες;
Ποια μυστικά σκοτεινά κρύβονται στα Δωδεκάνησα, από την Κόμισσα με το σημαδεμένο πρόσωπο και την πανέμορφη Δικαία;
Ο χρόνος έχει υπομονή, oι ηρωίδες μας όχι…
Και ο έρωτας, γίνεται σύμμαχός τους μαζί με
την προσευχή, να βρουν την λύτρωση και τις αλήθειες, που θα σώσουν κυριολεκτικά τις ζωές τους.
Ένα μυθιστόρημα για δύο φίλες, γραμμένο από δύο φίλες.
Η Αναστασία Κορινθίου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου ζει πια μόνιμα μετά από 26 θαλασσινά χρόνια στη Ρόδο, που κουβαλά μέσα της για πάντα.
Δουλειά της να κάνει τον κόσμο να χαμογελά, μέσα από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση όπου εργάζεται. Ανασαίνει για να δημιουργεί και το αποδεικνύει έμπρακτα μέσα από τις πολιτιστικές της δράσεις και τη διοργάνωση πρωτότυπων εκδηλώσεων που αναλαμβάνει, με αφορμή πάντα μορφές τέχνης.
Έχει βραβευτεί από την Ακαδημία Γραμμάτων και Τεχνών στα Τίρανα, το Ends Foundation, τον Σύλλογο Γυναικών Νέου Ικονίου, την Unesco και τον ΠΟΔΡ. Σημαντικότερο βραβείο θεωρεί την αγάπη του κόσμου.
Έχει γράψει το παιδικό μιούζικαλ «Παραμυθοσαλάτα, Φίνος το δελφινάκι», ενώ στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από τους Α. Παπαντωνίου, Ανθούλα, Πετράκος. Το βιβλίο της «Για την καρδιά ενός αγγέλου» μεταφέρθηκε τηλεοπτικά από τον Στράτο Μαρκίδη. Τώρα ετοιμάζεται η θεατρική μεταφορά του βιβλίου της «Ομερτά» και η κινηματογραφική μεταφορά του «Ποτέ μην λες για πάντα».
Βιβλιογραφία:
«Γυναίκες από πέτρα», Εμπειρία Εκδοτική 2004.
«Για την καρδιά ενός αγγέλου», Εμπειρία Εκδοτική 2006.
«Βαρλίκι», Εμπειρία Εκδοτική 2007.
«Το χρονικό μιας απιστίας», Εμπειρία Εκδοτική 2009.
«Η αδελφότητα των γκρίζων κροτάφων», Δυάς Εκδοτική 2012.
«Σου τηλεφώνησα για ένα αντίο», Ελληνική Πρωτοβουλία 2013.
«Ομερτά», Ελληνική Πρωτοβουλία 2013.
«Οι γεύσεις λένε την ιστορία τους», Ελληνική Πρωτοβουλία 2013.
«Μαμάδες και παραμύθια», Βερέττας 2015.
«Ποτέ μην λες για πάντα», Άνεμος Εκδοτική 2015.
Η Δικαία Μαραβέλια ζει μόνιμα στη Σύμη.
Μεγαλωμένη και κανακεμένη, στα γόνατα του παπά Τάσου, με ιερή στιγμή αυτή που την τάιζε γλυκό σταφύλι με τόση ευλάβεια, σαν να ήταν κοινωνία.
Τον έβλεπε πάντα να γράφει όταν δεν λειτουργούσε.
Τώρα έφτασε η ώρα να ακολουθήσει τα χνάρια του, συντροφιά με τους αγγέλους της.
Αυτό είναι το πρώτο της βιβλίο.
DIMITRIS BILIAS PHOTOGRAPHY
Σχόλια για αυτό το άρθρο