40 χρόνια Βίσση fever, 7 χρόνια φαγούρα, 7 χρόνια ο Αλεξ, 6 χρόνια Jackie O. Ασχετα και σχετικά μεταξύ τους αν σκεφτείς πως δεν πήγα στη συναυλία της καλύτερής μου φίλης που κλείνει 40 χρόνια – θα τα ξαναγιορτάσουμε όμως.. γιατί ο βαφτισιμιός της έγινε 7 ετών και ήθελε ποδοσφαιρικό πάρτυ στη Μακρινίτσα. Εδώ οικογενεικά μετά το ντόρο χωρίζει, δε χωρίζει , τι κάνει- τα μπλογκς έχουν μπει και τρέχουν τη ζωή μας πιο γρήγορα κι από μας.. Η ζωή κύκλους κάνει και ένα είναι το σίγουρο, πως παραμένουμε μία αγαπημένη οικογένεια.
Η Μακρινίτσα με ηρεμεί, το αντίθετο από τη Μύκονο που μου τσιτώνει τα νεύρα. Εδώ γίνομαι πιο ζεν, πιο κουλ, πιο “δε γ@@μιέται”. Φτάνω την υπέρτατη ευτυχία του να μου έρθει να διαβάσω βιβλίο με ηρεμία και δεν έχω ανοίξει τηλεόραση. Ενα διήμερο το αφιερώσαμε στην κακή διατροφή με πρωταγωνιστή το εξαιρετικό σπιτικό παστίτσιο. Νομίζω αν ήμουν και στο πανηγυρικό πάρτυ του Jackie O χθες στο λιμάνι – το είχαν κλείσει όλο- θα είχα λαλίσει. Το μαγαζί αυτό είναι το μόνο που θυμίζει την παλιά Μύκονο και όχι τη νεοπλουτίστικη Γλυφάδα του 2000- όπως όλα μα όλα τα άλλα.
Η Άννα το έκαψε και της αξίζει. Τραγούδησε το Happy Birthday στο μαγαζί και έκοψαν και τούρτα με πυροτεχνήματα. Υπερπαραγωγή και πάλι .Εγινε το σύστριγγλο γύρω της και ναι, υπάρχουν άνθρωποι που την ανακάλυψαν φέτος. Ποτέ δεν είναι αργά.. Της Αννούλας της αξίζουν όλα τα καλά του κόσμου γιατί τέτοια γυναίκα δεν υπάρχει. Ο ένας έστελνε φωτογραφίες στον άλλον με ευχές για όλα. Ολοι έμειναν ευχαριστημένοι και το καλοκαίρι συνεχίζεται.
Σχόλια για αυτό το άρθρο