ΤΩΡΑ |
Ο Λάκης Λαζόπουλος, η Bίκυ Λέανδρος, o Γιώργος Μαζωνάκης, ο Hλίας Ψινάκης, η Μαρία Καβογιάννη, ο Σταμάτης Φασουλής, ο Σταμάτης Καραουνάκης, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, η Μπέττυ Βακαλίδου, ο Νίκος Μουρατίδης, η Φρόσω Ράλλη, η Υακίνθη, η Ολυμπία Κρασαγάκη και πολλοί περισσότεροι αγαπημένοι φίλοι, έπεσαν “θύματα” της γοητείας του βιβλίου Zωντανός στο Zonars. Oι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους…
Τον Λαζόπουλο τον Λάκη, είδα στη Βουκουρεστίου, μου είπε: “Παύρη έχεις στιλάκι, πάθος, αίσθηση του αστείου και το “Ζωντανός στο Zonars”, που σαν τίτλος φέρνει ρίγη, θα θυμίζει στους αιώνας, μια Ελλάδα που έχει φύγει…”
Ο Γιώργος Μαζωνάκης, που είναι παιδί της νύχτας, ωραίος και αυτάρκης, μοναδικός αρτίστας, καθόταν μεσημέρι, στον ίσκιο μιας κολώνας, κρατούσε στο ένα χέρι, το “Ζωντανός στο Zonars” και έψαχνε για να ΄βρει, με πονηρό γελάκι, μιά ιστορία παύρη, που παίζει ένα ρολάκι….
H Βίκυ Λέανδρος με αγωνία, ήρθε εσπευσμένα απ΄ τη Γερμανία, σε μια γωνιά της πολυθρόνας, διάβασε το “Ζωντανός στο Zonars” και αποφάσισε όταν γυρίσει, στην Ανγκέλα Μέρκελ να το χαρίσει..
Εσύ Ηλία Ψινάκη, με πλούσιο μαλλί, κι εγώ με κουρτινάκι, κουρούπα κεφαλή, θα σπάμε τους κανόνες, με πάθος κι ηδονή, και θα ΄μαστε αιώνες, στο Zonars ζωντανοί.
Η Μαρία Καβογιάννη, που είναι άτομο παρφέ, έβαλε πουά φουστάνι, έκατσε για ένα καφέ, το “Zωντανός στο Ζοnars”, διάβαζε ως τις οχτώ, την είδε ένας θαμώνας και έστειλε φωτό…
Μου είπαν Σταμάτη Φασουλή, ότι σου άρεσε πολύ, το “Ζωντανός στο Zonars”, κι επί της πολυθρόνας, το έχεις διαβάσει απνευστί, και τίτλο έχεις εμπνευστεί, μιας κωμωδίας μαύρης, την “Ιφιγένεια εν Παύρης”…
Frosso Rallis, Frosso Rallis, είσαι ωραία ότι κι αν βάλεις. Tι είναι αυτό που σε τονώνει και που σε ανανεώνει; Mήπως είναι η αλόη; Mήπως το παιδί σου η Χλόη; Μήπως που είσαι εν Επιδαύροις; Ή σε μάγεψε ο Παύρης;
Διαβάζεις ” Ζωντανός στο Zonars” κι από μπροστά σου ένας αιώνας, με άλλα έθιμα και ήθη, περνάει και φεύγει Υακίνθη…
Η Μέτρο Γκολντούιν Μάγερ του στίχου, ο ζωντανός θρύλος του ελληνικού τραγουδιού, ο Πρόεδρος πασών των επιτυχιών, διαβάζει το “Ζωντανός στο Zonars”..
Tον Δημήτρη και τον Άκη, να πίνουν καφεδάκι, είδα το μεσημέρι, με ένα βιβλίο στο χέρι, γελούσανε τα αδέλφια κι είχαν μεγάλα κέφια, που τέτοια μέρα φωτεινή, ήταν στο Zοnars ζωντανοί…
Τον Νίκο Μουρατίδη, είδαμε να γελά, τις ιστορίες ήδη, ξέρει αυτός καλά, και στο βιβλίο όλο, δεν είναι μυστικό, συχνά παίζει ένα ρόλο, πρωταγωνιστικό…
Τη φωνή του ραδιοφώνου, την Μαρίνα Λαχανά, που στο πέρασμα του χρόνου, δύσκολα κανείς ξεχνά, είδαμε απορροφημένη, κάτω από την ελιά, να διαβάζει μαγεμένη, μια ιστορία απ΄τα παλιά…
Ολυμπία Κρασαγάκη, στα ταξίδια σου που πας, πάρε το βιβλιαράκι, που διαβάζεις κι αγαπάς κι όταν ο Αρμαγεδόνας, κάπου, κάποτε, σε βρει, με το “Ζωντανός στο Zonars”, θα την βγάλεις καθαρή
Φίλε μου Παντελή Αμπαζή, να ζει κανείς ή να μη ζει; Σε αυτή την απορία, η ως τώρα σου πορεία, δείχνει πως θέλεις προφανώς, να είσαι στο Ζonars ζωντανός, με παγωτό Chicago, παρά νεκρός στον πάγο!
Στον ίσκιο μιας μανόλιας, σε ένα χωριό στη Μάνη, ο Ηλίας Μιχαλόλιας που είναι παιδί τζιμάνι, διαβάζει το βιβλίο, στο παρελθόν γυρίζει, και τον δικό του βίο, θυμάται και δακρύζει…
Ένα χιλιόμετρο πάνω από το Ιόνιο, ο Χάρης Χριστόπουλος αγόρι δαιμόνιο, διαβάζει στιγμές απ΄τη νιότη του, θυμάται την τρέλα την πρώτη του, και αποδεικνύει για μια ακόμα φορά, πως το “Ζωντανός στο Zonars” δίνει φτερά…
Θρασύβουλος Γιατσιός, που τρέχει ο λογισμός σου;
Μήπως στη εφορία σου και στο λογαριασμό σου;
Στο Μείζονα Ελληνισμό που κάτι του ετοιμάζεις;
ή μήπως τον Παυριανό άρχισες να διαβάζεις;
Ό,τι κι αν είναι ησύχασε, και μην κουνήσεις ρούπι
τις διακοπές σου απόλαυσε παρέα με τη Γούπι…
Διέσχισα την Αττική, κι όλη την Αργολίδα, και στην Επίδαυρο εκεί, την Μανουέλλα είδα, που με το κατσαρό μαλλί, κούκλα και μαυρισμένη, για της Μελίνας το φιλί, διάβαζε ευτυχισμένη…
Το τρελό αυτό παιδί, με το σηκωμένο φρύδι, που το λένε δηλαδή, Ιάσονα Τριανταφυλλίδη, σε μια κάμερα μπροστά, ένα βιβλίο συνιστά, μέχρι να του πιαστεί ο αγκώνας, κι είναι το “Ζωντανός στο Zonars”!
Στην παραλία Σκουτάρι, το έχουν προσευχητάρι, κι έχει γίνει πια κανόνας, ένα “Ζωντανός στο Zonars”, να υπάρχει στις παρέες, για διακοπές ωραίες. Γιώργο, Δημήτρη, Νίκο, Θέμη, θα σας στείλω ανθοδέσμη!
Tον φίλο μου με τα γυαλιά και το βιβλίο αγκαλιά, που είναι σαν μανεκένε, τον λένε Γιάννη Νένε. Θα τον ευγνωμονώ γιατί, πρώτος αυτός είχε σκεφτεί και πέρασε ταλαιπωρίες, μέχρι να γράψω τις ιστορίες…
Η Αναστασία Κουντούρη, έχει κλείσει το παντζούρι, κι ακουμπώντας τους αγκώνας, με το “Zωντανός στο Zonars”, ξέχασε τους φρονιμίτες, αλλά και τους τραπεζίτες και της έφυγε η γνάθος, με το Παυριανό το πάθος!
Είδα τον Βασίλη Νάτσιο, να αφήνει ένα καρπάτσιο, που έτρωγε για απεριτίφ, και κοντά στο πορτατίφ, να διαβάζει με ευφορία, μια παυριανή ιστορία, που έλεγε για ένα σφηνάκι, με Αλίκη Βουγιουκλάκη…
Ο Ντίνος Πετράτος, διοπτροφόρος και μουσάτος, σήμερα Τρίτη, στο καινούργιο του σπίτι, διαβάζει “Ζωντανός στο Zonars” και πίσω του ο Παρθενώνας, παρ΄όλα του τα γηρατειά, ρίχνει κι αυτός μία ματιά…
Τυλιγμένη σε νεφέλη, η κυρία Μπεμπεδέλη, διαβάζει ότι ο Παυριανός, είναι στο Zonars ζωντανός, διασχίζει την Ελλάδα, με βροχή ή με λιακάδα και με το ήθος το παλιό, παίζει στο θέατρο “Φιλιώ”…
Ο Μηνάς Γκούμας στην αυλή του, με την Μπέιλι το σκυλί του, διαβάζει όλο απορία, κάποια παυριανή ιστορία, κι από της Άνδρου τα αρμυρίκια, του τραγουδάνε τα τζιτζίκια: “Γράψε Μηνά κι εσύ βιβλίο, που να ΄χει τον δικό σου βίο!”
Φούστα κλαρωτή φορούσες, το βιβλίο μου κοιτούσες, και τα μάτια σου τα πλάνα, που διαβάζανε Ζυράννα, όλα όσα έχω ζήσει και πως έχω επιζήσει, μελαγχόλησαν λιγάκι, όμως με κρυφό γελάκι, μου είπε το δικό σου στόμα, πως με αγαπάς ακόμα…
Σταμάτη Κραουνάκη, σχεδόν ένα χρονάκι, ζήσαμε σαν συγκάτοικοι και στο σαράι κάτοικοι… Απ΄το εβδομήντα τρία, κρατάει αυτή η φιλία, χρόνια σαράντα τέσσερα, δικά σου και ημέτερα, σχεδόν μισός αιώνας κι είμαστε ακόμα ζωντανοί στο Zonars!
Με την Μπέττυ Βακαλίδου, πήγα σήμερα στο Zonars. Mου είπε: “Παύρη, χρόνου φείδου, γιατί έρχεται χειμώνας. Γράψε κι άλλες ιστορίες, να διαβάζουμε στο τζάκι, κι άμα θες πληροφορίες, θα στις δώσει το Μπεττάκι…”
Βασίλη φίλε μου παλιέ, διαβάζεις μες στο ατελιέ, και είσαι πια επιεικής, γιατί απ΄την Αλωπεκής, βγήκες στο τέλος ζωντανός, όπως και ο Παυριανός…
Δημήτρης Ξανθούλης ζεστός ο Ιούλης, μα εσύ μες το Zonars, που είσαι θαμώνας, με κείμενα του Παυριανού, δροσίζεις το δικό σου νου κι όταν τελειώσεις θέλω, να του βγάλεις το καπέλο!
Μάκης Γαζής, Μάκης Γαζής είναι επικίνδυνο να ζεις, με τον Παύρη στο κρεβάτι, γιατί δεν θα κλείσεις μάτι, ιστορίες θα διαβάζεις, το ρολόι δεν θα κοιτάζεις και θα φύγει ένας αιώνας, με το “Ζωντανός στο Zonars”…
Βλέπουμε σε πρώτη θέα, ένα χέρι συγγραφέα, και μετά Μπέττυ Μαγγίρα, που στο διάβασμα έχει πείρα, τον Δημήτρη Σουλελέ, στα κοσμήματα κομπλέ, ο Πανόπουλος γελά, όλα λέει θα παν καλά, τέλος ο Δημήτρης Μάζης, που απ΄την ομορφιά τρομάζεις!
Βλέπω έστρωσες την πούλη και διαβάζεις Νίκο Σούλη, με το πρωινό σου νες, ιστορίες παυριανές, και στο λέω υπερηφάνως, ότι λάτρευε ο Μάνος, το δικό σου το κλιπάκι, που είχες κάνει για τον Σάκη…
Γιώργος Ευσταθίου φίλε κολλητέ, εμείς δεν θα χωρίσουμε ποτέ, θα είμαστε δίπλα ο ένας τον άλλο, μαζί θα πάμε στο Θεό ή και στο διάολο κι όταν γεράσουμε κι έρθει ο χειμώνας, θα τον περάσουμε μαζί στο Zonars…
Γεωργία Δρακάκη, έχεις δόντι μανταλάκι, δάγκωσες το σύγγραμμά μου, έφαγες το όνομά μου, λίγο απ΄το επώνυμό μου, και παρ΄όλα αυτά μωρό μου, έστω και Αυριανός, είμαι στο Zonars ζωντανός!
Σχόλια για αυτό το άρθρο