Η χαρισματική Παναγιώτα Βλαντή σε κερδίζει με την πρώτη κιόλας ματιά για πολλούς λόγους. Το φωτογενές και πανέμορφο πρόσωπό της, το ακτινοβόλο χαμόγελό της, η ψηλόλιγνη καλογυμνασμένη σιλουέτα της, τα υπέροχα γαλάζια μάτια της που έχουν το χρώμα της aqua marine σε συνδυασμό με τα κατάξανθα μαλλιά της, η εγκαρδιότητα, η καλοσύνη,η ευγένεια, η παιδεία, οι καθώς πρέπει τρόποι συμπεριφοράς της, η απλότητά της, η θετική αύρα που αποπνέει,η υποκριτική γκάμα, η στόφα και τα εκφραστικά μέσα που διαθέτει, ό,τι κι αν γράψω θα είναι λίγο. Η Παναγιώτα Βλαντή βγάζει ‘’ψυχή’’, βγάζει ‘’αλήθεια’’ κάθε φορά που υποδύεται ένα θεατρικό, τηλεοπτικό ή κινηματογραφικό ρόλο. Ντύνεται στο ρόλο της κάθε ηρωίδας που ενσαρκώνει και έχει δώσει πολλά ρεσιτάλ ερμηνείας στην καλλιτεχνική της διαδρομή. Ανήκει στις ελάχιστες ηθοποιούς που το παίξιμό τους, αλλά και όλη γενικά η παρουσία τους, εκπέμπουν ένα άρωμα φινέτσας και κάτι αέρινο και ‘’μαγικό’’ συγχρόνως.
Ήταν όνειρό σου να γίνεις ηθοποιός;
Δήλωσα ηθοποιός από πολύ νωρίς. Θυμάμαι ότι ήμουν πέντε χρόνων τότε. Οι γονείς μου γέλασαν και είπαν: “Θα της περάσει”. Δεν μου πέρασε, όμως. Ως παιδί ήμουν κλειστός χαρακτήρας και στις γιορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα αντί να παίζω, έβλεπα ασπρόμαυρες αμερικάνικες ταινίες του 40’ και του 50’ και πολύ βωβό κινηματογράφο. Είχα μία κλίση στην καλλιτεχνία και εκτός από τις ταινίες μου άρεσε και η μουσική. Ήμουν πολύ ντροπαλή και ήθελα με αυτό το επάγγελμα να “ξορκίσω” αυτή τη ντροπαλοσύνη μου. Μεγαλώνοντας αυτό ήταν ένα άλλοθι για εμένα.
Θεωρείς ότι σήμερα βρίσκεσαι στο πιο ώριμο στάδιο της καριέρας σου;
Δεν θα έλεγα πιο ώριμο, είμαι πιο “πλούσια” από εμπειρίες στη ζωή μου και από διαβολική τύχη οι ρόλοι των τριών τελευταίων ετών ήταν πολύ κοντά στη ψυχοσύνθεσή μου. Δύσκολο βέβαια να εκφραστεί αυτό. Είναι πιο δύσκολο να κάνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου από ένα κόντρα ρόλο, γιατί βγάζεις προσωπικές σου στιγμές, απώλειες, χαμούς, “διαδρομές” στη σκηνή. Πρέπει να βρεις έναν τρόπο να μην είσαι η Παναγιώτα.
Ο ρόλος που υποδύεσαι στο έργο του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν “Σκηνές από ένα γάμο” είναι από τις πιο σημαντικούς μέχρι τώρα;
Ναι, είναι από τους πιο σημαντικούς. Ευτυχώς έχω κάνει αρκετά σημαντικά πράγματα στο θέατρο, αυτός όμως ο ρόλος είναι μια κομβική στιγμή για εμένα λόγω της συνάντησής μου με το δάσκαλό μου, Δάνη Κατρανίδη και τον Ένκε Φεζολλάρι. Ειδικά με τον δεύτερο είχαμε ένα καλλιτεχνικό φλερτ επί δύο έτη, θέλαμε να κάνουμε μια δουλειά μαζί.
Πώς είναι να δουλεύεις με τον Ένκε Φεζολλάρι και το Δάνη Κατρανίδη;
Όπως το “παλιό” με το “καινούργιο”. “Δεν λένε ότι στο γάμο πρέπει να φορέσεις ένα παλιό, ένα καινούργιο και ένα δανεικό”; Το “δανεικό” είναι το κείμενο που πήραμε, τα δικαιώματα, το “καινούργιο”, το οποίο δεν σημαίνει ότι δεν είναι και κλασσικό , είναι ο Ένκε με τη σκηνοθεσία του. Έδωσε μία φόρμα στην παράσταση που είναι το καινούργιο, χωρίς να μας στεγνώσει συναισθηματικά, να μας κάνει εγκεφαλικούς. Θεωρώ ότι εκεί είναι η εξυπνάδα του και η μαεστρία του σκηνοθετικά. Είναι χειμαρρώδης ο Ένκε, έχει πάρα πολύ ωραίες ιδέες. Το “παλιό”, το οποίο είναι πάρα πολύ μοντέρνο, το εκπροσωπεί ο Δάνης (Κατρανίδης). Είχα μεγάλο άγχος για τη συνάντησή μας αυτή. Δεν είχα δουλέψει μαζί του ποτέ, γιατί είχαμε χαθεί 20 χρόνια από τότε που τελείωσα τη σχολή και είχα μια αγωνία, το πώς θα κατάφερνα να σπάσω αυτή τη συστολή, γιατί υπήρξα μαθήτριά του. Στους ρόλους μου και στις συνεργασίες μου μπαίνω κάπως με “μαθητικό, τρόπο”. Έχω δηλαδή το τρακ και την προσέγγιση ανεύρεσης του κειμένου , είναι σαν να ξεκινάω με την αλφαβήτα, για να μην χρησιμοποιήσω τα εκφραστικά μέσα του προηγούμενου ρόλου. Η απογείωσή μου γίνεται προς το τέλος των προβών, στις γενικές δοκιμές θα έλεγα.
Η ωραία εξωτερική εμφάνιση έχει θετικό αντίκτυπο στο επάγγελμά σας;
Ναι, πολύ! Εμένα με βοήθησε πάρα πολύ. Θεωρώ ότι η ομορφιά είναι “διαβατήριο”, από εκεί και πέρα έγκειται στη δουλειά του καθενός.
Κάνεις αυτοκριτική;
Εννοείται… Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου να προσπαθώ να τον καλυτερεύω. Δεν θέλω να κάνω “εκπτώσεις”. Και όλα αυτά μέσα από μία αγωνία προσωπική για να μην αδικήσω συνεργασίες μου, κείμενα και εμένα την ίδια. Αυτό δεν το κάνω μόνο στη δουλειά μου, αλλά και στην προσωπική μου ζωή. Σαφώς και έχω κάνει λάθη. Σημασία έχει όμως ,να μπορείς να προχωρείς μέσα από αυτά και να μην τα επαναλαμβάνεις. Λίγο ανέφικτο αυτό, αλλά το προσπαθώ…
Είσαι ευχαριστημένη από τη ζωή σου ή έχεις ανασφάλειες;
Ε, τώρα, ποιος δεν έχει ανασφάλειες; Έχω ξεπεράσει τις προσδοκίες μου επαγγελματικά. Αυτό το “ταξίδι” για εμένα είναι συναρπαστικό. Επειδή, όπως είπα και προηγουμένως, ήμουν ντροπαλή, δεν περίμενα να συμβεί.
Τι σημαίνει απλότητα για εσένα;
Η οικογένεια. Αυτό που εισπράττεις από την οικογένειά σου. Οι αρχές που παίρνεις από αυτή. Να μην θεωρείς τον εαυτό σου καλύτερο και εξυπνότερο από τους άλλους, και αν αυτό συμβαίνει, να σου το λένε οι άλλοι. Απεχθάνομαι την έπαρση και κυρίως στην εποχή μας την θεωρώ άνευ λόγου.
Φοβάσαι την ευτυχία;
Όχι. Την καρτερώ…
Πιστεύεις ότι τα μειονεκτήματα του άλλου σε μια σχέση πρέπει να τα αντιμετωπίζεις ως πλεονεκτήματα;
Όχι, με καμία δύναμη. Καταρχάς το μειονέκτημα είναι υποκειμενικό για τον καθένα μας. Το ζευγάρι πρέπει να ακολουθεί αυτό που λέει ο Μπέργκμαν στο κείμενό του, να μιλάει και να βάζει τα όριά του. Να μην το παραναλύει, γιατί η αγάπη θα χαθεί, όπως λέει ο ίδιος ο συγγραφέας. Πρέπει να εκφράζουμε τα “θέλω” μας και τις ανάγκες μας, χρησιμοποιώντας λίγα λόγια και καίρια.
Υπάρχει μια σχέση που το έντονο πάθος μπορεί να περάσει στο μίσος;
Φυσικά, η ερωτική σχέση! Μπορεί να έχει ένα έντονο πάθος, αλλά όπως λένε, δεν έχει καλό τέλος. Για εμένα αυτή η σχέση είναι “μπροστά”, την καρτερώ, την περιμένω.
Τι είναι για εσένα ποιότητα ζωής;
Να έχω κοντά μου την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τους θεωρώ πολύτιμους πλέον, ένα ζευγάρι μάτια συντροφικά και συνοδοιπόρους και αξιοπρέπεια στη δουλειά μου.
Τι αντιπαθείς στη συμπεριφορά των ανθρώπων; Τι εκτιμάς;
Την έπαρση και την αγένεια. Εκτιμώ την απλότητα και τη σεμνότητα.
Τι σου αρέσει στη ζωή;
Τα ταξίδια, τα παιδιά, οι σοκολάτες (οι μπίτερ όμως), (γέλια!), ο αθλητισμός, ο χορός και η Νέα Υόρκη.
Τι επιθυμείς πολύ και δε σου έχει συμβεί;
Καλές συνεργασίες, οικογένεια, δεν έχω άγχος όμως, γιατί αν ήθελα θα την έκανα και γιατί δεν πάσχω από το σύνδρομο της μητρότητας. Έρωτα στα πάντα, αλλά και έρωτα κυριολεκτικά.
Τι σε ενοχλεί στη δουλειά που κάνεις;
Η μετριότητα που πλασσάρεται ως πρωτοκλασάτη .
Θεωρείς ότι στη ζωή πορευόμαστε μόνοι μας;
Έτσι λένε ο Μπέργκμαν, ο Νίτσε και ο Σόπενχάουερ. Αλλά εγώ δεν το πιστεύω αυτό. Παρ’ όλο το ότι “ερχόμαστε” και “φεύγουμε” μόνοι μας, εγώ θα προσπαθήσω να το ανατρέψω . (γέλια!). Φοβάμαι τη μοναξιά, γι’ αυτό στο λέω. Αν και επιζητώ ώρες-ώρες τη μοναχικότητα, η οποία δεν έχει σχέση με τη μοναξιά.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια;
Θα κάνουμε περιοδεία με το “Σκηνές από ένα γάμο” του Μπέργκμαν σε πόλεις με θεατρική υποδομή με τον Δάνη Κατρανίδη, έως την Κυριακή των Βαΐων. Υπάρχει όμως περίπτωση να την συνεχίσουμε και μετά το Πάσχα. Συζητώ για κάποιες δουλειές, τις οποίες δεν μπορώ να ανακοινώσω ακόμη.
Σχόλια για αυτό το άρθρο